Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

donderdag 10 augustus 2017

Tekenen met Irina

Het begint bijna een traditie te worden: in augustus ga ik samen met Irina even tekenen. Het is dan nog een ruime maand voor we weer naar onze tekengoeroe toe kunnen en soms moeten we elkaar ook even pushen om de tekenvingers weer te oefenen. Dit jaar gooide wat lichamelijk ongemak bijna roet in het eten, maar gelukkig vonden we daar een oplossing voor. We bleven gewoon een 'beetje in de buurt'. Niet mijn buurt, dus voor mij was het alsnog een kleine ontdekkingsreis.
We plukten bramen en we keken slimme zomerse picknickgasten van hun bankjes af. We wilden namelijk graag zelf een bankje, maar de gemeente had daar kennelijk op bezuinigd. Uiteindelijk vonden we een plekje om te tekenen.

Irina was zoekende, want zij wilde een detail tekenen dat ze niet kon vinden ;-) en ik ging heel voortvarend aan de slag. Bospad, vuilnisbak... echt reuze idyllisch!

'Paadje langs de vijver' (inkt en aquarel)

Mooi tekenen?
Ook de zoektocht van Irina was ten einde: ze besloot toch uit de comfortzone te stappen en ging de prachtige waterpartij proberen vast te leggen. Mijn bospad had ik al snel geschetst, maar in uitwerken had ik even geen zin. (Vandaar dat de titel van dit bericht ook niet 'buiten tekenen met...' is, want ik heb alles thuis uitgewerkt.) Goed, even verder kijken of er nog wat te schetsen viel. De waarschuwings- en mededelingsborden misschien? Dit plekje had er maar liefst drie onder elkaar, namelijk: dat het een verzamelplaats (voor wat?) was, dat het een voetgangersgebied was en dat er sprake was van een losloopplaats voor honden, maar dat de hondenbezitters wel geacht werden om de zooi van hun hond weer op te ruimen...  Ik ergerde me aan de bordjes en dat is geen goede grond om ze te gaan tekenen, weet ik uit ervaring. Wat dan wel? Ik speurde om me heen en mijn blik trof Irina die in opperste concentratie aan haar panorama van de vijver bezig was. Mooi om te zien... zou ik haar kunnen tekenen? Ik zei niets en besloot het te proberen. Gelukkig moest ze er later ook wel om lachen. "Als je me maar mooi tekent" zei ze. Het werd niet mooi, jammer genoeg en bij het uitwerken deed ik ook nog eens onhandig met de verf. Sorry!

Irina tekent (inkt en aquarel)

Avontuur
Natuurlijk moesten we ook weer iets aparts meemaken. Zomaar ineens zat er een vogeltje in het gras. Een jong beestje, een zanglijster, met donsveertjes nog.

Schatje in het gras (aquarel)
We hadden geen idee waar die nu ineens vandaan gekomen was. Echt goed vliegen kon het beestje nog niet. Uit het nest gevallen misschien? Daarvoor was hij eigenlijk te ver weg van de bomen. Of had hij vliegles gehad en was hij op het gras gestrand? We wisten het niet. Allebei waren we helemaal vertederd door het kleine beestje. Hij leek ook niet bang voor ons. Het kleintje piepte en deed af en toe wat pogingen tot fladderen. Irina en ik waren het er al snel over eens dat het diertje hier beter niet kon blijven zitten. Dit was behalve een gebied voor voetgangers en fietsers tenslotte ook een hondenuitlaatplaats. Gelukkig fladderde het zelf al snel naar een plekje wat minder in het zicht. Irina en ik probeerden te achterhalen of er ergens een moedervogel was. Heel in de verte hoorden we wel iets dat leek op het antwoord op het gepiep van het jong. Alleen, waar het beest zat was een groot raadsel. Misschien kwam de moeder ook niet omdat wij te dichtbij waren? We overlegden wat we het best voor het diertje zouden kunnen doen.

