tag:blogger.com,1999:blog-78974043007313983822024-03-29T04:29:37.444+01:00Lilians KladblokMijn kladblokje op het internet!Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.comBlogger207125tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-45935915252619431992024-02-25T11:44:00.005+01:002024-02-25T16:27:17.287+01:00Lekker Bezig<p>Het helpt echt, een eigen plekje hebben om te tekenen. Tenminste, dat denk ik, want -al zeg ik het zelf-: ik ben lekker bezig! </p><p> Misschien ligt het ook een beetje aan de nieuwe opdrachten die we op de tekencursus doen. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef: ik probeer die wat meer te volgen dan ik voorheen deed.
Vorig seizoen was ik behoorlijk in de eigenwijs-modus, wat dat betreft. Onze 'tekengoeroe' had wel regelmatig opdrachtjes, maar heel vaak had ik niet zo'n zin om mee te doen. Ja, dat klinkt lekker stom hè? Als ik het zo opschrijf in elk geval wel, maar het had ook een beetje te maken met dat ik niet zo goed wist wat ik nou wilde met dat tekenen. Het leek alsof het allemaal een beetje vast zat. </p><p>Niet zo gek, want de afgelopen tijd gebeurde er veel in mijn leven en het lijkt alsof alles een nieuw plaatsje moet gaan krijgen. Enfin, ik twijfelde of ik niet eens op zoek moest naar een andere tekencursus, want ik ben inmiddels alweer tien jaar bij onze 'goeroe'. Een frisse blik is soms goed voor je ontwikkeling. Ik heb er lang over nagedacht, maar ik was toch te erg gehecht aan ons clubje. Bovendien past zo'n leraar die precies vertelt wat je doen moet ook helemaal niet bij mij. Wat ik fijn vind aan onze leraar is dat hij het helemaal oké vindt wat je doet: hij geeft soms opdrachtjes, maar je hoeft daar niet aan mee te doen, dan werk je gewoon lekker aan je eigen project. </p><p>Ik heb besloten dat ik op zoek ga naar losse workshops of korte cursussen om misschien gericht dingen te leren.
Intussen probeerde ik dus wat meer te halen uit deze cursus... en dat helpt! Misschien was het ook de opdracht hoor, maar ik merk dat dit me heel enthousiast maakt. Waar de opdracht op neer kwam: we hadden afbeeldingen die teruggebracht waren tot de essentie, dus alleen lijntjes en alleen zwart-wit. De opdracht was: je tekent de afbeelding grofweg na en details die je niet weet, of niet kunt zien, ga je zelf invullen. Als je dingen weg wilt laten: doe dat vooral en als je dingen toe wilt voegen: ook helemaal goed. Kennelijk is dat iets dat me past, want ik verraste mezelf met tekeningetjes waar ik best blij mee was. Landschapjes, waar ik meestal niet warm of koud van word en vergezichtjes, die ik normaal gesproken niet zou tekenen. Apart wel, hè? </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU3yhauvUvhlsrU35sQhmLLbcNyevHncK3-HgUbOQN3_mc2RH1RYt_xy2doRsmLa9RxJgef2HyCJF8FJpgDB6wQjW7FLpe3Iu678QKy7BrDHNWC3ypvF5DPazX3ccc7zqFmpHx5mIpd-YI1SqRNGgbf8-YanRh7voiRO4EG7oIhbxUq9ch0MzKA-SCzuHa/s2872/IMG_20240219_153731301.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1836" data-original-width="2872" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU3yhauvUvhlsrU35sQhmLLbcNyevHncK3-HgUbOQN3_mc2RH1RYt_xy2doRsmLa9RxJgef2HyCJF8FJpgDB6wQjW7FLpe3Iu678QKy7BrDHNWC3ypvF5DPazX3ccc7zqFmpHx5mIpd-YI1SqRNGgbf8-YanRh7voiRO4EG7oIhbxUq9ch0MzKA-SCzuHa/w400-h256/IMG_20240219_153731301.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> </td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><br /></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVgzl4N2rIbRvvdO-09PJ9nzvyzd6knIVwgSYPpXQRRrL79PFLnk0Ii2MAfkEdZclpSAuNYK70nfYycTmD30SpvGBYBtLbet105GCSrVMae3OwNtRRveznQOtuH01AQxVcHXH9d4zba4At_VZdO-8Ri7Xh2b6PrSq-qasD_97F9qvesSTcdUtoAUmA2sd2/s2687/IMG_20240225_103159442.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2072" data-original-width="2687" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVgzl4N2rIbRvvdO-09PJ9nzvyzd6knIVwgSYPpXQRRrL79PFLnk0Ii2MAfkEdZclpSAuNYK70nfYycTmD30SpvGBYBtLbet105GCSrVMae3OwNtRRveznQOtuH01AQxVcHXH9d4zba4At_VZdO-8Ri7Xh2b6PrSq-qasD_97F9qvesSTcdUtoAUmA2sd2/w400-h309/IMG_20240225_103159442.jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Die zwarte rand is trouwens ook weer wat nieuws. Ik vind dingen er ineens mooier uitzien als ze gekaderd zijn of zo. Het geeft het iets stripachtigs. Dat begon allemaal bij de tekening van de huisjes, die ik eerst in zwart-wit en daarna in kleur deed. Die plaatjes deden me denken aan Snoopy, die striphond die als enige hond ter wereld op zijn rug op het puntdak van zijn hok kan liggen ;-) De tekenstijl deed me er heel erg aan denken.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGLGUnFXkxJ2-M_CA1Py8sO2qy6c_ooGoWAg6d-xglqNGNLxV9lDkqEvJ4MQWhgZ70oo-6-2ncsVlkumGw6xsCU2hcDqkTOt-wsli3XH8YN1stVmEtEhMOMuJJrFuHun82LA1Wh-66SXq1lzIpsRroKf51Urv9S1PYVSBl2ZdOvy8-YGsvp-8wUAngRzCj/s2944/original_dac40b41-1602-4434-b8ff-53d093423f08_IMG_20240204_171419950.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2170" data-original-width="2944" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGLGUnFXkxJ2-M_CA1Py8sO2qy6c_ooGoWAg6d-xglqNGNLxV9lDkqEvJ4MQWhgZ70oo-6-2ncsVlkumGw6xsCU2hcDqkTOt-wsli3XH8YN1stVmEtEhMOMuJJrFuHun82LA1Wh-66SXq1lzIpsRroKf51Urv9S1PYVSBl2ZdOvy8-YGsvp-8wUAngRzCj/s320/original_dac40b41-1602-4434-b8ff-53d093423f08_IMG_20240204_171419950.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihtjW0KTL1UYFNQ_krWP8yW8wrLFkAltQXi-Zbq734OGKsQbR2J2zsqKZnGsgFBohvOboDDWbcoypbxiziUD5z_SCfjpSqLdP8aZR_wr7y7u_cOC8p4XmBzlBF79S5AD0qwR42MkpFl4U9AxQ9_qtmCkap4gaM8_hlujHqOzIlL7yGggP1JCcooJDIl1em/s2582/original_44311aea-0d2c-4d71-84da-bdcca69f877e_IMG_20240204_171427941.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1865" data-original-width="2582" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihtjW0KTL1UYFNQ_krWP8yW8wrLFkAltQXi-Zbq734OGKsQbR2J2zsqKZnGsgFBohvOboDDWbcoypbxiziUD5z_SCfjpSqLdP8aZR_wr7y7u_cOC8p4XmBzlBF79S5AD0qwR42MkpFl4U9AxQ9_qtmCkap4gaM8_hlujHqOzIlL7yGggP1JCcooJDIl1em/s320/original_44311aea-0d2c-4d71-84da-bdcca69f877e_IMG_20240204_171427941.jpg" width="320" /></a></div><p><br /></p><p>
Ik heb voor mezelf bedacht dat ik ga proberen om ook eens wat persoonlijke foto's zo uit te beelden. Dan maak ik een foto van iets, ik bewerk de foto tot er alleen zwart-wit en lijntjes overblijven en ik ga dan proberen te tekenen. Geen idee of het werkt, maar ik probeer het.
Nog een nieuw ding: ik ben in een nieuw schetsblok begonnen. Op zich niet zo bijzonder, want ik heb er echt tientallen. Wat wel nieuw is; ik ga proberen het schetsboek 'netjes' te houden: dus niet scheuren, tekeningen netjes afmaken, al is het een oefening en geen tien dingen op een pagina proberen te proppen. Ook niet klakkeloos op een achterkant tekenen waardoor tekeningen doordrukken en je een goede tekening op de andere pagina helemaal verpest. Netter werken, want ik ben echt slordig in die dingen. </p><p> Over slordig gesproken: opruimen in mijn huis schiet nog steeds niet echt op. Ik heb een aantal dozen weggewerkt (waardoor nu de ruimte om te tekenen goed werkbaar is, hahaha!), maar er is nog een kamertje waar alleen dozen staan. Gelukkig zit er een deur voor: als je het niet ziet, dan is het er niet!</p><p>Tot blogs! <br /></p><p> <br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-20345820049066457322024-01-18T12:03:00.004+01:002024-01-18T12:03:21.243+01:00Verhuizen<p> Normaal doe ik altijd een laatste post van het jaar, maar het kwam er niet van. Ik ben verhuisd afgelopen Kerst. Geen aanrader trouwens, verhuizen met Kerst. Het leek zo handig, minder druk, een excuus om niet aan dinertjes te doen... maar het voelde niet fijn. </p><p>Het nieuwe jaar startte ik in het nieuwe huis, dat was wel fijn. Alle spullen stonden min of meer op zijn plaats, het was leefbaar. Dat wordt het steeds een beetje meer, al zijn er nog wel dingen die ik niet helemaal goed vind, maar dat laat zich nog wel fiksen, denk ik. Verder heb ik nog steeds het gevoel om met vakantie te zijn, het is nog niet echt 'mijn plek'.</p><p>Ik typ dit nu, terwijl ik aan een megagroot bureau zit. Had ik nooit eerder, een echt bureau. Voorheen had ik een plank aan de muur en daarna een soort computermeubeltje van L*een B*akker. Voldeed ook, maar dit is wel luxe. Ik heb nu ook een eigen ruimte om te tekenen, dat is ook luxe. Hoewel ik dat nog niet echt weet, want daar staan nog dozen die moeten worden uitgepakt en uitgezocht. Dat zal nog wel even gaan duren, want ik kan zo langzamerhand geen doos meer zien.</p><p>Wat me het meest is tegengevallen van het verhuizen, was niet eens de verhuizing zelf, maar de onnoemelijke hoeveelheid troep! Kennelijk had ik in de loop der tijd meer verzameld dan ik gedacht had... dat was echt een tegenvaller! Ik zie mezelf nou niet direct als een 'horder' (zo iemand die allemaal rotzooi verzamelt), maar het leek er toch verdacht veel op! Ik ontdekte bij mezelf dat ik het moeilijk vond om dingen weg te gooien, maar ik ontdekte ook dat als iets eenmaal weg was, het me eigenlijk niet eens zoveel meer kon schelen. Ik vond het ergerlijk dat ik kennelijk zo gehecht was aan materiele zaken, maar tegelijkertijd bleef de moeite om dingen weg te gooien me dwars zitten. Dus ik ging lezen over hoe je nou het beste op kon ruimen. Al snel kwam ik terecht bij die vrouw die bekend staat als de opruimgoeroe: Marie Kondo. Veel mensen zweren bij haar opruimmethode, dus ik dacht: 'dat ga ik ook eens uitpluizen'. De kern van haar methode is: als het je niet gelukkig maakt, gooi het dan weg. Dubieus advies wat voor mij niet werkte, want foto's maken niet gelukkig, maar ze weggooien maakt misschien nog wel ongelukkiger. Dahag mevrouw Kondo, ik zoek het zelf wel weer uit. Ik probeer nu stuk voor stuk dingen weg te gooien en langzaam aan gaat het beter.</p><p>Ik ben dit jaar ook weer met verse tekenspirit begonnen en hopelijk gaat mijn nieuwe plek daarin ook helpen. Op de cursus probeer ik nu steeds vaker mee te doen met de oefeningen die onze goeroe bedenkt, in de hoop dat ik weer een nieuwe inspiratiebron aan ga boren. De afgelopen periode heb ik veel verschillende dingen gemaakt. Zo was er natuurlijk muis, die nog steeds een prominente plaats heeft in mijn zoektocht naar inspiratie:<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj08N_NuS4Wrq2v-bufnymeISGM0CHzl7DBDRt0ReIPwsPSSk3LN3PoE2LKIPsr9gRXGLed0OT9bRy33piyht482dBqc4oVaYtt92PM39I23n7SUIZhnZvUub2pnTDPIJAKUoNC3xBDMXSKRFlDl9RnEMn2fZa1IDu5StClot3ZjBhLVf0F1dr8o04HS4uy/s3057/original_a7719f24-a14b-462b-b8b4-d67c5c5986ac_IMG_20231221_202729606.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2605" data-original-width="3057" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj08N_NuS4Wrq2v-bufnymeISGM0CHzl7DBDRt0ReIPwsPSSk3LN3PoE2LKIPsr9gRXGLed0OT9bRy33piyht482dBqc4oVaYtt92PM39I23n7SUIZhnZvUub2pnTDPIJAKUoNC3xBDMXSKRFlDl9RnEMn2fZa1IDu5StClot3ZjBhLVf0F1dr8o04HS4uy/w400-h341/original_a7719f24-a14b-462b-b8b4-d67c5c5986ac_IMG_20231221_202729606.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Peper- en zoutmuizen</td></tr></tbody></table><br /></p><p>Muis en het peper-en zoutstel maakte ik tijdens de cursus en was gewoon een lollig tijdverdrijf. Een ander lollig tijdverdrijf had een beetje met mijn verhuizing te maken. We hebben voor het huis een enorm dikke boom en ik had dus ergens gezien dat iemand een kabouterdeurtje voor zijn boom had gezet. Dat vond ik zo grappig, dat wilde ik dus ook. Als je googelt op 'kabouterdeurtje' kom je er talloze tegen... Ik moet er nog eentje kopen, maar ik maakte er wel vast een tekening over:</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxRkmrTWX80AVyOF1NTjhA31MZSeWt-m5qoXblEFy-aCEcGOltL1fto4bcPfEC31_HvMkix9mt5ah85LFnor7TGZEA7aTJu3dDuK8ioAK_Y1-yJzlu-OhwGBCbkdQ5N18Dn-xbANkUlp9Z29rPkGnEI2BBwukBJY9vABWnE5BgBTdNp4x0SDnggGvkVng0/s3342/original_53e9e1ba-bc19-419f-aa78-3cf937e80306_IMG_20231221_202913848.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3342" data-original-width="3120" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxRkmrTWX80AVyOF1NTjhA31MZSeWt-m5qoXblEFy-aCEcGOltL1fto4bcPfEC31_HvMkix9mt5ah85LFnor7TGZEA7aTJu3dDuK8ioAK_Y1-yJzlu-OhwGBCbkdQ5N18Dn-xbANkUlp9Z29rPkGnEI2BBwukBJY9vABWnE5BgBTdNp4x0SDnggGvkVng0/w374-h400/original_53e9e1ba-bc19-419f-aa78-3cf937e80306_IMG_20231221_202913848.jpg" width="374" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gezellig kabouterhuis</td></tr></tbody></table><br /><p>Ik kijk er al helemaal naar uit om hem ook te plaatsen ;-) maargoed, eerst de troep maar opruimen! Afgelopen tijd heb ik ook wel wat serieuze oefeningen gedaan hoor, zo oefenden we met textuur en volumes aangeven. Dat deden we met potjes, doosjes en een wc rol:</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8IQs2a8OeX45suIg6gYR30UjuAXyBQicFs-bKyEEF8V_f59Qtx2JGhbXewNSdXpmKoVVdo7RbGs38JFMsNFSu6lkti8y370rpvl8Y9AtwcfG2MmmoIBK5bJhHJXDe17Z3MiNFVAj-h8JsryDFPfFEu4AwtBPjCvLnFK494jtmwBx9EViX7awbBGLo9gZl/s3433/IMG_20231107_221309845.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3433" data-original-width="3120" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8IQs2a8OeX45suIg6gYR30UjuAXyBQicFs-bKyEEF8V_f59Qtx2JGhbXewNSdXpmKoVVdo7RbGs38JFMsNFSu6lkti8y370rpvl8Y9AtwcfG2MmmoIBK5bJhHJXDe17Z3MiNFVAj-h8JsryDFPfFEu4AwtBPjCvLnFK494jtmwBx9EViX7awbBGLo9gZl/s320/IMG_20231107_221309845.jpg" width="291" /></a></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7Kirb-6aMe7XCJlTOtofoA9juSIPBm5iPQnjmepv8rGTP1KW4sUvnKHKdPkeAXdCSmHlyp43i6vGBIFFNeLcD0rJUgu-FMpOi5GSVHVB_99g64Uy5CpWViqhXeb0I8W49mC8J-Pu9eL0L2m8aDYjm1cMraNVnVoP9j9CbHZsZiDu16RrKuU3VHQdpCSp/s4160/IMG_20231107_221254247.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7Kirb-6aMe7XCJlTOtofoA9juSIPBm5iPQnjmepv8rGTP1KW4sUvnKHKdPkeAXdCSmHlyp43i6vGBIFFNeLcD0rJUgu-FMpOi5GSVHVB_99g64Uy5CpWViqhXeb0I8W49mC8J-Pu9eL0L2m8aDYjm1cMraNVnVoP9j9CbHZsZiDu16RrKuU3VHQdpCSp/w300-h400/IMG_20231107_221254247.jpg" width="300" /></a></div><br /><p></p>Beetje lelijke foto's maar dat vergeven jullie me vast wel, het was tenslotte maar een oefening. Verder hebben we wat landschapjes getekend. Ik ben daar niet zo'n fan van, maar ik probeer me over mijn weerstand heen te zetten en het steeds meer te proberen. Deze hieronder vind ik zelf wel geslaagd. Door de kleuren doet hij een beetje Japans aan en dat is denk ik ook wat ik er leuk aan vind.<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhzoDxBdQRWmM41-r8Ai5YrKdlpME9QFucnDIHcgwWA0Al_AfuCYXdnfhvAcuV_wWUaotUDNGACNbvl_8S8i6GIuZztfszFpjnVssyJm9iCCBIHsrc265CnahzR7zecHOjawQaJ-QCOfvWyeKK0oMeLrDvDtBAGoVZcX7ovDHP8kZW_jd7ygXpfc6gepY7/s3120/original_93606df5-02ca-48ea-893a-aebb4f5bace2_IMG_20231221_202804138.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2727" data-original-width="3120" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhzoDxBdQRWmM41-r8Ai5YrKdlpME9QFucnDIHcgwWA0Al_AfuCYXdnfhvAcuV_wWUaotUDNGACNbvl_8S8i6GIuZztfszFpjnVssyJm9iCCBIHsrc265CnahzR7zecHOjawQaJ-QCOfvWyeKK0oMeLrDvDtBAGoVZcX7ovDHP8kZW_jd7ygXpfc6gepY7/w400-h350/original_93606df5-02ca-48ea-893a-aebb4f5bace2_IMG_20231221_202804138.jpg" width="400" /></a></div><br /></div><div>Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Mijn blog blijft, al post ik misschien niet meer zo regelmatig. Er zijn altijd dingen die ik liever van me af typ en dan blijft dit toch echt de plek!</div><div>Tot Blogs!</div>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-37771001702120672402023-08-31T12:26:00.005+02:002023-08-31T12:30:11.858+02:00Lastig portret<p> Mijn moeder zei dat altijd tegen me, als ik weer eens een dwarse bui had: "Wat ben je toch een lastig portret!" Helemaal gelijk had ze... Ik ben lastig, maar portretten zijn dat helemaal. Tegen beter weten in was ik er de afgelopen periode toch erg mee bezig. Ik ben er niet goed in, dat weet ik, maar ik blijf toch proberen.</p><p>Voor de vakantie (jaja, mijne is nog net niet afgelopen, ik begin 11 september pas weer 'voor het echie') nam er een collega afscheid. Hij ging met pensioen. Ik mocht hem heel graag, dus moest er een cadeau komen. Tja... cadeaus voor mannen zijn altijd lastig. Tenminste, als je niet wilt vervallen in het zoveelste bierpakket, het wijntje, of... (ook pas gezien, heel erg:) Happy Socks. Ik weet niet meer hoe ik erop kwam, maar ik had dus bedacht dat ik hem ging proberen te tekenen. </p><p>Nu moet ik toegeven, om te tekenen heeft deze man een redelijk makkelijk hoofd. Hij heeft in de verte namelijk wel iets weg van Youp van 't Hek. Niet erg dat ik dat hier zo opschrijf, want mensen vergelijken hem er ook wel eens mee. Als je dan eenmaal bezig bent, valt het dan ook wel weer tegen hoor, maar toch... Ik vond 'm geslaagd en dus deed ik er een lijstje om en gaf ik het hem op het feest. Zijn reactie had ik echt niet verwacht.... hij moest er bijna van huilen! Geslaagd dus en heel erg leuk. Gelukkig heb ik zelf een fotootje gehouden en dus kan ik 'm hier ook delen (hij leest mijn blog toch niet, dus het kan, hahaha!)</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT3modBsKt5kiTCudJKjHyLBmYVZuM9V2nF1n01id1Y07EnexMmvAmseWCynyqKf2gmcwchVIcAPssBR-ojvq9wpIA8zSoMOGW0QsySb-Jqu3gSrnvdPrV-IdAb0xB9d3cp1MvfjbH0kTMbczN6Dbt_ZVbRWqmx8sfiwe6BL9D08oDbabEgNPoxRYloe1f/s4160/IMG_20230719_135808512.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT3modBsKt5kiTCudJKjHyLBmYVZuM9V2nF1n01id1Y07EnexMmvAmseWCynyqKf2gmcwchVIcAPssBR-ojvq9wpIA8zSoMOGW0QsySb-Jqu3gSrnvdPrV-IdAb0xB9d3cp1MvfjbH0kTMbczN6Dbt_ZVbRWqmx8sfiwe6BL9D08oDbabEgNPoxRYloe1f/s320/IMG_20230719_135808512.jpg" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jaap (potlood)</td></tr></tbody></table><br /><p>Een paar weken later werd ik gevraagd om getuige te zijn bij een huwelijk. Ja, geen idee waar dat nou zo ineens vandaan kwam, maar ik vond het een enorme eer. Het bruidspaar in kwestie was al jaren samen, maar besloot dat toch alsnog te willen bezegelen met een huwelijk. Nu ben ik geloof ik één van de weinige mensen op deze aarde die nog nooit een huwelijk heeft bijgewoond (althans: de ceremonie, ik ben wel een aantal keren op zo'n receptie geweest), dus dat was extra speciaal. Ook daar moest dus een cadeau voor worden bedacht. </p><p>Een beetje overmoedig begon ik dus aan nog een tekening en dat lukte voor geen meter. Tweeënhalve week ben ik aan het ploeteren geweest, maar het wilde maar niet. Uiteindelijk heb ik maar geprobeerd de boel te stileren, want om nou alsnog een peper- en zoutstel (ook zo erg!) te gaan kopen, dat ging me te ver. Uiteindelijk werd het dus zoiets: (de originele heb ik niet meer, ik was er zelf zo ontevreden over, dat ik er niet eens een foto van heb gemaakt)</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHVb0V2wzJokHU3D_hi5c33M3ztNno1wRBpgeB70OJZtK6-wmLpsC3etLg4Ctcw8S78_mEHzAi0-chd66fXXfWgyFYqoV-LS4vsVC0V7k9DhC4UTXOYnF-gAvoI1xmThv-ocofY3a8OLOlsSTdDZQKnWvd9nTTMxfkv9kcO1V33EP7cAibk0CJ3e8fmGs/s4160/IMG_20230831_120541722.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHVb0V2wzJokHU3D_hi5c33M3ztNno1wRBpgeB70OJZtK6-wmLpsC3etLg4Ctcw8S78_mEHzAi0-chd66fXXfWgyFYqoV-LS4vsVC0V7k9DhC4UTXOYnF-gAvoI1xmThv-ocofY3a8OLOlsSTdDZQKnWvd9nTTMxfkv9kcO1V33EP7cAibk0CJ3e8fmGs/s320/IMG_20230831_120541722.jpg" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gestileerde portretjes (marker)</td></tr></tbody></table><br />Moraal van dit verhaal: portretten zijn dus zeker lastig en je bent nog geen portrettekenaar als je toevallig één portretje goed uit je potlood hebt weten te krijgen. Wijze les voor mij ;-)<div><br /></div><div>Wat wel weer fijn is van dit alles, is dat ik de tekenflow weer een beetje lijk te hebben teruggevonden. Zo heb ik een experimentje gedaan met kleuren (waarin je als het goed is ook de dame van de vorige tekening herkent)</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2aEbw0yQivOJs2c4FlKTeyFrfzUOMAG89qqZw-jjUOIQHyhxCO4R59sh6iN4CUYOh9eXHeicdNipnIJCm-AlJzrlRxRL1cLxzm7DadUCNzt1JQH_TYjbjH8Tfexjwojk0QyvJTSFoQQmZqg07CufV96TmkapISIZIeTI41Sn6vUNT8bNJ8Kxs3whvsmWZ/s4160/IMG_20230827_110350789.jpg"><img border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2aEbw0yQivOJs2c4FlKTeyFrfzUOMAG89qqZw-jjUOIQHyhxCO4R59sh6iN4CUYOh9eXHeicdNipnIJCm-AlJzrlRxRL1cLxzm7DadUCNzt1JQH_TYjbjH8Tfexjwojk0QyvJTSFoQQmZqg07CufV96TmkapISIZIeTI41Sn6vUNT8bNJ8Kxs3whvsmWZ/s320/IMG_20230827_110350789.jpg" width="240" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Experiment met kleur (aquarelpotlood)</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Ik probeerde hier heel andere kleuren te gebruiken dan de geijkte kleuren om donker en licht aan te geven en gek genoeg vind ik dit er best leuk uitzien.</div><div><br /></div><div>Verder maakte ik nog een tekening van een gekko, die ik in Spanje uitgebreid had staan bestuderen. Grappige beesten zijn dat; ze kunnen heel doodstil zitten, maar als ze bewegen zijn ze echt watervlug! Ik heb er niet veel gezien hoor, vaak komen ze ook pas tegen de avond. Of het diertechnisch ook helemaal klopt, weet ik eigenlijk ook niet, maar ik was lekker bezig!</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPuUoSFMKBkqDcnodZRwR4s9aBEdAftJpTEX18uFyS4QRaXox0Anb2oEWlHwEHVQ1pN-vQdnBgq0zGKk8nbCmOMU93yEzQlnYlsCCI9Teill0kI2yXOvs5LQf-__CEwPGp0__v2qo64CCGZM7XXY4yqLa6YJTUL3Ura6CDkktrF1Oob1HV-QVsBksJ7JMV/s3080/IMG_20230827_110333567~2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2532" data-original-width="3080" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPuUoSFMKBkqDcnodZRwR4s9aBEdAftJpTEX18uFyS4QRaXox0Anb2oEWlHwEHVQ1pN-vQdnBgq0zGKk8nbCmOMU93yEzQlnYlsCCI9Teill0kI2yXOvs5LQf-__CEwPGp0__v2qo64CCGZM7XXY4yqLa6YJTUL3Ura6CDkktrF1Oob1HV-QVsBksJ7JMV/s320/IMG_20230827_110333567~2.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gekko (aquarel)</td></tr></tbody></table><br /><div><br /><p>Lastige portretten zijn uiteindelijk best leuk. Tot blogs maar weer ;-)</p></div>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-58450121071298810202023-08-01T11:05:00.005+02:002023-08-01T11:05:40.868+02:00Het houdt je van de straat<p>Vakantietijd! Tijd om weer even een blog te posten. Waar was ik gebleven? Bij de muizen, volgens mij... en ik ben nog steeds aan het vermuizen. Zo heb ik nu een Muisa Lisa:</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCfDfuIISWNXInFdGulsR5Mp1vwnZZE879JJTYpOl8T8lTj5_eZ5Z5qvVik8R_t6QB1OzD1ywD1m4rQ_aU3tLPJZWDP7buSIe4tCQGfbAO0ySHIP4X7HS0hJXivL7xDMVyCacSnYZEkYtH1JcywvSIpLnQXT24dWlta2w-aZGJzq9zoFcOPDyshlrXum50/s4160/IMG_20230316_101605188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCfDfuIISWNXInFdGulsR5Mp1vwnZZE879JJTYpOl8T8lTj5_eZ5Z5qvVik8R_t6QB1OzD1ywD1m4rQ_aU3tLPJZWDP7buSIe4tCQGfbAO0ySHIP4X7HS0hJXivL7xDMVyCacSnYZEkYtH1JcywvSIpLnQXT24dWlta2w-aZGJzq9zoFcOPDyshlrXum50/w300-h400/IMG_20230316_101605188.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Muisa Lisa (kleurpotlood)</td></tr></tbody></table><br /><p>Dat is een moeilijke om te verbouwen, hoor. Alle respect voor Leonardo. Het grappige was, toen ik 'm liet zien op de tekenles, dat iemand zei: ik herken 'm vooral aan de achtergrond. Hoezo, de achtergrond? vraag je je dan af... maar kennelijk is die het meest kenmerkend voor het schilderij en is de zuinig lachende dame maar een beetje bijzaak. Had ik me nooit zo gerealiseerd, maar ik snap het wel een beetje; het is ook de kleurstelling, denk ik.</p><p>Ik kreeg een uitdaging mee van onze tekengoeroe: 'Eigenlijk,' zei hij 'zou je de anatomische les moeten doen met muizen, maar dat er dan in plaats van een mens, een kat onder het mes gaat'. Daar moest ik heel erg om lachen 'weet je wel wat voor een moeilijk schilderij dat is om te tekenen?' zei ik. Maar goed, dan gaat zoiets toch een eigen leven leiden in mijn hoofd en de volgende dag had ik het desbetreffende schilderij dus opgezocht. Echt een lastig plaatje, maar ik begon eraan... en ik had er plezier in om van al die serieuze hoofden een muis te maken. Het moeilijkst was de kat, want hoe leg je die nou geloofwaardig op de snijtafel? Dat was even prutsen, maar uiteindelijk lukte het toch. Het resultaat zie je hieronder (met de foto van het schilderij ernaast):</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWceLRyvCB_oUnoFzJsiQ88PTPFNqPXsdRa-CvfX9ptHq_xePAZd7K1K5xzpAi4TJzJRXUeeCvONZsGWwcgATxts61XarVtv0fSBdojf0XbS3jNV4D0M6L2PMOra6Fsh1BpTk7fOZTaOwITBM8zHohJF4jIt2-0xXZPCYyhg4AIQ9R0wr1aquIwMZW9g7/s4160/IMG_20230425_215827142.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2510" data-original-width="4160" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWceLRyvCB_oUnoFzJsiQ88PTPFNqPXsdRa-CvfX9ptHq_xePAZd7K1K5xzpAi4TJzJRXUeeCvONZsGWwcgATxts61XarVtv0fSBdojf0XbS3jNV4D0M6L2PMOra6Fsh1BpTk7fOZTaOwITBM8zHohJF4jIt2-0xXZPCYyhg4AIQ9R0wr1aquIwMZW9g7/w400-h241/IMG_20230425_215827142.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De anatomische les van Dr. Nicolaes Muijsch (kleurpotlood)</td></tr></tbody></table><br />Ik heb plannen met deze tekening, want onlangs heb ik alcoholmarkers gekregen. Hahaha, toen ik dat vertelde aan een collega keek ze heel geschokt. Ze dacht dat ik een verborgen probleem met alcohol had, of zo... "Dat zijn viltstiften op basis van alcohol" haastte ik me om te zeggen. <div>Ja, ik kan ook niet helpen dat je die stiften zo noemt. </div><div><br /></div><div>Alcoholmarkers dus. Ik ben van plan om de tekeningen opnieuw te maken en ze dan in te kleuren met die markers, omdat de kleuren helderder zijn en omdat je dan (hoop ik) een sprekender resultaat krijgt. Het lastige van die stiften is alleen, dat niet iedere soort papier even geschikt is om ze erop te gebruiken. Op de meeste papiersoorten gaan die stiften 'bloeden', wat betekent dat ofwel de kleuren gaan doorlopen, ofwel dat ze heel erg doordrukken zodat je tekening behalve op het papier, ook op de tafel staat waar je aan werkt. Niet de bedoeling dus. Ik heb intussen papier gevonden dat werkt, maar nu moet ik nog even uitvinden hoe ik het beste kan werken.</div><div><br /></div><div>Tja het houdt je van de straat hè ;-)<br /><p><br /></p></div>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-4618239174966657952023-02-28T11:17:00.001+01:002023-02-28T11:17:16.184+01:00Schrijven, bloggen en vermuizen<p> Ineens had ik ontzettende behoefte om weer even te schrijven. Tekenen en schrijven raakten de afgelopen periode een beetje in de vergetelheid. Tenminste, tekenen niet echt, want ik ga nog steeds elke week trouw naar onze 'kleurclub', maar het vuur was er wel een beetje uit. </p><p>Een tijdlang gaf ik Corona de schuld, omdat die ellendige pandemie wel heel veel omver heeft gegooid, maar intussen denk ik dat er gewoon veel veranderd is in mijn leven. Goede veranderingen, maar ze zijn best groot. Grote veranderingen vragen ook om aanpassen en tussen die aanpassingen kwam tekenen, maar vooral schrijven, niet zo goed uit. Wel postte ik regelmatig iets op Instagram, omdat dat vrij makkelijk is om te doen. Ik blijf het een beetje een vreemd medium vinden, dat Instagram. Die honger naar hartjes, vooral. (de likes, bedoel ik ;-)) Soms post ik iets wat ik zelf best goed vind en dan verschijnen er mondjesmaat hartjes en soms krijg ik er ineens veel op een post waarvan ik denk: 'mwah'... Dat schijnt van alles te maken te hebben met het algoritme, de computer die bepaalt wanneer er iets op je tijdlijn verschijnt. In die zin is blogger 'eerlijker', mensen kijken als ze zin hebben, of als ze je een soort van hebben leren 'kennen'. </p><p>Waarom schrijf ik dit? Nouja, een tijdje geleden deed ik mee aan een zogenaamde 'open call' van het Mauritshuis. Het beroemde schilderij 'het meisje met de parel' ging voor een tijdje naar Amsterdam voor een grote tentoonstelling aldaar. Dat betekende voor het Mauritshuis een lege plek aan de muur in Den Haag, dus hadden ze bedacht: we vragen of mensen hun eigen versie van 'het meisje met de parel' aan ons willen opsturen. Het maakte niet uit hoe of wat en iedereen mocht meedoen. Ik vond het echt een superleuk idee en omdat ik toevallig al aan mijn eigen versie van dat meiske begonnen was, besloot ik om mee te doen. Natuurlijk was er een soort wedstrijdelement, want er konden er uiteindelijk maar een paar in het Mauritshuis vertoond gaan worden. Als je meedoet aan zoiets, hoop je natuurlijk dat... En nee, natuurlijk werd mijn werk niet uitgekozen. </p><p>Op zich helemaal niet erg, maar ik vond het wel vervelend dat niemand mijn werk leek te hebben gezien. Je moest het posten via Instagram en dan het Mauritshuis 'taggen' en dan was er ook nog een account waarop alle ingezonden meisjes werden getoond. Dat heb ik allemaal gedaan, maar ik zag mijn werk niet eens terug! Het algoritme, denk ik. </p><p>Niet dat het uitmaakt verder, ik ben nog steeds best tevreden over wat ik maakte. Jullie hebben de eerste versie van destijds al op mijn blog gezien, maar misschien wel leuk om de definitieve nog eens te showen:</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP0jmf1aChKjQ4IFp8lHYTuazUjydkABBVYf_IWfQAul4B7jSiFKbHnzWND_aw7VpLoP3i0yPVRg9RNeT41EOAZPDgm8Lwr0nBkhl9CY_uXcGhso6mEHsjut7g3XMPnPrClQqHFxdCiU3M2E9OiE6zcJau-e28Sc9n0IMH85O_eZ-aBUbO9vmf6sXIEA/s3165/IMG_20230105_124533137~2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Vermeer aap en parel" border="0" data-original-height="3165" data-original-width="2172" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP0jmf1aChKjQ4IFp8lHYTuazUjydkABBVYf_IWfQAul4B7jSiFKbHnzWND_aw7VpLoP3i0yPVRg9RNeT41EOAZPDgm8Lwr0nBkhl9CY_uXcGhso6mEHsjut7g3XMPnPrClQqHFxdCiU3M2E9OiE6zcJau-e28Sc9n0IMH85O_eZ-aBUbO9vmf6sXIEA/w275-h400/IMG_20230105_124533137~2.jpg" title="Het meisje met de aap en de parel" width="275" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het meisje met de aap en de parel (pastelkrijt)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><p><br />Ik had weer ontzettend veel plezier in het maken ervan en gek genoeg lijkt dat de inspiratie ook weer wat aan te wakkeren. Weet je nog dat ik schreef over 'muis'? Muis heeft heel wat versies gekregen en ik heb nog steeds het idee daar meer mee te doen, maar ik was nog zoekende naar een vorm. Vorige week had ik ineens een soort brainwave: ik was bezig met Napolemuis (muis en Napoleon) en daarna bedacht ik dat ik ook bekende kunstwerken kon gaan 'vermuizen'. Zo ontstond mijn laatste creatie in kleurpotlood: Vincent van Muis! Hij is gemaakt naar een zelfportret van Vincent van Gogh (wel eentje van toen hij zijn oor nog had) en ik vind hem zelf best heel leuk geworden. Ik wil hem nu verder gaan uitwerken, ook in pastelkrijt. Hier alvast de kleurpotloodversie:</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgajgh5JRNW5ydkF5IsgTnYGpB3al4lSxJMWv5pttjVvOMUen3ayY8gvzlK_dGqInUx0NXstR2jVrEZMIFoprJbMarTq8Kc7Wh-H2bY-TgSO_LY-_DljS4geWysa3b049R1Tf_jcTkbDHUKHZNmIv5aNx5_VNKVSTpnDj8hyn3YVzIKxh6_Mx1SqHDA4g/s4160/IMG_20230227_124704284.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Van Gogh muis" border="0" data-original-height="4160" data-original-width="3120" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgajgh5JRNW5ydkF5IsgTnYGpB3al4lSxJMWv5pttjVvOMUen3ayY8gvzlK_dGqInUx0NXstR2jVrEZMIFoprJbMarTq8Kc7Wh-H2bY-TgSO_LY-_DljS4geWysa3b049R1Tf_jcTkbDHUKHZNmIv5aNx5_VNKVSTpnDj8hyn3YVzIKxh6_Mx1SqHDA4g/w300-h400/IMG_20230227_124704284.jpg" title="Vincent van Muis" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vincent van Muis (kleurpotlood)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><p> </p><p>Ik ben nu van plan ook iets te gaan doen met Salvamuis Dali, het melkmuisje van Vermuis, de Muisa Lisa en zo kan ik nog wel even doorgaan. </p><p>Maar goed dat ik mijn blog niet heb opgeheven want het is zo leuk om dit weer op te schrijven. Ik zeg maar weer: tot blogs! <br /></p><p><br /></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: 0px; margin-right: 0px; text-align: left;"></table>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-61467316745939239832022-09-18T16:17:00.004+02:002022-09-18T16:30:54.018+02:00vakantiedingen en andersom werken<p> Na lange maanden van blogstilte, probeer ik alles weer een beetje op te pakken. Natuurlijk gebeurt er van alles, ook als je niets op je blog plaatst. Zo kan ik terugkijken op een lange vakantie, deed ik inderdaad een workshopje bij Atelier Inktwit... en zijn we intussen ook weer aan de slag gegaan met ons vertrouwde clubje op de kleurclub. Ik heb nog even getwijfeld of ik nog een jaar wilde bijtekenen daar, maar toch maar gewoon gedaan en ik ben er achteraf ook wel blij mee. Waarom dan toch twijfel, vraag je je misschien af... Omdat ik soms denk dat tien jaar bij dezelfde docent en met nagenoeg hetzelfde clubje misschien ook wat beperkingen met zich meebrengt. Aan de andere kant: je bent ook zelf verantwoordelijk voor wat je uit zo'n cursus haalt en eerlijk is eerlijk: afgelopen jaar heb ik daar niet echt mijn best voor gedaan. Misschien doe ik zo af en toe eens een workshopje elders en voor nu probeer ik zelf weer de inspiratie terug te vinden. </p><p>Inktober komt er weer aan en dat zorgt altijd voor een fijne tekenflow, dus die ga ik zeker weer oppakken. Afgelopen vakantie was ik maar liefst vier weken in Spanje. Dat was lang... maar misschien ervaarde ik dat ook als lang omdat het zo warm was: 38 graden is ook daar flink puffen! Ik kan je vertellen dat er dan ook niet veel uit je handen komt. Het dagritme ging ongeveer van: wakker worden... oeh lekker even een bak koffie in de ochtendzon, daarna boodschappen halen en dan was de temperatuur weer flink opgelopen, dus een plons in het zwembad, wat drinken, weer een plons in het zwembad... Avondeten smaakt niet echt, dus klein hapje, dan weer even in het zwembad , dan wat drinken en genieten van de avondkoelte en dan was er weer een dag voorbij ;-) Zo ging het ongeveer. Ik had het lumineuze idee opgevat om meer te doen aan een tekenuitdaging van Doodlewash. Doodlewash is zoiets als Inktober, maar dan met waterverf en elke maand een nieuwe uitdaging. Ik heb dus serieus geprobeerd om in de maand augustus tot 31 tekeningetjes te komen, maar helaas ben ik blijven steken bij nummertje 17...</p><p>Jammerlijk gefaald dus, al heb ik er wel leuke dingen uitgehaald hoor. Sommige woorden waren echt een crime om te tekenen... Voorbeeldje: drive-in movie! Okay, dan denk je autootjes, groot beeldscherm... maar ik kon het echt niet tekenen! Nu ben je nieuwsgierig hè? Ja, dat dacht ik al! Nou, check deze:</p><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgioKApFx5DCso-6POdi9zPiBgKZOfcl65Ulm8G_AwlWgihSTbcK32jv2J6gaYuM58IUcMCGTO4sSkLzcX4anZsQJfGEiO91pGBWmkWTjNudObJPh25pIwUac1ALdnJj2s0jy5L_yPxohlsp-xpSXYL7bY7MgPeg-UVTnPBOPKWQDci7Yd3jT0sbTMduA/s1503/Drive%20in%20movie.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1503" data-original-width="1127" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgioKApFx5DCso-6POdi9zPiBgKZOfcl65Ulm8G_AwlWgihSTbcK32jv2J6gaYuM58IUcMCGTO4sSkLzcX4anZsQJfGEiO91pGBWmkWTjNudObJPh25pIwUac1ALdnJj2s0jy5L_yPxohlsp-xpSXYL7bY7MgPeg-UVTnPBOPKWQDci7Yd3jT0sbTMduA/s320/Drive%20in%20movie.jpg" width="240" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Drive-in movie (Aquarel/inkt)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><p>Dan maar zo, hè... Zoals ik al schreef: ik heb er wel een paar leuke dingen uitgehaald hoor. Zo waren we bij vrienden op het landgoed en daar liepen in de avonduren kleine wilde zwijntjes rond. In het Spaans heten die 'Jabali'. De hond van onze vrienden vond ze wel heel interessant en die maakte er een ware sport van om ze op te sporen en vervolgens op te jagen. Zaten we daar op het terras, spoot er ineens zo'n jabali voorbij... gevolgd door de hond! Wat kan zo'n jabali rennen, zeg!</p><p> Inspiratie voor een tekeningetje bij het woord 'camp':</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyOkEv-TiEQ0uQcsR36QKlZ5wlU99d-s6WxvWQQ4FSFttb__nblaU3UcTA6Csm7C30YG8pwARQMgIoZ2l9wX7HnCRakKkcs3Iozid389tJEi8VqrDlumz1g6fh19w7ZRPMKBQmRQ8lWpcQgqXbHIk-FXy1581aMKhsfHDlEy95GsNMsAVNNHtyw3yuFQ/s1503/gaballi.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1503" data-original-width="1143" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyOkEv-TiEQ0uQcsR36QKlZ5wlU99d-s6WxvWQQ4FSFttb__nblaU3UcTA6Csm7C30YG8pwARQMgIoZ2l9wX7HnCRakKkcs3Iozid389tJEi8VqrDlumz1g6fh19w7ZRPMKBQmRQ8lWpcQgqXbHIk-FXy1581aMKhsfHDlEy95GsNMsAVNNHtyw3yuFQ/s320/gaballi.jpg" width="243" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Camp (Aquarel/inkt)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><br /><p>Ik maakte de tekeningen trouwens in een handig boekje, dat ik gewoon vond bij de boekhandel. Serieuze tekenaars (zoals onze tekengoeroe) gebruiken daar van die dure boekjes van Moleskine voor. Echt fantastische boekjes zijn dat, maar ze zijn echt duur en voor een prutser als ik -die er ook nog weleens iets uit wil scheuren- gewoon TE duur. Bij de boekhandel verkochten ze prachtige boekjes van Talens (welbekend van de verf), waar je dus ook gewoon met verf in aan de slag kunt! Mooie boekjes, voor een heel schappelijke prijsje. Ik ben er blij mee!</p><p>Niet alles wat ik maakte was even super van kwaliteit, maar er zijn ook een paar tekeningen die ikzelf wel geslaagd vind. Zoals degene die ik maakte bij het woord 'dock':</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjc71yi_xu2TYoAaAZ8anZxJeP_RbZ91nrQ8UxAH0uA7UmEgfrUC4MEEpq62CpuOYeb1GUYfvWw-zEdvhlfOZReCrUabtA9LBi5CdncSlj3ZdEdMnOafUtAFd1ir8s8CnZFwHEWTnTCDlZN7JhMXYrbcFvSrafmAXS3ETEo-6IhgZEomgMjMUhDzDpRQ/s1535/Dock.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1535" data-original-width="1066" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjc71yi_xu2TYoAaAZ8anZxJeP_RbZ91nrQ8UxAH0uA7UmEgfrUC4MEEpq62CpuOYeb1GUYfvWw-zEdvhlfOZReCrUabtA9LBi5CdncSlj3ZdEdMnOafUtAFd1ir8s8CnZFwHEWTnTCDlZN7JhMXYrbcFvSrafmAXS3ETEo-6IhgZEomgMjMUhDzDpRQ/s320/Dock.jpg" width="222" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dock (Aquarel/inkt)<br /></td></tr></tbody></table><p> </p><p>Dock betekent natuurlijk steiger, maar dat vond ik saai. Nu houd ik meer van eendjes (ducks), dus verkleedde ik een eend als 'Doc' (als in 'dokter', snap je...) en zo kon hij zijn vriendje die van de steiger gevallen was redden... Ja, ik verzin ze waar je bij staat.</p><p>Nog een paar leuke vind ik deze:</p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXrqnucweljPM7nperNJfPqUxZSUB29rysE1NHWBBHywdEj376E_p1TG7vLUCq__h5MycpoZpo2EvflhM2CHkaUY9P0N7l7e9aWpM3wiAlnGhswBe_GicCUVEs30-Mohvsbro02yH_2E--e1Y6AnR2oeLO1i0fCCMX8qaZ-BpdCG1z2E6oSyRlCXUew/s1566/healthy.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1566" data-original-width="945" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXrqnucweljPM7nperNJfPqUxZSUB29rysE1NHWBBHywdEj376E_p1TG7vLUCq__h5MycpoZpo2EvflhM2CHkaUY9P0N7l7e9aWpM3wiAlnGhswBe_GicCUVEs30-Mohvsbro02yH_2E--e1Y6AnR2oeLO1i0fCCMX8qaZ-BpdCG1z2E6oSyRlCXUew/s320/healthy.jpg" width="193" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Healthy (aquarel/inkt)<br /></td></tr></tbody></table><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmu7iSdoCcsndNJt6LFUn4ulyhnKfRnVhMIYt0z5y4UKoCxL3lpq8YcFA_CiU2ljJR3_O4HfGD1BNR_e41fX7r3_vmH9hcMvlMgXGv0oKTFhysB1ER-4E8ZmAlWeE-An8bRLW3ReMIeur7zqVCATENZn9nmt8uLkhFDYlYj389sm0oFGEBjJX8TQ866Q/s1538/Magic.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1538" data-original-width="1087" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmu7iSdoCcsndNJt6LFUn4ulyhnKfRnVhMIYt0z5y4UKoCxL3lpq8YcFA_CiU2ljJR3_O4HfGD1BNR_e41fX7r3_vmH9hcMvlMgXGv0oKTFhysB1ER-4E8ZmAlWeE-An8bRLW3ReMIeur7zqVCATENZn9nmt8uLkhFDYlYj389sm0oFGEBjJX8TQ866Q/w282-h400/Magic.jpg" width="282" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Magic (aquarel/inkt)<br /></td></tr></tbody></table><br /><p>Tijdens de cursus zijn we weer aan de slag gegaan met vormen en wat ik daar geleerd heb is ook wel heel leuk. Ik noem het maar 'andersom werken'. Normaal gesproken teken je eerst iets en daarna geef je er vorm aan door het in te kleuren. Dus eerst de lijntjes, daarna de kleur. Nu kwam onze goeroe met de opdracht om het eens andersom te doen, du eerst een vorm schilderen en pas daarna details toevoegen. Ik vond dat heel grappig om te doen, omdat het effect zo anders was. Onze goeroe vroeg of ik het eens wilde proberen op mijn muizen (zie het vorige blogje) en ook dat vond ik leuk. Het leverde me onder andere deze tekening op:</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9vqyYRksKJfcgK3VqwFjYZBEgXoto15V1WeReoSVwg9CKyQ8H87Fl-JcDZfjVkO1WM1dXQXkxodYYtopAPv_Cu4VgAsffxAoPdFuelTy_No9Tt7YvZkEd3XRcKQkGjFEZokBjR-bcstcDyOtuRGTJXubSKWunN0kw_tUl9kez2C1aRmFHftnDizHSQQ/s3217/muizen.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3217" data-original-width="3020" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9vqyYRksKJfcgK3VqwFjYZBEgXoto15V1WeReoSVwg9CKyQ8H87Fl-JcDZfjVkO1WM1dXQXkxodYYtopAPv_Cu4VgAsffxAoPdFuelTy_No9Tt7YvZkEd3XRcKQkGjFEZokBjR-bcstcDyOtuRGTJXubSKWunN0kw_tUl9kez2C1aRmFHftnDizHSQQ/s320/muizen.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Muizen (aquarel/kleurpotlood)<br /></td></tr></tbody></table><br />Zie je wat ik bedoel, met een heel ander effect? Ik denk dat ik daar voorlopig wel weer even zoet mee ben. En voordat je het vraagt...ja het plan met illustratie is er nog steeds, alleen de uitwerking is er nog niet echt. Ik ben in elk geval weer heerlijk aan het kliederen. <br /><p></p><p>Genoeg gepraat...genoeg voor deze blog, in elk geval... Tot gauw en...ik houd jullie op de hoogte!<br /></p><p><br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-75631687733921028512022-05-28T11:39:00.000+02:002022-05-28T11:39:56.523+02:00Haperen of stromen<p> "Tijd is relatief, het kruipt als je hapert, maar het vliegt als je stroomt"</p><p>Was ik aan het haperen, of aan het stromen? Van allebei een beetje. De hapering in het creatieve is er nog steeds. Ook nadat de lessen weer begonnen, lukte het me maar moeilijk om weer vanuit mezelf projectjes op te pakken. Ik kan me er niet toe zetten om te gaan zitten en -zoals voorheen- gewoon wat te prutsen met mijn tekenpennetjes. Wat moet ik doen om dat terug te krijgen? Het antwoord op die vraag zou niet zo moeilijk moeten zijn , gewoon doen... en toch werkt het niet.</p><p>Ik ben nu aan het zoeken naar dingen waar ik weer enthousiast over kan worden. Het idee om iets te doen met illustratie, zoals ik ik mijn vorige blogje (van alweer maanden geleden!) schreef, trekt me nog steeds. Ik denk dat ik dat ga proberen op te pakken. Intussen liggen er nog twee kleine projectjes: eentje waar ik tijdens de cursus mee aan de gang was gegaan en een onafgemaakt pastelprobeersel. </p><p>Onze 'tekengoeroe', met wie ik mijn worsteling deelde, zei: "Het komt wel weer, doe eens iets met andere materialen, of maak verschillende versies van iets" Dat lukte ook niet echt. Toen stuurde hij me een mailtje, waarin hij voorstelde om iets te doen met 'bekende meesters': neem die als inspiratiebron en maak daar je eigen versie van. </p><p>Hijzelf had van het schilderij 'Slaapkamer' van Van Gogh een rommelkamertje gemaakt. Ik moest daar erg om lachen: het was herkenbaar en toch was het origineel. Omdat ik dat schilderijtje toevallig zelf ook erg leuk vind, besloot ik hetzelfde schilderij aan te pakken. Alleen deed ik er muizen in! Even leek het inderdaad weer helemaal terug te komen: vol overgave stortte ik me op het schilderen van eerst dat kamertje en daar had ik me toch een lol in! Het is ongelooflijk wat je allemaal nog meer ziet in zo'n schilderij als je het probeert na te maken. Uiteindelijk werd het met de muizen niet helemaal wat ik aanvankelijk bedoelde, maar toch vind ik 'm wel grappig geworden. oordeel zelf:</p><p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQFzLmSGAl5ojBHDlmaK58OPE0F_lolL8TEnl9qx0TA2lUWeIJm9gSgfICthgS3eU58WnTdWv1YoEeq5lZfUUbHSVp4FXx14Qv6ScZk9sT6BuoTQ-YpCHWKfs3dHveboMprvzvRsRHbLucRKZd_h_kmi38WEzLw4sa5ezZ1XtJNYE54Z23uZzuYHQldw/s3493/slaapkamermuizen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Alternatieve kamer Van Gogh" border="0" data-original-height="2620" data-original-width="3493" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQFzLmSGAl5ojBHDlmaK58OPE0F_lolL8TEnl9qx0TA2lUWeIJm9gSgfICthgS3eU58WnTdWv1YoEeq5lZfUUbHSVp4FXx14Qv6ScZk9sT6BuoTQ-YpCHWKfs3dHveboMprvzvRsRHbLucRKZd_h_kmi38WEzLw4sa5ezZ1XtJNYE54Z23uZzuYHQldw/w400-h300/slaapkamermuizen.jpg" title="Slaapkamer met muizen" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Slaapkamer met muizen (gouache en inkt)<br /></td></tr></tbody></table><br /></p><p>Overmoedig als toch soms schijn te zijn (haha!), besloot ik daarna een ander werk aan te pakken. Ik had zo'n mooie tas gekregen van het Mauritshuis met de beeltenis van 'Het meisje met de parel' erop. Nu is deze dame natuurlijk wel vaker misbruikt, maar ook hier liet het me weer helemaal anders kijken naar het plaatje. Ik maakte hem niet af, omdat sommige dingen niet wilden lukken. Hier, vanaf mijn bureau, ligt ze me verwijtend aan te staren. Ik ga haar nog wel fatsoeneren, denk ik... Dus noem ik het maar even 'work in progress' Check: </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmsivpE2bhdfzX_owyL-57RUi1kIJ56FRzquVWWST_VJRZY40svS7TcZr-4m2wn6ga0dT3Y2GkCJohP2IDywQOG4OrToNS3s4XDGZmaPvcL-ANAd3LaaV2S56r2wT7_p4ml5T5YMHlb7LtpP1ggojbHaP9FYh00-Z_Qi_y3eiUipPW5ZXemqL0nCVUXg/s2826/meisje%20met%20de%20%20aap%20(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2826" data-original-width="2119" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmsivpE2bhdfzX_owyL-57RUi1kIJ56FRzquVWWST_VJRZY40svS7TcZr-4m2wn6ga0dT3Y2GkCJohP2IDywQOG4OrToNS3s4XDGZmaPvcL-ANAd3LaaV2S56r2wT7_p4ml5T5YMHlb7LtpP1ggojbHaP9FYh00-Z_Qi_y3eiUipPW5ZXemqL0nCVUXg/w300-h400/meisje%20met%20de%20%20aap%20(2).jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het meisje met de aap (pastel)<br /></td></tr></tbody></table><br /><p>Volgende maand -dat is alweer over twee dagen... jeetje!- ga ik naar de inloopworkshop van <a href="https://inktwit.nl/" target="_blank">Inktwit</a> uit Delft. Zij doet veel met illustratie en ik zie echt dingen die ik leuk vind op haar site, dus wie weet ;-)</p><p>Tot blogs weer!<br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-82560769922766918412022-01-04T12:08:00.000+01:002022-01-04T12:08:18.055+01:00Muis<p> 4 januari alweer... en ik heb niet eens een terugblikblog geschreven. Nog steeds kan ik de geest niet echt terugvinden. Het gaat beter, maar toen ik hoorde van alweer een lockdown, hakte die er bij mij stevig in. De tekenlessen stopten weer abrupt, want we mogen het gebouw niet in, op het werk moest alles weer online en ik voelde me ineens zo ontzettend moe. Dan ook maar even een testje gedaan. Niks aan het handje, gewoon de winterblues!</p><p>Ik probeer het tekenen wel steeds meer op te pakken. Na het obsessief tekenen van hoofdjes, was ik een beetje overgestapt op 'grappige' illustraties. Grappig tussen aanhalingstekens, want ik vind ze grappig; of de rest van de wereld dat ook vindt, valt natuurlijk te bezien. Ik deed iets met een beestje voor kerst en dat zette ik door met een oud en nieuw tekeningetje. Ineens viel me op dat 'muis' wel een prominente rol inneemt in die zogenaamd grappige tekeningetjes. Ik deed dus eerst dit: </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGZdmvBPaq04Lgsq0b-XxpKMF8rukYIftgXjLUEvyYmdDweXi7mXZfSLvM0sfyS0n_bcJKQxILi3czZZCAdZnIwP7nCuvt_KGvyhuYyT5w213O4Jd0cGy1QhBrt_u_GmajDLtshOQK-0Y3311SBImhBId87_uOuxXZtIiOTp6UMFAx-UACwbWUxRvg7A=s3755" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Oud en nieuw muis" border="0" data-original-height="3755" data-original-width="2303" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGZdmvBPaq04Lgsq0b-XxpKMF8rukYIftgXjLUEvyYmdDweXi7mXZfSLvM0sfyS0n_bcJKQxILi3czZZCAdZnIwP7nCuvt_KGvyhuYyT5w213O4Jd0cGy1QhBrt_u_GmajDLtshOQK-0Y3311SBImhBId87_uOuxXZtIiOTp6UMFAx-UACwbWUxRvg7A=w196-h320" title="Muis" width="196" /></a></div><br /><br /><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOfWMFOcRCds2kC29DqgMfv7wT-HKFRyxJ-YO1baLFln5zhEifMzfBg75WwvzQHa_iB24X5AtiWFLPJwiTfNZdcmorp3dNrHljcvJekuhcFs_nAfPf0pcHBJmOZLxk4DOJxBnMOjB_R2MgpxrPDxqJXqBI3PicOjzBIobi1EoeC4jsySy_aMzISwtzjA=s3644" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="dronken muis" border="0" data-original-height="3644" data-original-width="2871" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOfWMFOcRCds2kC29DqgMfv7wT-HKFRyxJ-YO1baLFln5zhEifMzfBg75WwvzQHa_iB24X5AtiWFLPJwiTfNZdcmorp3dNrHljcvJekuhcFs_nAfPf0pcHBJmOZLxk4DOJxBnMOjB_R2MgpxrPDxqJXqBI3PicOjzBIobi1EoeC4jsySy_aMzISwtzjA=w185-h235" title="dronken muis" width="185" /></a></div><p></p><p>Niet lang daarna keek ik terug in mijn andere tekeningen. Dan kom je ineens 'muis in bad' tegen:</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnL7m7sganw1Zayo0c1MCEIUk_tkeup2FhEZS_OlUrIqKp_XrYrl_IvfdkrY3Qklw3cccDcvPKF_1PVOW_td5qOK5x3BuSYFkzo3M_p623A6YgQIdTrr1vXsloccFK-LSWvA2DUEYM9ehGimNW_T-XREfXqe3VsdKhs2wNcbjZki6kKwM9niSRQL7bLw=s3033" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="muis in bad" border="0" data-original-height="3033" data-original-width="2637" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgnL7m7sganw1Zayo0c1MCEIUk_tkeup2FhEZS_OlUrIqKp_XrYrl_IvfdkrY3Qklw3cccDcvPKF_1PVOW_td5qOK5x3BuSYFkzo3M_p623A6YgQIdTrr1vXsloccFK-LSWvA2DUEYM9ehGimNW_T-XREfXqe3VsdKhs2wNcbjZki6kKwM9niSRQL7bLw=w278-h320" title="muis in bad" width="278" /></a></div><br /> Dan had ik ook ooit nog iets gedaan met 'volgevreten muis'....<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvWfFuMxEBfRc14uk900VYpYBr2cSaP9EGjx0fZC7HMFSisoCh4YepXjx4ybXPSbzOGhT6U2eATqF3EO8JZO6-x_PAxYn1NhetEy6TRCth-Ig3lkGb30Qjx7Qrxgs6sDRAlpO7n7PcfWyh9QY2Xpt0sQfQTVNFJWtCkOQRcjjihCYkGdigiegKySEQYg=s3431" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3431" data-original-width="2935" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvWfFuMxEBfRc14uk900VYpYBr2cSaP9EGjx0fZC7HMFSisoCh4YepXjx4ybXPSbzOGhT6U2eATqF3EO8JZO6-x_PAxYn1NhetEy6TRCth-Ig3lkGb30Qjx7Qrxgs6sDRAlpO7n7PcfWyh9QY2Xpt0sQfQTVNFJWtCkOQRcjjihCYkGdigiegKySEQYg=s320" width="274" /></a></div><p>Ennnn... de 'onhandige muis':</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjmYaM1cTjmF1lqxzzXBw7GrVnUm9tSJKi4qpi0xJaMkp1WQLPYuNslKk7iVzfwDP_n2qzRNdH1tGUKhrrEofWAm8uDZnGsjWzjostVyyALbPJKt5QH5QW4mTEivN5xCyk-YnwxTtl3SUtIYhji6u0hodbzE8PeLYm6JToVm0bpLC4T1skEYcerwZz5Ag=s2973" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2973" data-original-width="2750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjmYaM1cTjmF1lqxzzXBw7GrVnUm9tSJKi4qpi0xJaMkp1WQLPYuNslKk7iVzfwDP_n2qzRNdH1tGUKhrrEofWAm8uDZnGsjWzjostVyyALbPJKt5QH5QW4mTEivN5xCyk-YnwxTtl3SUtIYhji6u0hodbzE8PeLYm6JToVm0bpLC4T1skEYcerwZz5Ag=s320" width="296" /></a></div><p>Conclusie: muis maakt heel wat mee en ik was me daar helemaal niet zo bewust van. Grappig. </p><p>Komend jaar wil ik wat meer gaan doen met illustratie. Ik merk dat ik daar echt plezier aan beleef en ik krijg er ook wel leuke reacties op. Misschien moet ik eens gaan denken aan muis merchandise, hahaha! Zonder gekheid, ik weet nog niet wat het gaat worden, maar het lijkt me al een tijdje leuk om eens wat van mijn werkjes te laten drukken op bijvoorbeeld een kladblok, of een t-shirt. </p><p>Je hebt daar hele leuke mogelijkheden voor: websites die jouw design kunnen drukken op verschillende items en dat jij die items dan vervolgens kunt verkopen. Natuurlijk willen zij dan een percentage van de verkoop, maar ach... Ik doe het toch voor de lol en ik zou me alleen maar vereerd voelen, als iemand bijvoorbeeld rondloopt met een tas met mijn tekeningetje erop. Eerlijk gezegd loop ik al langer rond met dit idee, maar je raadt het al: nooit iets mee gedaan, vanwege te druk, te lastig en al die andere excuses die natuurlijk nergens op slaan. Dus misschien een goed voornemen voor dit jaar: werk maken van mijn merchandise ;-) </p><p>Ik hou daar trouwens niet zo van, van goede voornemens... Of op zich van die voornemens wel, maar waarom dat nu altijd aan het begin van een jaar moet. Nu, met al die ontwikkelingen in de wereld, zie ik wat meer waarom mensen dat doen, voornemens maken. Het is ook een soort van hoop op nieuwe dingen en afsluiten van wat er was. Dat voel ik wel: ik wil dit zo snel mogelijk achter me laten en 'gewoon' verder. Of dat op korte termijn werkelijkheid gaat worden, weet ik ook niet. Hopen mag, gelukkig... en zo lang je hoopt, heb je iets om voor te leven. </p><h3 style="text-align: left;"><i>Dus mensen, zo op de valreep nog: ik wens iedereen een gezond, mooi en hoopvol 2022!</i><br /></h3><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-37919332825061400122021-11-25T13:37:00.005+01:002021-11-25T13:37:59.637+01:00Hoofdjes en andere tekendingen<p>Ongelooflijk waar de tijd soms blijft. Het gevoel in een rollercoaster te zitten is wel voorbij, maar de tijd -of beter gezegd misschien - de rust vinden om de dingen op te pakken blijft toch wat ver weg. Zomaar ineens is het twee manden geleden dat ik hier iets postte. Zelfs dat ik weer meedeed aan Inktober heb ik hier niet eens gedeeld. Jammer, want soms is het teruglezen van mijn eens geschreven woorden een soort reflectie en kan ik het gevoel van toen bijna weer uit de regels terughalen. </p><p>Het gaat beter, dat kan ik wel zeggen. Het gedoe rondom mijn moeder kan ik nog steeds geen plaatsje geven, maar langzaam aan lukken dingen weer. Omdat ze weer kunnen en mogen, misschien? In dat geval moet ik niet te vroeg juichen, want een nieuwe set van maatregelen rondom dat ellendige virus ligt alweer op de loer. Tja... ik ga er niet zoveel over zeggen. Laat ik het weer eens hebben over de reden waarom ik dit blog begon: mijn tekeningen!</p><p>Zoals ik al schreef, heb ik de laatste periode niet echt stilgezeten, qua 'tekendingen.' Ik deed vorige maand dus mee aan Inktober en dan moet je wel ;-) Ik vond het dit keer wel moeilijk hoor, maar dat kwam misschien ook omdat er een vakantie naar Spanje tussendoor zat. Op de dagen van reizen kon ik niet tekenen, dus dan moesten er twee of soms zelfs drie tekeningen op een dag. (Net zoals met mijn werk kan ik er ook bij zo'n tekenuitdaging niet tegen als ik 'achterloop') De tekencursus was in de tussentijd ook alweer begonnen, dus er begon weer wat beweging in die tekenvingers te komen. Overigens was ik ook daar de eerste paar weken een beetje uit mijn doen. Ik wist het gewoon niet meer, niet waar ik moest beginnen, met wat en om nog maar te zwijgen over hoe.... De eerste paar lessen deed onze goeroe een paar oefeningetjes met lijnen en curves. Ik probeerde het, ik begreep ook wel wat hij ons probeerde te leren, maar toch raakte ik er geïrriteerd door en besloot ik al snel dat ik iets anders wilde doen.</p><p>Ik greep weer terug op waar ik eerder mee bezig was: tekenen in vlakjes, om het licht en donker beter te snappen. Om één of andere reden heb ik iets met hoofdjes, de laatste tijd. Dus ik tekende vooral portretjes. Ik heb dat altijd al fascinerend gevonden, de manier waarop iemand juist die ene persoon wordt; het specifieke in een gezicht. Misschien ook wel omdat het zo moeilijk is: ik wil het graag kunnen. De wil is sterk, want hoewel ik er nog lang niet ben, zit er wel progressie in mijn hoofdjes. Het is heel moeilijk, maar ik vind het ook superleuk om te doen. Dus zo ben ik al een paar weken aan het prutsen. Ik weet nog niet waar het heen gaat -de laatste ontwikkelingen zijn iets met kleur- maar ik heb er nog steeds lol in. Aangezien ik vind dat we lol vooral moeten blijven delen in deze idiote tijd, zet ik deze vandaag maar even bij mijn verhaaltje.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitahMm_hY24KgzAXHKldbJpknUN_xWAZuNst0KaSTOy7gMLBO7sxqNhQoJQV0VB3cG-pFCDNucc2vP-9eptdbYXpqCgUGEQ1e8i0rMQ3LvwG7whQEwGwJfS5jo1j8H_M4Z2axuNlJLFKLA/s2048/IMG_20211125_125558375%257E2%255B1373%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitahMm_hY24KgzAXHKldbJpknUN_xWAZuNst0KaSTOy7gMLBO7sxqNhQoJQV0VB3cG-pFCDNucc2vP-9eptdbYXpqCgUGEQ1e8i0rMQ3LvwG7whQEwGwJfS5jo1j8H_M4Z2axuNlJLFKLA/w300-h400/IMG_20211125_125558375%257E2%255B1373%255D.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Portretjes (potlood)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table> </p><p>Ik ga niet beloven dat ik snel weer ga schrijven (de angst dat ik me er niet aan ga houden is te groot, hahaha!), maar ik ga zeker proberen dit blog minder te verwaarlozen, al was het maar voor mezelf...</p><p>Tot blogs!<br /><br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-50802564209594020682021-09-02T14:24:00.001+02:002021-09-02T14:24:31.859+02:00vakantie irritatietekening<p> De tijd van radiostilte heeft wel weer lang genoeg geduurd; tijd voor weer eens een blogje! Op het moment van schrijven ben ik net vier dagen terug van een lange vakantie... Ja, echt waar! Volgens mij verkondigde ik hier een jaar geleden nog dat ik stiekem toch het liefst in mijn eigen bedje sliep. Dat heb ik ergens nog steeds hoor, maar ik ben er nu achter dat lekker alles achter je laten ook heel fijn is. Een mens kan veranderen... en veel is ook veranderd in de afgelopen periode. </p><p>Ik schreef jullie al over het gedoe rondom mijn moeder. Die zorgen zijn er nog steeds. Ze heeft nu een permanente plek op de PG afdeling van een verpleeghuis en hoewel dat het fysieke zorgen wegneemt, maak ik me nog steeds wel zorgen. Het feit dat ze niet snapt waarom ze daar zit (waarom stop je me weg, ik ben toch niet ziek?) maakt het lastig. Ik voel me er schuldig over en er zijn momenten dat ik ook echt denk dat ik haar heb 'weggestopt'. Ook als ik lees dat ze op een andere manier achteruit gaat, maak ik me zorgen. Onterecht, want het is een goed huis en de verpleging is ook meer dan prima, maar toch... Dit wil je niet en dit wil je voor niemand. Schuldgevoel kan loodzwaar wegen... zo zwaar dat op bezoek gaan bijna weerstand oproept... en daar voel je je dan ook weer schuldig over. Het is iets waar ik nog niet echt een weg in heb gevonden.<br /></p><p>Vakantie was dit jaar dus letterlijk een 'alles achter je laten'. Vier weken lang heb ik door Nederland gezworven. Eerst in Groningen, toen in Zwolle, daarna Limburg en eventjes in Noord-Brabant en vervolgens weer naar Limburg. Mijn hoofd heeft weer een gezond kleurtje en nu moet ik weer een beetje acclimatiseren thuis. Ineens vind ik mijn eigen douchekop te zacht sproeien, omdat ik tijdens de vakantie heb ontdekt hoe fijn een echt harde straal uit je douche is ;-) Erger is het misschien, dat ik mijn eigen koffie niet zo lekker meer vind... In de vakantie dronk ik straffe bakkies Nespresso, die nu maken dat ik mijn nep-Senseo ineens slappe bakken vind. Aan weer aan het werk gaan, wilde ik nog even niet denken... Helaas, ook dat lukte niet echt. Ik heb me alweer in een extra klus laten frauderen. Gelukkig heb ik nog een weekje om me daar geestelijk op voor te bereiden en dan hoop ik dat het allemaal weer goed komt.</p><p>Dat gevoel heb ik ook nog een beetje bij tekenen. Het is me -ook tijdens de vakantie- niet echt gelukt om dat weer op te pakken. Ik heb welgeteld één keer, oh nee niet waar: twee keer, iets zitten prutsen buiten. De eerste keer een landschapje uit Limburg, de tweede keer een soort irritatietekening. Ha, nieuw woord! Ik zat me namelijk nogal te ergeren aan de vele vliegen. Het was me een raadsel waar die beesten allemaal ineens vandaan of op af kwamen. Je hebt vliegen met- en zonder brom en deze waren zwart en met brom. Heel irritant! Nu moet ik er misschien bij vertellen dat ik er thuis ook al het nodige mee te stellen heb gehad. Daar waren het soms zwarte-, maar soms ook groene vliegen met brom. Die kwamen bij de buurman vandaan, die het maar niet kon laten om zijn kliko vlak naast mijn raam te parkeren. Ik elke keer aan de sjouw met zijn kliko, toen maar eens vriendelijk gevraagd of dat ding niet ergens anders kon staan. Dat ging een paar weken goed, totdat hij of één van zijn medewerkers (het is een winkel) het weer eens vergat en ik weer van die dingen in mijn huis had. Dus ja, die vliegen tijdens de vakantie waren net effe teveel. Dan maak je dus een irritatietekening ;-)</p><p>De vogel erbij is trouwens een mus, die waren er ook veel, maar die irriteren me niet. Sterker nog, ik vond het erg leuk om te zien hoe ze in grote groepen door het gras aan het hippen waren (om er waarschijnlijk ook honderden insectjes uit te vissen)</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Kj6IurFswdzjJpy5DKtKgAJ-nkrP3rfBy8RmeW9b0A-wStzhtMzJWB1_SWjYdEvF5xfBmsJwAmQZgZfR-svaTNdrsrl9g_7t3XbgkkT-psnNz1ViUxfQq0xCRUC6ecapGoZyNdYfCngW/s2048/irritatietekening.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Kj6IurFswdzjJpy5DKtKgAJ-nkrP3rfBy8RmeW9b0A-wStzhtMzJWB1_SWjYdEvF5xfBmsJwAmQZgZfR-svaTNdrsrl9g_7t3XbgkkT-psnNz1ViUxfQq0xCRUC6ecapGoZyNdYfCngW/w300-h400/irritatietekening.jpg" width="300" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vliegen en mus (potlood)<br /></td></tr></tbody></table><br /><p>Binnenkort start de cursus weer (zo fijn dat dingen nu weer 'mogen'!) en dan hoop ik ook weer wat meer tekeningen te kunnen laten zien. Die tekenvingers moeten natuurlijk wel een beetje in training blijven en ik merk toch wel dat ze die wat gemist hebben! Tot blogs!<br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-46959186332042389352021-04-12T15:14:00.001+02:002021-04-12T15:14:55.981+02:00Tussenliggende tijd<p> De afgelopen maanden zijn als een soort flitstrein voorbij geraasd. Er was weinig puf om te bloggen, ik kon de woorden ook niet goed vinden, laat staan dat mijn handen iets wisten te maken om hier te laten zien. Het ging niet goed met mijn moeder, al een tijdje niet. Ik schreef hier al eerder over wat ik het d-woord noemde: die ziekte die maakt dat je alles vergeet. Niet alles, maar wel veel en in willekeurige volgorde. Lange tijd deden we (mijn broer en ik) alsof het eigenlijk niet zo erg was, maar ondertussen beheerste het zorgen of nalopen wel ons leven. Het ergste was, dat je nooit tevoren wist hoe het bezoek zou verlopen, want ook dat is erg aan het d-woord: soms zijn er heldere dagen en lijkt er even niks aan de hand. </p><p>Daar houd je je aan vast, want je wilt er eigenlijk niet aan. Je wilt niet weten dat iemand zijn brein eigenlijk inhoud aan het verliezen is. Dat kon zo natuurlijk niet voortduren en zo gebeurde het, dat eind februari de dokter kwam en meldde dat ze toch wel ernstig ziek was. Niet alleen dat ellendige d-woord, maar ook iets met de lever. De volgende dag werd ze opgehaald met de ambulance en vervoerd naar de palliatieve afdeling van een verpleeghuis. Daar is ze nu nog steeds. Het blijft gek om haar daar zo te zien, net zoals zij het gek blijft vinden dat ze daar zit. We hadden dus wel even iets te verwerken, de afgelopen tijd. Schrijven, tekenen, of wat er ook maar voor expressiefs te bedenken valt... Het kwam gewoon niet van. </p><p>Nu kwam er al een tijdje weinig uit mijn handen, dat moet ik ook toegeven. Het hele thuiswerken en een half afgesloten wereld hielpen ook niet mee. Net zoals de rest van de wereld heb ik er een beetje genoeg van: mondkapjes, anderhalve meter, tijdslots, online bestellen, avondklok... Het maakt me een beetje kriebelig. Niet eens zozeer de maatregelen zelf, maar ook vaak het halfslachtige ervan. </p><p>Ik heb me afgevraagd of ik moest stoppen met het blog, omdat er gewoon niks meer komt... maar ik bedacht me dat dit blog een stukje van mij is geworden in de afgelopen tijd. Het was de eerste erkenning voor het feit dat mijn werk, hoe knullig soms ook, er toe deed. Al was het dan maar voor een klein groepje mensen. Verder schrijf ik hier al sinds 2012, volgend jaar heb ik dus een jubileum te vieren, zonde om dan net voor de finish te stoppen. De belangrijkste reden om toch niet te stoppen was dat het zou voelen alsof er een stukje van mij verloren zou gaan: Lilian die het fijn vond/ vindt om te tekenen, voor wie het een afleiding en soms ook een uitlaatklep was. </p><p> Oké, ik stop er dus niet mee. Heb ik dan nog wel iets om te laten zien, dit keer? Daar moest ik inderdaad wel even naar zoeken. Ik schreef in mijn laatste logje iets over een project met knuffelbeesten en een stilleven. Met die knuffelbeesten heb ik verder niet veel meer gedaan, maar het stilleventje had ik wel opgezet. Ik weet niet of ik het ooit nog verder ga uitwerken, het ligt al zo lang stil (Nog nooit was stilleven zo'n toepasselijke naam, hahaha!) en ik weet niet of ik het idee van destijds nog wel zo goed vind, maar enfin... Zonde om te laten liggen.</p><p>Het is een stilleven geïnspireerd op het werk van Henk Helmantel. Een Nederlandse schilder die heel realistisch en precies werkt. Nu ben ik alles behalve dat, maar ik gebruikte het strakke in mijn weergave in inkt. Het is niet onaardig gelukt, maar -zoals ik al schreef- wat ik er verder mee wil, weet ik ook niet. Ik plaats 'm toch hier, hopelijk als voorbode van meer inspiratie... en anders is het een mooie opvulling voor de tussenliggende tijd.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEs8mSfn5-TnrEGqQlPSLTyMFOcOGwdRr6ehqQqs5LwwOX_SUFO73naFNHX6zs81jkFPn9P3VHm3ekMGPLV03kUH7nrz-ygR7dWnQDITVNw0KEfYCNVql1bCxW2N4UHmeB8MluOq3bIz4Y/s1797/P1060515.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="INKT stilleven" border="0" data-original-height="1258" data-original-width="1797" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEs8mSfn5-TnrEGqQlPSLTyMFOcOGwdRr6ehqQqs5LwwOX_SUFO73naFNHX6zs81jkFPn9P3VHm3ekMGPLV03kUH7nrz-ygR7dWnQDITVNw0KEfYCNVql1bCxW2N4UHmeB8MluOq3bIz4Y/w400-h280/P1060515.JPG" title="Stilleven met karafjes in inkt" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Stilleven met karafjes (inkt)<br /></td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-194812163523652532020-12-31T13:23:00.000+01:002020-12-31T13:23:38.005+01:00Op naar 2021...<p> Ja, ik doe het toch weer... die laatste post van het jaar. Al was het alleen maar omdat ik het afgelopen jaar mijn blog zo schromelijk verwaarloosd heb. Het was er niet en het kwam niet en op sommige momenten kon me dat heel erg frustreren. Tekenen is belangrijk voor me, maar andere dingen zijn dat ook. Ik, die zo goed zonder een uitgebreid sociaal leven dacht te kunnen, werd even keihard met de neus op de feiten gedrukt. Eigenlijk was dat heel goed, maar op veel momenten was het ook pijnlijk. </p><p>Wat was het voor jaar, dit afgelopen jaar? Op zich verliep het niet eens zo slecht. Op werkgebied ging het eigenlijk supergoed. Waardering, hard werken, maar ook kleine succesmomentjes, die uiteindelijk zo belangrijk zijn. Weer even voelen dat je ertoe doet en dat je werk ertoe doet, dat was niet eens zo heel slecht. </p><p>Sociaal verliep het allemaal wat minder. Ik heb veel zorgen om mijn moeder, bij wie de mist in haar hoofd steeds meer terrein lijkt te winnen. Machteloosheid en het gevoel te zullen verliezen, maakten me bang en soms zelfs radeloos. De 'wat-als' vragen bleven me soms belagen. Je weet dat er geen antwoorden zijn, dat je niet in de toekomst kunt kijken, maar toch... Ik wil controle en dat kan nu eenmaal niet.</p><p>De hete zinderende zomer, waarin iedereen dacht dat het wel los zou lopen, bracht me in die zin ook geen rust. Voor de tweede keer had ik een probleem met mijn kaak en moest de tandarts een vervelende ingreep doen, waar ik natuurlijk als een huis tegenop zag. Zoals dat gaat met die dingen, viel het uiteindelijk reuze mee, maar het verpestte wel een deel van mijn zo broodnodige vrije dagen. Rust. Ik vond het niet, dit jaar en waar het dat nu in zit? Geen idee, nog steeds niet. </p><p>Om dit blogje toch niet al te negatief te eindigen (want hé, ik sta over het algemeen best positief in het leven), kan ik schrijven dat het nu echt de betere kant uit gaat. Ik heb mijn werk even kunnen parkeren en me kunnen richten op andere zaken. Er ligt een inkttekening in de kast, het voelt allemaal iets makkelijker en ik hoop het nieuwe jaar een paar moeilijke knopen te kunnen doorhakken. Goed, dit klinkt alweer niet positief, maar verandering is vooruitgang en dat is natuurlijk wel positief! </p><p> </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhIieCBouXwjKqYK7Gz1PhNwlIC-69efdovg362Z7bjN3NOIY4ltSF4hZmMoZmRvO0TEhmH_F1aGQBaqUeCg4IfwV_itZiOope25tEL4unluvS0gdlfa2JAmXtlz36cExckrm9NNvscwSN/s2048/wijs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Uil" border="0" data-original-height="1611" data-original-width="2048" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhIieCBouXwjKqYK7Gz1PhNwlIC-69efdovg362Z7bjN3NOIY4ltSF4hZmMoZmRvO0TEhmH_F1aGQBaqUeCg4IfwV_itZiOope25tEL4unluvS0gdlfa2JAmXtlz36cExckrm9NNvscwSN/w320-h252/wijs.jpg" title="Wijsheid" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wijsheid (potlood)<br /></td></tr></tbody></table><br /> </p><p>We kijken natuurlijk allemaal uit naar het moment 'dat alles weer mag ' en dat doe ik ook. Hoop en vertrouwen, ze zijn wisselend aanwezig. Tegelijk zijn het de kernwaarden van het leven, denk ik. Immers; zonder hoop geen leven en zonder vertrouwen kun je niet eens hopen. In die zin kun je zeggen dat 2020 voor iedereen een jaar was waarin we even op onze plek werden gezet. Het leven, je vrijheid, de contacten: het is waardevol en tegelijkertijd broos. Dat alleen al is een gedachte om mee te nemen.</p><p><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></p><p><b><span style="font-size: medium;">Ik wens alle bloglezers een warm, wijs, liefdevol en vooral gezond 2021 toe!</span></b><br /></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-3489802220230674852020-12-05T15:44:00.001+01:002020-12-08T00:35:56.374+01:00Fluffy gedachtenkronkels<p>Spiegeltje, spiegeltje aan de wand... Ik ben op zoek naar de fluffigste papegaai van het land! Na lange tijd radiostilte, ben ik eindelijk weer eens enthousiast over een tekenproject waar ik mee bezig ben. Natuurlijk gaat het over beestjes, want kennelijk hoort dat bij mij. </p><p>Het project is een experiment met fantasie. Een bestaand kunstwerk, een stilleven, omzetten naar een eigen vorm en daar je eigen objecten aan toevoegen. Mijn objecten zijn knuffelbeesten. Stel je eens voor: een heel serieus stilleven met saaie potjes en kannetjes, dat ineens wordt 'opgeleukt' door er een paar kleurige en fluffy knuffelbeesten tussen te parkeren! Dat maakt het allemaal wat minder serieus en dat kunnen we allemaal wel gebruiken. </p><p>Hoe het helemaal gaat worden, is voor mij ook nog een raadsel. In je hoofd is het altijd anders... maar ik ben druk doende om studies te maken van de knuffelbeesten. Bij mij op de bank woont een pluchen papegaai en die was het eerste slachtoffer van de vreemde hersenkronkels. Een moeilijk slachtoffer ook nog, want hij is best realistisch gemaakt en dan moet hij toch het uiterlijk krijgen van een knuffelbeest. Dat wordt dus even experimenteren. Ik heb er nu twee, maar misschien ga ik nog wel iets proberen. Ik wilde ze even showen:</p><div class="separator" style="clear: both; margin-left: 40px; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBWuPqJC3X1Q3fsSS4kru-cYUGaob7GU2Pxq09cewGlUbGEMDO6XfJLZ9m6Wo4dgR4MX_-VW3LVgb8IkTNCnRRqXJP0uBLWms_bFOQqzbaYqDOaKXWldK-vugwl9uz5glSppqsqS3YjyDD/s1258/Fluffy2.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="papegaaitje" border="0" data-original-height="1258" data-original-width="988" height="431" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBWuPqJC3X1Q3fsSS4kru-cYUGaob7GU2Pxq09cewGlUbGEMDO6XfJLZ9m6Wo4dgR4MX_-VW3LVgb8IkTNCnRRqXJP0uBLWms_bFOQqzbaYqDOaKXWldK-vugwl9uz5glSppqsqS3YjyDD/w314-h431/Fluffy2.jpg" title="papegaai knuffel" width="314" /></a></div><p style="text-align: center;"> (Papegaaitje in aquarel) </p><p> </p><p>En deze:
</p><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHnBPASgT3qcFpjiuIcIj3ZnYpuQSHFGGprRk_Gv3sktfF1KG8BJS8WP0Yr5zSg-pWjEAh0JUkcnnln-yGxmH1rAGdatHd6wV6fYd5Kt2ESDDlv2TYc1FXbxNkvzBg8_E-z3hx7pOzvxY/s1272/Fluffy1.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1272" data-original-width="856" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHnBPASgT3qcFpjiuIcIj3ZnYpuQSHFGGprRk_Gv3sktfF1KG8BJS8WP0Yr5zSg-pWjEAh0JUkcnnln-yGxmH1rAGdatHd6wV6fYd5Kt2ESDDlv2TYc1FXbxNkvzBg8_E-z3hx7pOzvxY/s400/Fluffy1.jpg" /></a></div><p style="text-align: center;"> (papegaaitje in contékrijt) </p><p> </p><p>Welke is nou het meest fluffy? Die in aquarel, of toch die in krijt? Misschien kan ik beter vragen welke het meest lijkt op een knuffelbeest... Ik vind het nog best lastig. misschien probeer ik er nog eentje, of ik ga eerst een ander beestje proberen. Dilemma's!
Het gaat intussen een stukje beter met mij. Nog steeds niet op het oude level, maar er treedt een soort gewenning op, merk ik.
Nu ik dit zo schrijf, realiseer ik me dat ik het heb over knuffels... Knuffels, snap je 'm? Zonder dat ik het duidelijk besef, zet mijn brein me op wat er nu zo mist. Het blijft gek, ik kan er niks aan doen 😎</p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-42231967060909505132020-10-04T16:51:00.000+02:002020-10-04T16:51:06.800+02:00Ergernissen en inspiratie<p> Na mij vorige -enigszins depressieve- blogje, kan ik intussen melden dat het iets beter gaat met de inspiratie. Iets beter, want ik ben nog steeds niet in mijn oude doen. Die nieuwe maatregelen rondom dat rottige virus helpen ook niet echt. Ik bespeur ergernis bij mezelf en dan gaat het me heus niet om het al dan niet dragen van een mondkapje. Soms slaan mensen gewoon door. </p><p>Voorbeeldje: gisteren ging ik naar de supermarkt. Ik had mijn gewone boodschappen al gedaan, maar ik moest nog even iets halen bij de servicebalie. De servicebalie hè, dus ik hoefde niet in de winkel zelf te zijn. Het begon al bij de ingang: stond er een mevrouw zo ongelooflijk te treuzelen dat er niet doorgelopen kon worden. Als mensen zich ergeren, houden ze zich niet aan de anderhalve meter afstand, dus dat gebeurde ook hier niet. Dan wacht ik netjes, maar dan heb je mensen die zich er alsnog tussendoor gaan wringen. Zulke dingen doen mij al knarsetanden, maar goed. Nogmaals, ik moest alleen maar bij de servicebalie zijn, dus onnodig een winkelmandje aanraken leek mij niet slim. Wat denk je? Een lid van de immer aanwezige 'familie bemoeiziek' vond het nodig om me toe te bijten: "U moet ook een mandje!" Nu was het niet zozeer de boodschap, maar vooral de toon waarop die boodschap werd doorgegeven. Kom op zeg, je werkt niet eens bij die winkel en dan denk je -zonder mijn redenatie te kennen- mij te moeten vertellen wat ik MOET? Ik besloot niks te 'moeten' en deze figuur te negeren. Stoïcijns de winkel in. Vervolgens werd ik -zonder mondkapje- nageschreeuwd: "Hallohooo, u MOET ook een mandje! Nou, die luistert niet, hoor!" Intussen stond ik -met mondkapje- al bij de servicebalie, waar ik toen fijntjes hebt opgemerkt dat schreeuwen zonder mondkapje niet zo sociaal was... <br /></p><p></p><p>Tot zover de supermarktergernissen. In de tussentijd heb ik het tekenen dus weer een beetje kunnen oppakken. Niet helemaal, dat lukt gewoon nog niet. Vorige keer vertelde ik hier over mijn experiment met tekenen in vlakjes. Daar ben ik afgelopen periode erg mee bezig geweest. Ik kocht een nieuw blok bij (je gelooft het niet) de Action met een setje (je gelooft het alweer niet!) heel fijne potloden. Daar heb ik deze mee getekend:<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj62-z74m8i-Rym5sOrsXTNibR4eD7izeeNzUTye3-pDAHdE18Pjn4z1g_B1ULhIKNeUL5B_LJMvXrO4Szv7OpmPIf1o2NQI9lfOaJs1nrwIeD0re9EfkYyCzpHnP4WgDJmLS1fYIoeOvMd/s1027/man+in+doek.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1027" data-original-width="853" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj62-z74m8i-Rym5sOrsXTNibR4eD7izeeNzUTye3-pDAHdE18Pjn4z1g_B1ULhIKNeUL5B_LJMvXrO4Szv7OpmPIf1o2NQI9lfOaJs1nrwIeD0re9EfkYyCzpHnP4WgDJmLS1fYIoeOvMd/w333-h400/man+in+doek.JPG" width="333" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Man onder doek (potlood)<br /></td></tr></tbody></table><br /></p><p></p><p></p><p>Ik was er redelijk tevreden over. Al moet ik eerlijk zeggen dat het niet direct helemaal goed ging allemaal. Vergelijk deze maar eens:</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMgqJnPiM9hA8NvW8rEi1EVqM13RplJIkU-MfVS9LWwRGOvZ77UFcjWgV4bb97F27cT93MtWfbjhs0TvfReQa1fUvieeVMv1prJgkKZoMCJTLzmph7tvvxP9Fnw0gpwSLjH9ew8I-KDTt9/s1460/mannen.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1460" data-original-width="1067" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMgqJnPiM9hA8NvW8rEi1EVqM13RplJIkU-MfVS9LWwRGOvZ77UFcjWgV4bb97F27cT93MtWfbjhs0TvfReQa1fUvieeVMv1prJgkKZoMCJTLzmph7tvvxP9Fnw0gpwSLjH9ew8I-KDTt9/w293-h400/mannen.JPG" width="293" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Oude man tweemaal (potlood)<br /></td></tr></tbody></table></p><p>Het verschil is best wel lachwekkend, maar je leert er wel van. </p><p>Eén van de eerste die ik probeerde te maken, was er eentje van mannetjes die langs het stand bootjes in elkaar aan het zetten waren. Echt een ingewikkeld plaatje en dat laat zich moeilijk vangen als je alleen naar de contrasten kijkt. En toch.... is het heel gaaf om te zien wat je hiermee kunt. Ik ga ook zeker nog even door met dit experiment, want het is echt leuk om te doen.</p><p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDg_7T_tUOub7dgKUkN3JEpbvlUuiEfvMenWjGM5ng9FwuK1PR2NgXXO-PwJf9VdXfM-BI4huKNdzIFwbHxv7V36dLgtBpr1Yh4AsUM0kDRZzfHyS2s50oH2t8tbXNTtlAioyA0n2xBPF1/s1314/bootjesmaken.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="918" data-original-width="1314" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDg_7T_tUOub7dgKUkN3JEpbvlUuiEfvMenWjGM5ng9FwuK1PR2NgXXO-PwJf9VdXfM-BI4huKNdzIFwbHxv7V36dLgtBpr1Yh4AsUM0kDRZzfHyS2s50oH2t8tbXNTtlAioyA0n2xBPF1/w400-h280/bootjesmaken.JPG" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bootjes maken (potlood)<br /></td></tr></tbody></table><br /> <br /></p><p>Dit jaar laat ik Inktober trouwens aan me voorbij gaan... te druk en het lukt gewoon niet, tussen alle werkdingen door. Ergens wel jammer, want ook daar leer je veel van. Aan de andere kant: er moet ook ruimte voor zijn en helaas is die ruimte er gewoon niet. Ik probeer wel te blijven bloggen en dus te blijven tekenen, want al is het moeilijk: je moet toch vooruit en dat geldt eigenlijk voor alles. Tot blogs!<br /></p><p></p>Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-74696338175891685522020-09-01T13:16:00.000+02:002020-09-01T13:22:03.772+02:00Stilletjes aan voortwaartsMet gemengde gevoelens schrijf ik weer een blogje. Het waren rare weken. Voor mij, maar ik denk voor iedereen. De zomervakantie is ten einde en voor het eerst voel ik me er echt niet klaar voor. Ik kon niet tekenen, mijn hoofd was veel te vol. Eigenlijk is dat nog steeds zo. Ik vind de rust niet om te gaan zitten en iets te maken.<br />
<br />
Vanavond start de cursus weer en ik heb me zelfs afgevraagd of het wel zin had om me nog in te schrijven. Toen bedacht ik me met hoeveel plezier ik de laatste les voor de vakantie volgde, hoeveel rust het me gaf om alleen even dat potlood op het papier te laten bewegen. We waren bezig met 'tekenen als een schilder', dus tekenen in vlakjes van verschillende tonen.<br />
Ik heb de resultaten hier niet eens laten zien, dus dat wordt wel eens tijd. Ik begon het hele project zo:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9opFDCm7VrkANTNUsGkAA77ibiVG4UPOhV_CXwliWBhuxzJ5G-9hqnC5wZYRXnj_KG3D3YaM7bSX2sAjhHCm1zlc48weN8L53-f9FwKC9BWer_CKO7DoH78ps9KyGAzr-mNcBMr-FwUZh/s1600/huisjes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="huisjes" border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1093" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9opFDCm7VrkANTNUsGkAA77ibiVG4UPOhV_CXwliWBhuxzJ5G-9hqnC5wZYRXnj_KG3D3YaM7bSX2sAjhHCm1zlc48weN8L53-f9FwKC9BWer_CKO7DoH78ps9KyGAzr-mNcBMr-FwUZh/s400/huisjes.jpg" title="huisjes" width="272" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Huisjes (potlood en contékrijt)</td></tr>
</tbody></table>
De onderste was de studie in potlood, om de vlakjes duidelijk te krijgen en daarna heb ik mijn tekening uitgewerkt met krijt. Dat was 'm natuurlijk niet helemaal.<br />
Vervolgens deed ik iets 'snels' met krijt en een bootje. Dat zag er zo uit:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcXhtitXdYryrqWNG2kDAu3-vquiB1TFtOkoGlW6v0dwrny-x0sF6pkuZ2A7Pg1qOSkQUYMGbCrZMelcah_M8W9bAZBUG4ye2BQurUZYZh9oD3KUCYgGndJt1JLYaBFovY5xeUtIwic3DG/s1600/bootje.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="bootje gras" border="0" data-original-height="1142" data-original-width="1600" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcXhtitXdYryrqWNG2kDAu3-vquiB1TFtOkoGlW6v0dwrny-x0sF6pkuZ2A7Pg1qOSkQUYMGbCrZMelcah_M8W9bAZBUG4ye2BQurUZYZh9oD3KUCYgGndJt1JLYaBFovY5xeUtIwic3DG/s320/bootje.jpg" title="Bootje in het gras" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bootje in het gras (contékrijt)</td></tr>
</tbody></table>
Nu ik het zo terugzie, vind ik 'm eigenlijk best grappig en je ziet ook wel dat ik echt bezig ben geweest om zo min mogelijk lijnen toe te passen. De echte openbaring kwam pas toen ik de rust nam om echt te kijken naar de vlakjes en rustig te tekenen. Kijk maar:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rHnrSCwTsl0LOFH0XR765J7j5KONg_eaS924g8Y-VcNrWV3CRI53bN8LFAVrLeCRvQsss4-nnG5Up0jd_RufNTHIURutnB-d8WJ5hExY0_gqfNCaXat-UBJP9xO0EB9-eBG26ScOrRwi/s1600/brug.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Brug" border="0" data-original-height="1117" data-original-width="1600" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2rHnrSCwTsl0LOFH0XR765J7j5KONg_eaS924g8Y-VcNrWV3CRI53bN8LFAVrLeCRvQsss4-nnG5Up0jd_RufNTHIURutnB-d8WJ5hExY0_gqfNCaXat-UBJP9xO0EB9-eBG26ScOrRwi/s400/brug.jpg" title="Brug" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Brug met weerspiegeling (potlood)</td></tr>
</tbody></table>
Voor mijn gevoel had ik alleen maar zitten krassen en toch kwam dit tevoorschijn. Best apart, toch?<br />
<br />
Hier zie ik ook een synoniem voor wat er gaande is met mij, misschien ook wel met de wereld om ons heen. Stilletjes aan krassen we voorwaarts. We weten niet wat ons te wachten staat, maar je kunt niet anders dan gewoon doorgaan en dat doe ik dan ook maar.<br />
<br />
<br />Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-14282690433260443202020-07-04T18:03:00.000+02:002020-07-04T18:05:05.220+02:00Troep en Brians bulldozerHet is voor het eerst dat het weekend zich als een lange belofte voor me uitstrekt: ik hoef even niets! Nee, mijn vakantie is nog niet begonnen en er ligt nog heel wat in het verschiet voor de laatste weken, maar ik hoef even niets voor te bereiden en dat voelt als ongekende luxe! Ik heb lekker uitgeslapen, muziek geluisterd en ik was van plan mijn huis nu eens grondig schoon te maken... Dat laatste stel ik even uit. Mijn huis is nog steeds een beetje als 'Brians hut' van het logje hiervoor.<br />
<br />
Dat is het ook met rommel, als het er een tijdje ligt, raak je er aan gewend ;-) Over Brian gesproken, er was een nieuwe episode in zijn verhaal. Brian heeft namelijk ook een bulldozer en dat was de volgende uitdaging, die ik ontving: teken zijn bulldozer. Nu had ik eigenlijk nooit de moeite genomen om een bulldozer goed te bekijken, want wanneer doe je zoiets? Bestudering van de foto leerde me dat het nog best een ingewikkeld apparaat is voor iets waarvan ik dacht dat het alleen bedoeld was om je troep opzij te schuiven<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Een <b>bulldozer</b> (ook wel grondschuiver) is een zeer krachtige tractor op rupsbanden
met een blad aan de voorkant. Deze voertuigen worden ingezet om over
korte afstanden grote hoeveelheden grond te verplaatsen en worden daarom
gebruikt bij onder meer het vlakken van terreinen, het graven van kanalen en het ophogen van dijken.
Mede door de krachtige motor kunnen bulldozers ook over zeer moeilijk
begaanbare terreinen rijden. Daarnaast worden rupsbanden gebruikt om het
grote gewicht te verdelen. Deze rupsbanden zorgen tevens voor extra
grip. Bulldozers worden ook door legers gebruikt, bijvoorbeeld voor het
schoonvegen van wegen, het slopen van gebouwen en het opbouwen van
verdedigingswerken.</i> (Bron: Wikipedia)</blockquote>
<br />
In elk geval, Brian heeft dus ook een bulldozer en dat bracht mijn fantasie weer aan het hollen.<br />
Ik bedoel maar, zo'n bulldozer is toch best wel een aanschaf en die doe je alleen als je 'm toch ook regelmatig gebruikt. Of zou de bulldozer gewoon van zijn werk zijn en dat Brian 'm altijd gebruikt? Dat hebben wij op het werk ook: niemand heeft een eigen bureau daar, maar als je altijd aan hetzelfde bureau gaat zitten, wordt het vanzelf 'jouw bureau'. Daar gaat een tijdje overheen hoor, dat wel, maar je kunt het proces versnellen door er wat rommeltjes van jezelf op achter te laten. Misschien heeft Brian dat ook wel gedaan met zijn bulldozer. Hangt er zo'n bungelbeertje aan de zonneklep en zit er in de cabine een 'denk-aan-mij' fotootje geplakt. Brian is even niet aan het werk, vanwege de crisis natuurlijk en dus staat zijn bulldozer nu aan de kant. Netjes geparkeerd langs een hek, met veel zand. De kat van Brian heeft het plekje ook pas ontdekt: zand warmt lekker op als het zonnetje erop schijnt en dat vinden katten heel fijn. Brian is nu toch weg, dus hij ligt hier wel veilig.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqNNnQzHLFccRdR4YMqku1JV_-X2PpLBk29O_HDcpiLA7Y6BrzRTmkQKJ7pt9dFBZ-qn0Rx24JWgEByefL3T3yl5kIXQucKqpSV84Ki35OXE3hCAy2T5OxJnH16FPtKujZMmNOiXmQ5LcT/s1600/Briansbuldozer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" data-original-height="973" data-original-width="1338" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqNNnQzHLFccRdR4YMqku1JV_-X2PpLBk29O_HDcpiLA7Y6BrzRTmkQKJ7pt9dFBZ-qn0Rx24JWgEByefL3T3yl5kIXQucKqpSV84Ki35OXE3hCAy2T5OxJnH16FPtKujZMmNOiXmQ5LcT/s400/Briansbuldozer.jpg" title="Brians Bulldozer" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Brians bulldozer (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Moeilijk tekenen hoor, zo'n bulldozer met al die radertjes en die lastige rupsbanden. Ik zou het zelf niet snel gekozen hebben om te gaan maken, maar nu íe op papier staat, vind ik 'm eigenlijk best stoer. Ik wilde 'm nog inkleuren, maar ik doe het toch niet, omdat het misschien dat stoere weghaalt.<br />
<br />
Oké, tijd voor mij eigen 'troep' dan nu weer... Tot blogs!Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-31755580223816476342020-05-02T12:23:00.000+02:002020-05-02T12:23:52.835+02:00De kat van BrianNu dacht ik dat de meivakantie me wat rust ging brengen, maar helaas is niets minder waar. Ik heb wel een paar daagjes rust gepakt hoor, maar de echte rust kwam niet. Ondanks dat, heb ik geprobeerd het tekenen weer op te pakken. Onze goeroe stuurt elke week opdrachtjes, maar meestal gaat het gewoon niet. Totdat hij ons twee weken geleden een foto stuurde. Met de tekst erbij dat het eigenlijk een uitdaging van Instagram was, maar dat we moesten proberen dit in eigen stijl te tekenen. Het was eigenlijk niet eens zo'n boeiende foto, je kunt 'm het best samenvatten met de woorden "een huisje met rotzooi eromheen", maar toch bleef íe me roepen. Zo noem ik dat, als iets maar moeilijk uit mijn hoofd verdwijnt ;-)<br />
<br />
Misschien was het de titel, misschien de rommel, of misschien was het de wat desolate uitstraling. In elk geval: het liet me niet los en ik moest het tekenen. De titel was 'Brians hut' en ook die vond ik grappig en interessant. "Nou, die Brian maakt anders wel een rommeltje naast zijn hut"zei ik dan tegen mezelf tijdens het tekenen, "Wat voor zooi verzamelt die man allemaal? En: "Wat zou hij nu aan het doen zijn, is hij aan het vissen?"Ook had ik allemaal gedachtes bij hoe deze Brian zijn dagen doorbracht. De ene keer dacht ik: het is een kluizenaar en hij komt nooit dat huisje uit en de andere keer bedacht ik dan weer dat je dan ook niet zoveel rommel kon verzamelen. Was hij wellicht strandjutter? Ook vroeg ik me af, waar Brian dan zijn boodschappen deed, want het zag er best verlaten uit, daar.<br />
<br />
Wat kan een mens allemaal denken hè, bij het zien van zo'n plaatje? Eergisteren was ik thuis aan het opruimen (mijn huis is meestal redelijk opgeruimd, maar van de week ging het aardig richting 'Brians hut', hahaha!) en toen kwam ik een oud schoolrapport tegen. Achter 'gedrag' stond: "meestal goed" en daar moest ik al heel erg om lachen, maar ik moest nog harder lachen om wat er achter het vak tekenen stond vermeld: "Lilian heeft veel fantasie".<br />
<br />
Ja joh, ik verzin ze waar je bij staat en wat dat betreft is er dus niks veranderd. Qua gedrag ook niet, geloof ik ;-) Dat ik dingen verzin bij het zien van een simpel plaatje is dus niks nieuws. Nu was ik dus al aan de slag gegaan met het tekenen van dat huisje, maar de gedachte dat er iets bij moest, liet me niet los. Uiteindelijk verscheen er een kat op het pad naast het huis van Brian. Brian had gewoon een kat nodig! Een witte kat, want die zijn -zoals de meeste kattenliefhebbers wel weten- meestal doof en ik vond dat Brian wel een beetje moeite kon doen voor zijn kat. Net zoals Brian lekker zijn eigen gangetje gaat met de rotzooi naast zijn huisje, doet de witte kat van Brian dat ook: hij luistert nergens naar, want hij is doof als een kwartel. Terwijl ik dit opschrijf zit ik hardop te grinniken en dat deed ik ook tijdens het tekenen. Ik had zo'n lol om die hut van Brian. Zijn jullie intussen al nieuwsgierig geworden? Oké, daar komt ie:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEkL2MhyPbNgVCx4i7_S8a2VelXliP_Z1Sfdnkm6PnZbwljFtARnbYkoWhiVAo5CjxEARRnVdu30YgLlQzb296eNMZCc5nJz1OOtcffjxPivBafItNHxFhmaGP7LVYa2pyb0WOtblrF11J/s1600/Brianshut.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Brianshut" border="0" data-original-height="1185" data-original-width="1600" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEkL2MhyPbNgVCx4i7_S8a2VelXliP_Z1Sfdnkm6PnZbwljFtARnbYkoWhiVAo5CjxEARRnVdu30YgLlQzb296eNMZCc5nJz1OOtcffjxPivBafItNHxFhmaGP7LVYa2pyb0WOtblrF11J/s400/Brianshut.jpg" title="Brians hut" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Brians hut (inkt en aquarel)</td></tr>
</tbody></table>
Ik was zelfs een beetje teleurgesteld toen de tekening af was. Niet om de tekening zelf, maar omdat de fantasie rondom Brian daarmee ook tot een eind kwam. Ik legde mijn tekenboekje naast me op het bureau, om er af en toen nog eens naar te kijken. Als ik dan weer eens had gekeken, bladerde ik door mijn boekje en dan kwam ik ook een paar half afgemaakte schetsen tegen. Een schets van een dino, die was overgebleven van de laatste tekenles met de dieren... Wat moest ik daar nu weer mee?<br />
<br />
Het antwoord kwam toen ik me stierlijk zat te vervelen tijdens een videoconferentie. Ja, dat wordt een mens ook wel eens zat hoor, dat geleuter via de computer. Ik moet toegeven: vaak loopt zo'n vergadering meer gestructureerd dan een live vergadering, maar mensen die in het echte leven te veel aan het woord zijn, zijn dat in zo'n conferentie eigenlijk ook. Dus ik zette mijn microfoon op 'mute' en ik pakte mijn boekje. Terwijl het geleuter onvermoeibaar doorging, maakte ik de dino af:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCh0z5pRsQOl2iWOnIT2UiZTqUBCbKPcMROIJbS_Kb14c7Iu7LoqpPS0PaDfm9MHj6VKCP-qdCyMZHL0S3BjyxHftBzsyZmIYw2U7yAAgEfTFbklHOJsMYIH0VIcSmcbK0jDm_Y3uL2BKC/s1600/Dino.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="dino" border="0" data-original-height="1357" data-original-width="1149" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCh0z5pRsQOl2iWOnIT2UiZTqUBCbKPcMROIJbS_Kb14c7Iu7LoqpPS0PaDfm9MHj6VKCP-qdCyMZHL0S3BjyxHftBzsyZmIYw2U7yAAgEfTFbklHOJsMYIH0VIcSmcbK0jDm_Y3uL2BKC/s320/Dino.jpg" title="Dino" width="270" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Verveeldino (inkt en aquarel)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Veel meer heb ik helaas niet getekend, de laatste tijd. Misschien moet ik vragen of Brian het interieur van zijn huisje wil fotograferen... ;-)<br />
<br />Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-26038056256435739622020-04-12T19:04:00.002+02:002020-04-12T23:03:24.373+02:00VeerkrachtGaat het wel goed met je? Deze vraag heb ik al verschillende keren gehad, de afgelopen weken. Gelukkig kan ik daar nog steeds 'ja' op antwoorden, want in deze tijd weet je gewoon niks meer zeker. "Het is oorlog zonder bommen", zeg ik weleens en natuurlijk slaat dat nergens op, want ik weet niks van oorlog, maar het geeft wel aan hoe raar dit allemaal voelt. <br />
<br />
Het voelt als het zoveelste excuus voor het niet regelmatig bloggen, maar het is niet anders: ik heb het te druk om dat ook nog eens te doen. Ik schrijf doorgaans niets inhoudelijks over mijn werk, omdat ik vind dat werk en hobby twee werelden zijn die ik liever gescheiden houd. Toch moet ik er dit keer wel iets over schrijven, vind ik. Het is namelijk de voornaamste reden voor het feit dat er niets van bloggen en tekenen komt.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeucijseiV-kerrCimNzs751PA_V8mzKPuOUk7txnTBv8wIs8_JLWeLCbKDbT_5RaU2m6HSztxuzlgGJnrOyQShjtJmaenGImUtScgiNRuhJeAqEg4zuMc11IqRPOzdDYSZ8Avud4FZdij/s1600/IMG_20200412_180234-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1230" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeucijseiV-kerrCimNzs751PA_V8mzKPuOUk7txnTBv8wIs8_JLWeLCbKDbT_5RaU2m6HSztxuzlgGJnrOyQShjtJmaenGImUtScgiNRuhJeAqEg4zuMc11IqRPOzdDYSZ8Avud4FZdij/s400/IMG_20200412_180234-01.jpeg" width="306" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Veerkracht (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Ik werk in deze tijd meer dan ooit, heb ik het idee. Ik geef normaal gesproken les en dat lesgeven moet nu online gebeuren. Nu is dat op zich het punt niet, dat heb ik vaker gedaan. Het is dus niet het trucje, maar wel de voorbereiding van zo'n les, want dat is flink veel meer werk dan een fysieke les geven. Sheets maken, opdrachten ombouwen tot online uitvoerbare opdrachten en alles in een beetje verteerbare volgorde zetten. Buiten dat, kost het ook meer energie. Je mist de interactie met de klas, je kunt niet zien of alles wat je vraagt ook wel gedaan wordt.<br />
<br />
Alsof dat niet genoeg was, heb ik afgelopen periode ook mondelinge examens moeten afnemen. Huh? Maar de examens gingen toch niet door, dit jaar? Ja klopt, in het voortgezet onderwijs gaan ze niet door, maar ik werk in het mbo en daar geldt dat dus niet. Dus moest ik de afgelopen twee weken naar Utrecht reizen, om daar examens af te nemen. Dat op zich is al een belevenis, want er rijden alleen stoptreinen. Waar ik normaal gesproken in een uur en drie kwartier op de plaats van bestemming ben, deed ik er nu (niet overdreven) drie uur over! Gelukkig is dat nu even van de baan, want een collega van mij is al een tijdje ziek door het gevreesde virus en ik neem haar klas en het bijbehorende nakijkwerk over. Je kunt dus wel stellen dat Corona mijn leven aardig beheerst op dit moment.<br />
<br />
Onze tekengoeroe is op Instagram een soort online galerie gestart en ook via die weg werd me al gevraagd of het wel goed met me ging, want ik postte niets... Tja, dat vind ik zelf ook jammer, maar het lukt gewoon echt niet naast al die andere dingen. Ik ben echt moe aan het eind van mijn werkdag en wel zo moe, dat tekenen gewoon niet meer lukt.<br />
<br />
Nu het Pasen is, zie ik hier op straat veel mensen 'even een ommetje maken'. Ik heb nog anderhalve online les voor te bereiden, dus Pasen gaat aan mijn neus voorbij, denk ik. Ik 'spijbel' nu even, om dit blogje te typen... want ik vind ook wel dat ik recht heb op eventjes iets anders. Gelukkig lag er in mijn kast ook nog wel iets om te laten zien, anders werd het een wel heel klagerig gebeuren ;-)<br />
Ik mag ook niet klagen, vind ik, want hoe erg is deze tijd voor alle winkeleigenaren, de horeca en de ZZP-ers... om nog maar te zwijgen over al die mensen in de zorg, die echt hun benen uit hun lijf rennen. Ik besef heel goed dat alles relatief is, ook mijn drukke bezigheden op dit moment. Het komt met mij wel goed en een beetje drukte kan ik echt wel aan. Ik moet alleen keuzes maken.<br />
<br />
Voordat dit alles begon, waren we op de cursus bezig met het snel schetsen van dierfiguren. Je zou zeggen dat zoiets koren op mijn molentje was, maar dat viel toch tegen. Dat zat 'm vooral in dat 'snelle', want snel schetsen vind ik echt moeilijk. We kregen plastic dierfiguurtjes, die we dus op papier moesten zetten. Ik was nog een beetje boos ook, omdat ik geen goed papier bij me had en omdat ik vond dat ik mijn boekje zat te verpesten. Gelukkig kon je de schetsen later nog een beetje fatsoeneren. De vervolgopdracht was, om met de schetsen iets te gaan doen. Dus, er een geheel van maken. Dat deed ik en daar kwam het volgende uit:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_3krfuuL6fF5N_2d-axUGfqCwvsB_2DqUAPOWU_O8bVFU1oCtVSbPJm74mTkqaFI1f1JgYcU4wA-VRpYz0h2jJRJh5Gj6jbuxLE6WuCcimeYUEfxHLeanKZ-lig5ylqiOk_PAJX2NcJz/s1600/IMG_20200412_180154-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1132" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_3krfuuL6fF5N_2d-axUGfqCwvsB_2DqUAPOWU_O8bVFU1oCtVSbPJm74mTkqaFI1f1JgYcU4wA-VRpYz0h2jJRJh5Gj6jbuxLE6WuCcimeYUEfxHLeanKZ-lig5ylqiOk_PAJX2NcJz/s400/IMG_20200412_180154-01.jpeg" width="282" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jungle (Aquarel, inkt en gouache)</td></tr>
</tbody></table>
Verder had ik een paar losse schetsjes, die verder niet zo heel interessant waren. Natuurlijk moest ik weer zo nodig een maki tekenen en uitwerken:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2YFsjKxPQO65dYKB0tfc0PxGePFsT8oOaKQ4jHG7GS2Kf6FHDKqU7aECb2JKCt3cvujTEwM2MRGKnwZjzqOXsaRlb9SDqsZWoZQBk_NPXwmGgRnn8VZM86hRk1d0JsimzHy_eiZ2CSwgX/s1600/IMG_20200412_180209-01.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1564" data-original-width="1600" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2YFsjKxPQO65dYKB0tfc0PxGePFsT8oOaKQ4jHG7GS2Kf6FHDKqU7aECb2JKCt3cvujTEwM2MRGKnwZjzqOXsaRlb9SDqsZWoZQBk_NPXwmGgRnn8VZM86hRk1d0JsimzHy_eiZ2CSwgX/s200/IMG_20200412_180209-01.jpeg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Maki (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Meer werkjes heb ik dus helaas niet van de afgelopen periode. Van mij mag alles wel weer 'normaal', maar ik vrees dat we daar nog even op moeten wachten. Ik kijk uit naar de meivakantie ;-)<br />
Blijf gezond, lieve bloglezers!<br />
<br />
<br />Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-70252660311357098972020-03-16T12:21:00.001+01:002020-03-16T15:36:06.909+01:00Meneer AartVandaag ben ik thuis, terwijl ik eigenlijk zou moeten werken. Dat voelt best raar. Tja... Sinds Corona niet meer alleen de naam van een biertje is, gebeuren er rare dingen. Morgen ga ik naar het werk en daarna moet ik de boel online uit zien te vogelen, weer eens wat anders! Het geeft me wel even de rust om wat dingen af te maken en op te ruimen. Zo zie je maar: alles heeft een positieve kant.<br />
<br />
Nog steeds ben ik niet op mijn oude 'level', als het gaat om het tekenen. Dat merk ik ook tijdens de cursus, waar ik het idee heb dat ik maar wat aan het aanmodderen ben. Ik heb het er ook over gehad met onze 'goeroe' en die sprak uit wat ik eigenlijk ook al had bedacht: "als je hoofd te vol is, lukt het soms gewoon minder goed, dat is heel normaal". Dat is het, ik maak me teveel zorgen om dingen die ik toch niet kan veranderen. De laatste tijd lukt het me wat beter om te relativeren en nu krijg ik dus - dankzij dat gekke virus - even de tijd om wat rustiger aan te doen.<br />
<br />
De afgelopen periode hebben we weer veel getekend. Portretten en dieren, vooral. Zelf was ik nogal tevreden over deze:<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtGlEpFNZn4ebpiyYJuTrQowFLhARJPYrVbxo-EaIieDcKI84dYLVYdA9xQEV4ocd03adAjuIwcUuGGNPi_zlIbxcopjQXOI2WMEQmtqmWtTn-CnIWCqfToBciVmjue7ThLTuJ2h6u2oZ9/s1600/P1060481.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Aart Staartjes tekening" border="0" data-original-height="1285" data-original-width="1037" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtGlEpFNZn4ebpiyYJuTrQowFLhARJPYrVbxo-EaIieDcKI84dYLVYdA9xQEV4ocd03adAjuIwcUuGGNPi_zlIbxcopjQXOI2WMEQmtqmWtTn-CnIWCqfToBciVmjue7ThLTuJ2h6u2oZ9/s400/P1060481.JPG" title="Meneer Aart" width="322" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Meneer Aart (potlood)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Ik heb het er maar bij gezet, maar ik hoop dat jullie hem er ook in herkenden: meneer Aart (Aart Staartjes), dus. Hij overleed op 12 januari van dit jaar. De knorrige oom uit Sesamstraat. Hele generaties zijn met hem opgegroeid. Ik ken hem ook van J.J. De Bom, waar ik me van herinner dat ik zijn karakter nogal onaangenaam vond. Ik was denk ik te jong om het sarcasme te snappen.<br />
<br />
Tijdens het tekenen ontdekte ik dat dat sarcasme ook een beetje op zijn gezicht geschreven stond. Let maar eens op dat mondje... en daarna de combinatie met ogen en lachgroeven, zie je het ook?<br />
<br />
Soms kun je de wereld ook maar beter bekijken met een spottende glimlach, dat maakt het allemaal wat lichter, en wat makkelijker. In die zin denk ik dat we allemaal wat kunnen leren van Meneer Aart, terwijl we wachten op het moment dat Corona weer gewoon een biertje wordt.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-84430539883139665962020-02-24T12:06:00.001+01:002020-04-01T23:02:58.726+02:00InterpretatieAls het gaat om productiviteit ben ik dit jaar niet goed begonnen. Ik tekende wel, maar het ging niet van harte. Gelukkig is er dan de cursus, die ervoor zorgt dat er toch weer regelmatig iets op papier komt.<br />
<br />
We begonnen dit jaar met het onderwerp 'interpretatie'. Je kunt een afbeelding natekenen, maar er toch voor zorgen dat het geen kopie wordt. Dit doe je dan door er je eigen 'handtekening' aan toe te voegen. Niet letterlijk natuurlijk (al zijn er dus hele volksstammen die dat wel doen), maar door je eigen manier van tekenen er op los te laten. Het doel wordt dan niet een kopie van wat je ziet, maar meer een weergave van hoe jij het ziet. Volg je me nog? Nou ben ik toch al niet zo van het letterlijk kopiëren, dus deze opdracht vond ik wel heel leuk.<br />
<br />
Als uitgangspunt namen we een afbeelding van Anton Pieck (jammer genoeg heb ik het origineel niet bewaard, dat was voor het totaalplaatje wel leuk geweest) en we kregen de opdracht die als eerste zo precies mogelijk na te tekenen. Dat was haast geen doen, dus daar ontstonden al snel de eerste interpretaties. Ik begon in potlood, maar ik maakte het in inkt af. De mijne kwam er zo uit te zien:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-JlQcQX7gIb6P3EMXB3_TR2GvwvIy4boqhq5oZSJLgktTjur1FkFdUN095otKZDzNUyicw8q_juc71HgI_FfYqoS1jD3t8_lmiuvjpJcQBBYRQiPMG2Bb-ko23fB6CCtGb4Wdko6YnCJK/s1600/P1060484.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="huisjes" border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1022" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-JlQcQX7gIb6P3EMXB3_TR2GvwvIy4boqhq5oZSJLgktTjur1FkFdUN095otKZDzNUyicw8q_juc71HgI_FfYqoS1jD3t8_lmiuvjpJcQBBYRQiPMG2Bb-ko23fB6CCtGb4Wdko6YnCJK/s400/P1060484.JPG" title="Huisjes anton Pieck" width="315" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gezellige huisjes (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
Vervolgens kregen we een foto te zien, waarop de tekening van de grote meester was geïnspireerd en dat zag er al heel anders uit dan wat hij ervan gemaakt had. Wat hij ervan maakte was veel leuker, veel gezelliger en mooier dan de werkelijkheid. Kortom: helemaal Anton Pieck!<br />
<br />
De opdracht die wij vervolgens kregen, was om (met het plaatje van Anton Pieck in het achterhoofd) de foto te interpreteren. Dat was best lastig, maar ook heel leuk om te doen. Mijn eindresultaat zag er zo uit:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbM3rCk9T6YHnyaKQD3TiS1qAelJfbzksBclKifEuyCvrWHJ5CrSuryhXHHuhFvVOgDjtlAgYbGkUcuJq2tBkTxJLpGWw2sOMKdJiNzrq7CVdvgpqmKNTMJwVFsDYwZY_Rfhf_c02A0mxv/s1600/P1060483.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Interpretatie huisjes" border="0" data-original-height="1351" data-original-width="1007" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbM3rCk9T6YHnyaKQD3TiS1qAelJfbzksBclKifEuyCvrWHJ5CrSuryhXHHuhFvVOgDjtlAgYbGkUcuJq2tBkTxJLpGWw2sOMKdJiNzrq7CVdvgpqmKNTMJwVFsDYwZY_Rfhf_c02A0mxv/s400/P1060483.JPG" title="Interpretatie huisjes" width="297" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Andere gezelligheid met gans en eend (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
Die beestjes erbij waren niet mijn idee hoor... een zeker persoon vond dat ik die erbij moest doen en eerlijk is eerlijk: dat past ook wel weer bij mij.<br />
Hopelijk lukt het me de komende periode weer om het tekenen op te pakken. Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-74543073218201765592019-12-31T12:42:00.002+01:002020-01-04T15:07:12.911+01:00Schaatsen, cadeautjes en nieuw jaarOok dit jaar moet ik het van mezelf... een terugblikpost. Ik vind het moeilijker dan ooit, denk ik. 2019 was een vreemd jaar. Ik heb veel leuke dingen gedaan: een powerfan jump op de personeelsdag, de vakantie natuurlijk, inktober, veel gewerkt, gepraat, nagedacht. Het was een goed jaar. Een jaar vol beweging.<br />
<br />
Over beweging gesproken: weer niet kunnen schaatsen dit jaar... misschien maakte ik daarom dit laatste schilderijtje tijdens de cursus. Ik zou best wel weer eens willen schaatsen! Weet je nog, hoe je dan aan de walkant stond, met je tasje en de schaatsen... en dat dan die veters zo moeilijk gingen? Ik ging nooit met een stoel, maar je zag ze bijna altijd: ouderwetse keukenstoelen op het ijs. Vaders die dan uiteindelijk maar achter die stoel gingen schaatsen, omdat hun kleine spruit toch echt niet vooruit kwam op die Friese doorlopertjes... Zo'n beeld wilde ik vastleggen, matig gelukt, maar toch een herkenbaar plaatje. Het is gemaakt met eigenlijk maar drie kleuren: groen geel en blauw.<br />
Wat je aan andere kleuren ziet is gemengd.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEina_r3goH2xFmORIRwuqP19EibgDJiPxiMA3D_rnbE0aqr4rumGx5N-HoJUBek6v8mHdKrxm7jvb91TYIecZiFukGken20nFaCh0W0Hgu3lDazZMWmIdubmRpeXVFIHfkRdHLR5nI3aeeq/s1600/P1060452.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="schaatsen" border="0" data-original-height="1333" data-original-width="938" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEina_r3goH2xFmORIRwuqP19EibgDJiPxiMA3D_rnbE0aqr4rumGx5N-HoJUBek6v8mHdKrxm7jvb91TYIecZiFukGken20nFaCh0W0Hgu3lDazZMWmIdubmRpeXVFIHfkRdHLR5nI3aeeq/s400/P1060452.JPG" title="Ouderwets schaatsen" width="281" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Schaatsen... (gouache)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Er was één ding waar ik in dit blog niet over schreef. Of eigenlijk, ik schreef er wel over, maar zette het niet op algemeen zichtbaar. Het was -denk ik- ergens in mei dat ik onderstaand stukje schreef en eigenlijk zijn het gewoon de juiste woorden. Ik deel ze hier toch maar. Omdat ik weet dat ik niet de enige ben en omdat oud en nieuw ook iets in zich heeft van afsluiten en opnieuw beginnen.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Ik schreef dit:<br />
<br />
<i>Er zit mist in je hoofd, zeg je. Ik merk het. Het is mist die met vlagen je hoofd domineert. Soms lijkt er niets aan de hand, maar dan ineens is de mist overduidelijk aanwezig. Dan weet je geen dagen meer, weet je niet meer wat je een dag -of soms korter- geleden gedaan hebt. Het maakt me bang. Ik krijg visioenen van wezenloos starende mensen in een rolstoel, zichzelf bevuilend, kwijlend.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Ik wil het niet. Ik wil niet dat woord met de D dat alles zo definitief maakt. Het kan ook iets anders zijn, hou ik mezelf voor. Diep van binnen weet ik: het is niets anders. We gaan een weg in en we weten niet waar we uit gaan komen. Blijft het zo, of gaan we steeds verder die diepe mist in? Ik wil niet denken aan wat dat betekent. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Zo lang er structuur is, neemt de mist geen overhand. Het probleem is dat er altijd wel iets is wat de structuur doorbreekt: een buurvrouw die aanbelt, een afspraak buiten de deur, of ik kom een keer later aan dan afgesproken. Gewone dingen, maar jij raakt erdoor ontregeld en dan neemt de mist het over.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Het ergert me, ik hoor mezelf boos worden. Ik zeg: "maar dat weet je toch wel?" Dan zeg je 'nee'. Ik wil er niet aan dat jij het echt niet weet.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Je krijgt nu medicijnen waarvan ik me hard afvraag of ze helpen. Niet tegen het D-woord, maar tegen andere dingen die jouw mist zouden kunnen verklaren. Ik vrees dat ik onder ogen moet zien dat er geen andere verklaring is... Het is een bittere pil die ik nog lang niet kan slikken.</i><br />
<br />
De bittere pil is er nog steeds, al ligt mijn gevoel nu dichter bij acceptatie. Je kunt ook niet anders. Soms maakt het me bang, maar dan denk ik maar aan die veel ergere dingen die er zijn in de wereld. Het relativeert, want wat is er nu echt belangrijk in dit leven? Dat je kunt genieten van de kleine dingen, dat gelukjes -hoe klein ook- een cadeautje zijn. Natuurlijk weet je hoe het moet met cadeautjes (Dankjewel en een gegeven paard niet in de bek kijken!), maar soms moet je jezelf daar aan herinneren. <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2I3ldeMml4SpvvFP6CLVpKMn1yK9DE9WdqPHG2QcmHQmGrCgCHESl0cNyG_qLGGIDJZbdKHOEy7s3ONpctrzPYhmROsQ5F7HBAuqKHcMwdWwt4NPnjbNBLtY37pWbs9K4NWrljO8kglTn/s1600/P1060454.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1046" data-original-width="802" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2I3ldeMml4SpvvFP6CLVpKMn1yK9DE9WdqPHG2QcmHQmGrCgCHESl0cNyG_qLGGIDJZbdKHOEy7s3ONpctrzPYhmROsQ5F7HBAuqKHcMwdWwt4NPnjbNBLtY37pWbs9K4NWrljO8kglTn/s400/P1060454.JPG" width="306" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Cadeautje! (inkt en kleurpotlood)</td></tr>
</tbody></table>
<i></i><br />
<i><br /></i>
Ik ga het nieuwe jaar in met een hoop op veel kleine cadeautjes en natuurlijk wens ik jullie die ook toe. Geniet!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-size: large;"><b>Ik wens jullie een mooi, fantastisch, geweldig en gezond 2020 toe!</b></span></i></div>
Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-48960748027642874692019-12-18T14:44:00.001+01:002019-12-18T14:44:14.508+01:00RustigDe eekhoorn is af...! Zoals ik al schreef bij de reacties onder mijn vorige blogbericht, is het een tweede versie geworden. Ik deed iets met een dennenappel, maar dat leek dus meer op iets anders ;-)<br />
Toch was het goed, die tweede versie, want op één of andere manier is die schattiger dan de eerste. Ik weet ook niet hoe dat komt. Iets met dat kopje, net iets zoeter. Ik weet niet of het me gaat lukken om er een kerstkaartenversie van te maken, want daarvoor was ik er toch net iets te lang mee bezig.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrfH0Mk9hT5_YGpS-CS7cdg-f6JhIxUgcamLVzqxa0tk_-riGtTj_5jgJlH-5U4f4dXvV3CSLhdtxE4HdGQqVTu_oqicow1Pfb7w4Ddk_vaENrpN-mY0yflPZ2ADUxh82cFYwNBeZhya6i/s1600/eekhoorninkt.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="eekhoorn baby inkt" border="0" data-original-height="1529" data-original-width="1471" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrfH0Mk9hT5_YGpS-CS7cdg-f6JhIxUgcamLVzqxa0tk_-riGtTj_5jgJlH-5U4f4dXvV3CSLhdtxE4HdGQqVTu_oqicow1Pfb7w4Ddk_vaENrpN-mY0yflPZ2ADUxh82cFYwNBeZhya6i/s400/eekhoorninkt.JPG" title="Baby eekhoorn" width="383" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Baby Eekhoorn (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
Gisteren was de laatste les van de cursus van dit jaar. Dat klinkt altijd zo definitief, maar volgend jaar gaan we natuurlijk gewoon weer verder. We zijn de laatste weken erg bezig met kleur. Een vervolg op de lessen over warme en koude kleuren, was werken met laagjes. Het ging erover dat je heel snel een balans in je werk kon maken door vanuit de grote kleurvlakken uit een afbeelding te werken. Ik deed een saai (Nee niet saai, sommige mensen vinden dit saai, ik vind het mooi!) Hollands landschapje met een molen. Eerlijk gezegd was ik verrast door het resultaat. Ik ben niet zo van de landschappen, maar deze is toch wel leuk geworden.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7MfMx_KehRLeL8mbrZYn0Lgn3hDxh7XRp5sF3Ru_QNuzEkeV2pXsGBeWu4rLDnuZitz8wnnmjoRdOS7zbXmGsLRktrB5mxnrkz7E-cLl1pwZOs__a-pVogWqc60QAO5bJG91VB1UlxetS/s1600/landschapje.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="landschapje gouache" border="0" data-original-height="1051" data-original-width="1413" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7MfMx_KehRLeL8mbrZYn0Lgn3hDxh7XRp5sF3Ru_QNuzEkeV2pXsGBeWu4rLDnuZitz8wnnmjoRdOS7zbXmGsLRktrB5mxnrkz7E-cLl1pwZOs__a-pVogWqc60QAO5bJG91VB1UlxetS/s400/landschapje.JPG" title="denkend aan Holland" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Denkend aan Holland... (Gouache)</td></tr>
</tbody></table>
Ik maakte er nog eentje... Ook Hollands, maar geen landschap, maar die is nog niet helemaal af.<br />
<br />
Bijna vakantie... ik kijk er naar uit. Niet dat ik veel ga doen, maar ik moet nog het nodige opruimen. Ik schrijf dit bijvoorbeeld, terwijl ik omringd ben door een woud van papieren. Ja, eigenlijk werk ik, maar dat moet je maar niet verder vertellen. Overal zijn stapels. Sommige dingen zijn eigenlijk al lang onnodig, maar ik weet dat als ik nu weg ga gooien, er vast iets tussenzit wat niet weg mocht. Ken je dat? Dat vraagt om een rustig momentje.<br />
Ik kijk even naar mijn landschapje... rustig, dat is soms ook wel even fijn.Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-67233505043108141222019-11-27T23:26:00.000+01:002019-11-27T23:27:04.882+01:00Over kleuren en strepenDe afgelopen tijd was een beetje chaotisch: veel veranderingen, veel onrust en dat werkt nooit zo best bij mij. Ik merk dat ook direct aan mijn productiviteit. Gelukkig merk ik het ook als het iets beter gaat, wat dat betreft is de kunst een mooie graadmeter.<br />
<br />
De afgelopen periode was ik op de cursus veel bezig met schilderen met gouache. Ik maakte nog een paar van die 'koud' en 'warm' portretjes. Nog steeds ben ik er nog niet helemaal uit hoe het nu werkt met kleurgebruik. Ja, regels hè... daar schijn ik nu eenmaal wat allergisch op te reageren. Toch probeer ik er wel iets mee te doen. Het was dan ook erg leuk dat ik via iemand van de cursus een heel mooi boek kreeg over kleurenleer. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er nog niet veel in heb gelezen, maar de vele plaatjes met paletten vond ik wel interessant.<br />
<br />
Hier mijn laatste 'warme' portret. Naar mijn idee klopt het hier wel... en geen idee waarom. Dat blijft nog even zoeken, denk ik.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWKte0rmWRkwVcaMFRuVnIslmscRMbBxb_F9o6zXdJK0nT3m27E66td0sVhZRJ6K5AMaLprLDJicT2cljgxpaEYJyHqTjq0goGa15zJqNGZNwJHgbrWyqotjQ2JdXcAyxnaljaUxB3Zxtj/s1600/jfk.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1305" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWKte0rmWRkwVcaMFRuVnIslmscRMbBxb_F9o6zXdJK0nT3m27E66td0sVhZRJ6K5AMaLprLDJicT2cljgxpaEYJyHqTjq0goGa15zJqNGZNwJHgbrWyqotjQ2JdXcAyxnaljaUxB3Zxtj/s400/jfk.jpeg" width="325" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Warm (gouache)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Ondertussen heb ik weer regelmatig mijn pennetjes binnen handbereik en teken ik weer met inkt, omdat dat zo lekker rustgevend is. Ik had nog een enorme stapel tekenpapier liggen, waarvan ik het formaat eigenlijk veel te groot vond. Speciaal voor Inktober had ik het papier in vieren verdeeld en dat was een heel fijn formaat om op te werken. Nu pak ik af en toe zo'n velletje om er iets op te krabbelen. Ik raakte geïnspireerd door <a href="http://kleurrijkaquarellen.blogspot.com/" target="_blank">Geri </a>(klik!), die elk jaar zulke leuke kerstkaarten maakt. Elke keer neem ik me voor om dat ook te doen, maar ik ben denk ik niet zo van de kerstige plaatjes of zo, ik weet het ook niet. In elk geval: het wordt vaak wel leuk, maar niet typisch voor Kerst. Nu bedacht ik me laatst, dat de boodschap bij het plaatje misschien ook wel genoeg is. Of niet? Kortom, ik weet nog niet wat ik ga doen... anders koop ik wel weer een paar saaie kaarten, want zoveel verstuur ik er nu ook weer niet. Afgelopen maandag begon ik aan deze:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-l345ZgqfCmPynWiky4xUBme_olZ8Yyte5S9cLdIGnfFTK9XpUmIv260bKJOZsdnSqZrEFuBQjbFEVS6AN1kWGiwXyibawl8ZKdSyo5sOQ0BMH80TQulUqB4b85W7QMu73cEk8tdw1Pbd/s1600/eekhoorntje+wip.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1295" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-l345ZgqfCmPynWiky4xUBme_olZ8Yyte5S9cLdIGnfFTK9XpUmIv260bKJOZsdnSqZrEFuBQjbFEVS6AN1kWGiwXyibawl8ZKdSyo5sOQ0BMH80TQulUqB4b85W7QMu73cEk8tdw1Pbd/s400/eekhoorntje+wip.jpeg" width="323" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Baby eekhoorn -work in progress- (inkt)</td></tr>
</tbody></table>
Het is een mini-eekhoorn, omdat ik die zo schattig vind. Zoals je misschien wel ziet, bestaat ie uit heel veel kleine streepjes, dus ik ben daar nog wel even mee zoet. Hij gaat ook al de hele week met me mee: op het werk, in de metro, voor de tv en nu ook weer: naast mijn computer. Ik heb zelfs geprobeerd in de bus verder te strepen, maar dat hobbelde te erg. De richting van de streepjes kan echt het verschil maken en die techniek wil ik nog wat verbeteren. Misschien wordt dit 'm, de kerstkaart. Ach, ik heb nog even ;-)<br />
Zo, jullie zijn weer op de hoogte... ik ga weer strepen. Tot blogs!Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-86220222548780922702019-11-11T15:34:00.004+01:002019-11-11T15:34:47.055+01:00Warm en koudInktober zit er op! Ook dit jaar heb ik de uitdaging helemaal volbracht. Het ging beter dan vorig jaar qua tekeningen, maar mijn aanvankelijke doel (het vinden van meer inspiratie) is nog steeds een beetje ver weg. Ik doe wel dingen, maar ik maak ze niet af. Gelukkig is er de cursus, waar ik toch wel weer wat leuke dingen heb geproduceerd. We zijn nog steeds bezig met kleuren en de laatste paar weken zijn we vooral bezig met warme en koele kleuren. Zo maakte ik dit portretje:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhENNQvLLxpqzUGDgFyPotuGuNhqUqAmEC5PRRzhzkc2W8VaLQXZFcHHdNkIqJhxezp7eugu2WMTmkjRARFz5aATLkQrCVPgZBuX6jKlzWDQ7Vy_UTxKpKZ2rwk9Ev5mL3ztZ0MhyN-q6nb/s1600/P1060426.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" data-original-height="1313" data-original-width="991" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhENNQvLLxpqzUGDgFyPotuGuNhqUqAmEC5PRRzhzkc2W8VaLQXZFcHHdNkIqJhxezp7eugu2WMTmkjRARFz5aATLkQrCVPgZBuX6jKlzWDQ7Vy_UTxKpKZ2rwk9Ev5mL3ztZ0MhyN-q6nb/s400/P1060426.JPG" title="Er is rechtvaardigheid, als je geduld hebt" width="301" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Warm, met koud citaat (gouache)</td></tr>
</tbody></table>
Dit was de 'warme' versie, al straalt de tekst eronder niet echt warmte uit. Het is een quote van wijlen Simon Carmiggelt, de man die met zijn stukjes de werkelijkheid zo raak wist te vangen. Ook met dit zinnetje, vind ik. Soms zijn dingen niet eerlijk en dan kun e er eigenlijk weinig tegen doen, behalve dan toegeven aan je eventuele wraakgevoelens. In de meeste gevallen schiet je daar niets mee op, want wraak is maar een genoegen voor korte tijd. Als je de tijd zijn werk laat doen, lost het zich vaak vanzelf op. De koele versie van dit portretje vind ik zelf mooier:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm1eHoyrQ5EBFCqnm_ZE9r9DDyuvOmnU0swGgqROHBgouXDBfL299-ALx7zrL9B7niPi5cFPtipQBaIkcdk1IGeOCObNshYo_5BC5ZGuXkzPzjGBlVym-LRAvyWpVgTNmO2ToxlMgoPNW7/s1600/P1060427.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" data-original-height="1107" data-original-width="1039" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm1eHoyrQ5EBFCqnm_ZE9r9DDyuvOmnU0swGgqROHBgouXDBfL299-ALx7zrL9B7niPi5cFPtipQBaIkcdk1IGeOCObNshYo_5BC5ZGuXkzPzjGBlVym-LRAvyWpVgTNmO2ToxlMgoPNW7/s400/P1060427.JPG" title="Simon in koele kleuren" width="375" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Coole" man (gouache)</td></tr>
</tbody></table>
Hier zie je ook duidelijker dat ik expres wat warme accenten aan het plaatje heb toegevoegd. Onder ander in zijn bril en zijn haar. Bij de vorige had ik dat ook gedaan. Tijdens het schilderen vroeg ik me af of sommige gezichten misschien meer tijd zijn recht komen in alleen koele, of alleen warme tinten. Daar wil ik komende tijd wat meer mee gaan proberen.Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7897404300731398382.post-23659646185786974642019-10-05T19:44:00.000+02:002019-10-05T19:44:54.633+02:00Kleuren als een beestNa mijn vakantie leek het alsof alle inspiratie was opgedroogd. Gelukkig is het intussen weer een beetje terug. Ik doe weer mee aan Inktober dit jaar en dat helpt alvast een heleboel. Ook is de cursus weer gestart en dat is ook een mooie stok achter de deur.<br />
<br />
Op de cursus zijn we nu bezig met kleurstudies. Dat gaat ongeveer zo: je kiest een drietal kleuren en met die kleuren ga je eerst een simpele studie maken van een plaatje, een landschapje, of wat je maar wilt. Omdat je maar drie kleuren hebt, wordt het een heel simpel iets. Als je dat af hebt, ga je wat van die drie kleuren mengen en daarna maak je een volgende uitvoering van datzelfde plaatje. Wit toevoegen is toegestaan, maar verder mag er eigenlijk niets. In eerste instantie vond ik het niks (Altijd even tegendraads!), maar naarmate we langer bezig waren, begon ik er lol in te krijgen. <br />
Vergelijk deze maar eens:<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY1ZtKg8ewT-BJM74PKUkl0AbJgxbNRJjUTY6K2x4eoIsGsbqHDNlZSfTDWBjfuMDHsywdU-iWGTplQYvjLz5EtteJ5DfiXf6erZr8hFTk09BURoOFcvMNPRHn28tvJA4PSAsjhyY4zYhZ/s1600/Kleurstudie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1177" data-original-width="1600" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY1ZtKg8ewT-BJM74PKUkl0AbJgxbNRJjUTY6K2x4eoIsGsbqHDNlZSfTDWBjfuMDHsywdU-iWGTplQYvjLz5EtteJ5DfiXf6erZr8hFTk09BURoOFcvMNPRHn28tvJA4PSAsjhyY4zYhZ/s320/Kleurstudie.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kleurstudie landschap (gouache)</td></tr>
</tbody></table>
Het linkse plaatje, onder de kleurtjes, was het uitgangspunt. Rechts is wat ik ervan maakte. De onderste paste niet meer op de pagina, maar natuurlijk wilde ik dat niet toegeven en propte ik het er alsnog op. Daar moest mijn docent enorm om lachen en ik ook.<br />
<br />
Wie hier vaker leest, weet natuurlijk dat ik het meest in mijn element ben als ik 'beestjes' kan schilderen. Dus waar mijn medecursisten verder gingen met een volgend landschapje, vond ik het nodig om met een roofvogel verder te gaan. Dat kwam er zo uit te zien:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbB_cU04He_wh2jT-efFKOFVPmJIx08gfbJBWCjT02279Yjf70RchdrXJItSMytshZBLjD1ew7HTV_NQrnieBN2fAF13JoWua6wrRB9Thuam9dURwgeL2fKXzskUTe15JtQQJMSbg5o_U_/s1600/P1060405+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1272" data-original-width="949" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbB_cU04He_wh2jT-efFKOFVPmJIx08gfbJBWCjT02279Yjf70RchdrXJItSMytshZBLjD1ew7HTV_NQrnieBN2fAF13JoWua6wrRB9Thuam9dURwgeL2fKXzskUTe15JtQQJMSbg5o_U_/s320/P1060405+%25282%2529.JPG" width="238" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG294crWphtHrsQNYI9lNHI17mTKk7voUftGy4pf9QmM3913ie72tQjpqxVuQe0JnfdU38HE-te86CLQMptu9l1h8YX4ofr7UbcutwoRm3yq0bcpEXFQemu8My6oEBQDAX1YBSpjN7eVT6/s1600/P1060404+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1077" data-original-width="827" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG294crWphtHrsQNYI9lNHI17mTKk7voUftGy4pf9QmM3913ie72tQjpqxVuQe0JnfdU38HE-te86CLQMptu9l1h8YX4ofr7UbcutwoRm3yq0bcpEXFQemu8My6oEBQDAX1YBSpjN7eVT6/s320/P1060404+%25282%2529.JPG" width="245" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Zo kun je dus nog wel even doorgaan en dat doe ik dus ook. Inktober is alweer aan dag 5 bezig en ook daar heb ik wel lol in. Ik doe gewoon allemaal beestjes. wat op zich dan weer een extra uitdaging is. mocht je nieuwsgierig zijn, op <a href="https://www.instagram.com/lilianskladblok/?hl=nl" target="_blank">Instagram </a>kun je ze bekijken! Tot blogs maar weer!Lilianhttp://www.blogger.com/profile/02607124618585575885noreply@blogger.com21