Spel met licht en donker

We zijn weer eens met portretjes bezig op de cursus. Dit keer werken we met gouache en alleen maar in zwart en wit. Het is leuk om te doen, maar ook moeilijk... en als je Lilian heet, doe je het dan gewoon even nog moeilijker ;-)

Ik koos een donkere man uit om te schilderen. Op zich is dat niet perse moeilijker dan een lichte man, maar wel als je in zwart-wit werkt. Had ik kunnen weten, maar na Inktober werd ik een beetje overmoedig en dacht ik dat ik alle uitdagingen wel aankon.

Ik vind het leuk om mee te werken, dat gouache. Het is lekker handzaam (tubes acrylverf zijn altijd zo groot), je kunt er mee aan de slag op gewoon papier, het is lekker snel droog en je kunt er best precies mee werken. Dat het niet meteen lukt, maakt me niet eens zo veel uit. (dat is ook wel weer een openbaring)

Kijk, dit is 'm, de 'donkere man':

Donkere man (gouache)

Hij is nog wat 'vlekkerig' hier. In de tussentijd heb ik geleerd om wat strakker te werken. Dat onder z'n neus oogt ook wat raar, maar dat komt dus doordat je andersom moet denken en daar was ik toen nog niet helemaal aan toe. Op dit moment heb ik al drie hoofdjes in mijn  tekenblok zitten en dit weekend hoop ik er nog eentje uit te werken.

Voor mijn verjaardag eind oktober, heb ik gouache gekregen en een mooie doos kleurpotloden van Faber Castell. Die doos potloden is zo mooi dat ik het bijna zonde vind om er mee te gaan werken, maar dat komt wel. De gouache heeft 8 kleuren in het doosje, maar ik begin pas met de kleuren als ik het spel tussen licht en donker wat beter onder de knie heb... Komt vast wel goed.

Inktober succesvol afgesloten!

Even uitpuffen was nodig, na 31 dagen obsessief tekenen.  Ik heb het gehaald!  Hoewel dat ook weer niet zo'n opzienbarende prestatie is, voelt het wel fijn.Ik had geen zin meer om elke dag dingen dubbel te gaan plaatsen, dus de laatste dagen heb je hier op mijn blog moeten missen. Met dit bericht maak ik dat goed. (Hoop ik)

Wat heeft Inktober me opgeleverd?
 Over die vraag heb ik eens rustig na zitten denken en ik kwam tot de volgende inzichten:

Intensief bezig zijn met tekenen scherpt je geest.  Doordat je iets moet doen met een vooraf opgegeven woord, word je uitgedaagd om op een andere manier naar een woord of begrip te kijken.  (Conceptueel denken, noemde ik dat hier eerder.) Inktober prikkelt je om origineel te zijn en het is een soort spelen met de beeldtaal. Tegelijkertijd doet het je beseffen waar je 'comfortzone' ligt, op tekengebied. Ja,  kennelijk heb ik die ook en ligt die dus op het meer cartoonachtige vlak. De figuur 'muis' kwam wel heel regelmatig voorbij, ontdekte ik. Misschien is dat wel een teken en moet ik verder met 'muis'? Wordt hij misschien de hoofdpersoon in mijn toekomstige boek? Spannende vraag en als dat zo is, heeft Inktober me vast één ding opgeleverd. ;-)

 Elke dag tekenen geeft een druk,  maar niet op een vervelende manier.  Ik heb lichte afkickverschijnselen (Lichte, dus geen trillende handjes of zo!), het tekenen begon er zo 'bij' te horen, dat er nu een vaag gevoel van gemis sluimert. Gedurende de uitdaging wilde ik ook regelmatig met iets anders aan de slag dan inkt en dat mocht ik niet van mezelf, want ja... het heet natuurlijk niet voor niets Inktober. Dat vond ik soms wel jammer, al past dat natuurlijk weer perfect binnen een tekenuitdaging: je moet wel uitgedaagd worden en binnen beperkingen iets gaan presteren.

Instagram begon ik in dat opzicht ook steeds leuker te vinden. Nog steeds vind ik het vluchtig (de kudde,hahaha!) en dus ook heel anders dan een blog, maar toch heb ik nu een leuk contact met een paar illustratoren die in mijn ogen heel goed zijn. Als zij een tekening van mij 'liken', dan is dat extra leuk. Ook het feit dat ik mijn medecursisten nu kan volgen, is grappig. Raar eigenlijk, dat een blog kennelijk een hogere drempel voor mensen heeft om er op te  reageren.
Het heeft me wel doen twijfelen: moet ik Instagram naast mijn blog laten bestaan, of moet ik met één van de twee nu stoppen? Ik heb besloten om voorlopig allebei vast te houden.

Okay, genoeg bespiegeld... Voor degenen die me niet volgden op dat andere platform, even een overzichtje van tekening 22 t/m 31 van mijn Inktober. Ik kreeg 'm niet in de juiste volgorde, maar dit zijn ze:

Nu weer over tot de orde van de dag! ;-)

Inktober dag 16 t/m 21

Elke keer een blog schrijven over wat ik had gemaakt, bleek iets teveel druk voor mij.  Vandaar nu maar even een update van wat ik heb gedaan. Even in het heel kort, want zo spannend was het nu ook
weer niet.

Ik merk dat ik de neiging heb om veelal cartoonachtig te gaan tekenen. Geen idee waarom dat zo is,  waarschijnlijk is het makkelijker om mijn soms vreemde hersenkronkels weer te geven in een stripvorm.  Het is ook omdat ik soms echt niet weet wat ik met een omschrijving aanmoet.

Neem nou die van vandaag: expensive... Hoe teken je 'duur'?  Het is een gevoelswaarde en zie dat maar eens in een beeld te vangen.  Verder teken ik weer veel 'beestjes'. In gedachten hoor ik de stem van mijn vader: "je zit weer beestjes te tekenen"...

Hij zei dat een keer,  omdat hij dacht dat ik niet genoeg vooruit ging met tekenen.  Op de middelbare school stonden mijn schriften vol met 'beestjes'.  Onder elke les stond wel iets.  Als ik er over nadenk,  heb ik dat altijd al gehad: als ik een pen of potlood in mijn hand kreeg,  moest daarmee getekend worden... Toen ik het werk van Walt Disney op waarde begon te schatten,  begon ik met beestjes. Meeko van Pocahontas was mijn favoriet, op de voet gevolgd door Figaro, de poes van Pinokkio.  Wat deze diertjes gemeen hebben,  is de ultieme schattigheid. Na Disney kwam mijn liefde voor Looney Tunes, met briljante karakters als Woody Woodpecker,  Sylvester en Tweety,  Bugs Bunny en de Roadrunner.  Gek genoeg vind ik het huidige aanbod van Pixar niet zo heel leuk.  Hier en daar zitten er leuke figuurtjes tussen (zoals in Happy Feet), maar over het algemeen vind ik ze te glad,  te opgepoetst.

Terugkomend op die beestjes: het is dus iets wat ik ken en iets waar ik me kennelijk makkelijk in uit kan drukken. Niks mis mee, toch? Ik probeerde of Meeko nog wilde lukken... en wat denk je:

Meeko

Zonder al te veel moeite kwam hij uit mijn potlood. Zeg nou zelf, hij is toch leuk?

Inktober dag 13, 14 en 15

De afgelopen paar dagen ging het niet lekker met tekenen. Soms ben ik het even kwijt, dan wordt de boel slordig en totaal niet zoals ik het zou willen. Het 'erge' van meedoen aan een tekenuitdaging als Inktober, is dat je je dat eigenlijk niet kunt permitteren. Elke dag een tekening... en dat is dus niet een dag geen tekening. Misschien ben ik daarin te streng voor mezelf, maar ik probeer het toch. Je doet mee, of niet... Ik hou niet zo van die tussenwegen.
Zo gebeurde het dus dat ik drie tekeningen plaatste waar ik niet echt blij mee was.

Op zaterdag stond guarded (bewaakt) op de rol. Ik liet een mier een spoorweg bewaken. Mijn omgeving begreep hem niet echt en dat maakt een tekening voor mij dan al meteen slecht. Ook was ik niet tevreden over het treintje: te lelijk getekend, maar ook daar kun je niet veel meer aan doen. Inkt vergeeft nu eenmaal niet.

Guarded (inkt en marker)

Zondag was er een uitdaging die iets minder moeilijk leek: clock (klok). Klokken heb je in alle soorten en maten, maar ik had al snel besloten dat ik geen uurwerk wilde gaan tekenen. Dat heb ik soms: dat ik meteen denk 'nee niet dat!'. Ik dacht daarom aan een koekoeksklok. Die dingen vind ik namelijk nogal intrigerend. Ik ken niemand die er eentje heeft, geloof ik. Vroeger waren we eens op bezoek bij iemand die zo'n ding had. Geen idee wie of waarom.  Ik zal een jaar of vijf geweest zijn... Wat ik me er vooral van herinner: ik wilde niets liever dan achter dat deurtje kijken. Even checken of het vogeltje daar echt op zijn nestje zat, zoals mijn moeder telkens zei. Ik weet ook nog, dat het ding een ongelooflijk hard geluid maakte. Nou ja, dat was -denk ik- de inspiratiebron voor deze tekening: 

Clock (Inkt en kleurpotlood)

Dan vandaag... daar stond weer zo'n woord waarbij ik dacht: wat moet ik er mee? Weak (zwak)... Ik heb er lang over zitten denken, maar uiteindelijk tekende ik dit:

Weak (inkt en kleurpotlood)

Sterk en zwak zijn tegengesteld en tegelijkertijd zijn ze relatief, was de gedachte. (Als je het niet ziet, neem ik je dat niet kwalijk, hahaha!)
De olifant is mislukt, maar ik kon 'm niet meer herstellen. Dat leer ik dus ook van Inktober: denken 'nou en?!'... Het valt me zwaar, maar ik heb bedacht: als ik klaar ben met deze uitdaging, ga ik een paar van die tekeningetjes rustig (en netjes!) uitwerken.

Fijne week!

Inktober dag 12

Het onderwerp van vandaag is whale (walvis). Dat is wel lekker duidelijk, al moet ik bekennen dat ik eerst even op moest zoeken hoe een walvis er nu precies uit zag. Ik had eerder een tuimelaar voor me, dan een walvis, zo ontdekte ik ;-)

Nu was het onderwerp dan wel makkelijk, maar wat doe je er dan mee. Een walvis tekenen en klaar, dat vind ik te simpel. (O ho wacht eens even, je zou het toch simpel houden!) Met simpel bedoel ik in dit geval dat ik alleen een walvis tekenen te saai vind ;-) Ik moest er dus iets mee doen.

Mijn brein had al snel weer een lijntje te pakken... Het strand! Er spoelden de afgelopen tijd regelmatig potvissen aan op de Nederlandse stranden. Een potvis is ook een soort walvis, maar veelal is het niet goed als ze op het strand terecht komen. Dat kan anders... tenminste, in een tekening kan dat wel! Ik legde mijn walvisje dus op een prettig strandlakentje. Zonnebril op zijn kop, een tasje met proviand... Zo kan het ook! Ik word er vrolijk van en ik hoop jullie ook!

Whale (inkt en kleurpotlood)