Neeeeee!
Ineens kwam er een mevrouw aan lopen met een witte labrador. Van schrik konden we beiden even geen woord uitbrengen. Even leek het of de hond niets in de gaten had, maar helaas... De neus van de hond bleek prima en leidde hem rechtstreeks naar ons vogeltje. De eigenaresse had in eerste instantie niets door en trok de hond bij zich, maar dat liet de hond zich niet vertellen. Hij deed een uitval naar het vogeltje. "Neeeeeee!" deden Irina en ik tegelijkertijd. (Achteraf heel onnozel, maar zo gebeurde het echt) De eigenaresse van de hond had toen pas in de gaten dat er een vogeltje zat en gelukkig reageerde ze heel goed. Ze trok de hond weg en verontschuldigde zich. De mevrouw zei ons vriendelijk gedag en wij zaten weer in dubio over het vogeltje. We moesten hem weghalen van het pad en op een veilig plekje zetten, maar dan wel zo dat het diertje zijn moeder terug zou kunnen vinden. Zo gebeurde het dat ik ineens een vogeltje in mijn handen had. Het beestje leek niet eens bang en het was zo licht, zo lief! Ondertussen wist ik het even niet. Irina heeft nog een foto gemaakt van hoe ik met een moeilijk hoofd met dat kleine schatje in mijn handen stond. Achteraf best lachwekkend, maar op dat moment vond ik dat dus niet. Eerst probeerden we de eikenboom boven het bankje waar we zaten. Die boom bleek te hoog en de kleine schat had ook geen zin om zijn pootjes om een tak te vouwen. Iets wat hij trouwens best wel kon, maar oké, de boom was dus geen optie. Verder speuren dan maar. Op goed geluk liep ik naar een struik toe en ik keek tussen de blaadjes. Hee, dat leek wel een nestje! Als een vogeltje ergens veilig zou zitten, dan was het daar. Ik zette het beestje in het nest en de opluchting die ik op dat moment voelde is bijna niet in woorden te vangen. Irina vond het ook een prima plek. Het was vast niet het nestje waar hij vandaan kwam, maar als er eventueel een moedervogel op zoek zou gaan dan zou ze 'm vinden.

Die hele middag bleef het lot van het diertje door mijn hoofd spoken. Ik kan alleen maar hopen dat de moeder het heeft gevonden, anders is het alsnog ten dode opgeschreven... maar ja, speelgoed van een labrador is toch ook niet wat je zo'n diertje toewenst. "We hebben het beste gedaan" zeiden Irina en ik tegen elkaar. Dat is waar... Natuur is mooi, maar soms ook heel wreed.

13 reacties:

  1. Ooooooh wat heb je dat vogeltje prachtig op papier gezet!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heb ik als iets me raakt, dan lijkt het wel of het makkelijker is om het op papier te zetten. Lief issie hè?

      Verwijderen
    2. dat vind ik nou juist moeilijker

      Verwijderen
  2. Wat heb je schitterend tekening gemaakt. Irina tekent ook regelmatig. Dat doet ze dan aan de water. Mooie vogel in gras getekend. Honden kunnen op af gaan. Gelukkig trok net weg. Laten maar hopelijk dat moeder terug vind naar jonge vogel. Soms is inderdaad wreed.

    Fijn weekend voor jou.
    Lieve groetjes Jacqueline & Ferry.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Jacqueline en Ferry! Ik hoop inderdaad maar dat de moeder het vogeltje weer gevonden heeft... Niet aan denken.
      Voor jullie ook: 'n fijn weekend!

      Verwijderen
  3. Lieve Lilian,wat leuk tekenen in de vrije natuur, en zo zie je maar zo komt er van alles op je pad,zelfs een vogeltje,mooi gered door jou en Irina
    je verhaal laat ons een beetje mee beleven met jullie avontuur.
    Jou tekening is er weer een uit een boek,misschien wel een verhaal van een vogeltje......zo mooi!!
    liefs zongroetjes.
    Christiene

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat hij gered is, dat hoop ik echt! Een avontuur was het in elk geval. Over de tekening van het vogeltje ben ik zelf ook wel tevreden. (en dat gebeurt niet vaak!)Hij is net zo lief als hij in het echt was ;-) Dank je wel!

      Verwijderen
  4. Wat een belevenissen! Zoiets kun je van te voren niet bedenken. Je kleine prent van het vogeltje is prachtig en het verhaal erbij is helemaal geweldig!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vanmiddag zag ik een wat grotere variant van dit vogeltje in het gras zitten, ook een jonkie en ik moest meteen weer aan 'm denken. Dus inderdaad een belevenis, deze middag☺
      Het leverde wel mooi 3 tekeningen op, dat ook.
      Dank Anita!

      Verwijderen
  5. Ik vind al je tekeningen mooi maar dat vogeltje is zo ontroerend door het verhaal. Trouwens, ik heb jouw naam met een J uitgekozen voor mijn boek ( je reageerde ooit op mijn post welke meisjesnaam met een J)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks!
      Haha, wat grappig! Met een Y is trouwens ook mooi ;-) Enne: succes met je boek!

      Verwijderen
  6. Wat een mooie dag hadden jullie samen eentje om nooit meer te vergeten

    BeantwoordenVerwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: