Meneer Aart

Vandaag ben ik thuis, terwijl ik eigenlijk zou moeten werken. Dat voelt best raar. Tja... Sinds Corona niet meer alleen de naam van een biertje is, gebeuren er rare dingen. Morgen ga ik naar het werk en daarna moet ik de boel online uit zien te vogelen, weer eens wat anders! Het geeft me wel even de rust om wat dingen af te maken en op te ruimen. Zo zie je maar: alles heeft een positieve kant.

Nog steeds ben ik niet op mijn oude 'level', als het gaat om het tekenen. Dat merk ik ook tijdens de cursus, waar ik het idee heb dat ik maar wat aan het aanmodderen ben. Ik heb het er ook over gehad met onze 'goeroe' en die sprak uit wat ik eigenlijk ook al had bedacht: "als je hoofd te vol is, lukt het soms gewoon minder goed, dat is heel normaal". Dat is het, ik maak me teveel zorgen om dingen die ik toch niet kan veranderen. De laatste tijd lukt het me wat beter om te relativeren en nu krijg ik dus - dankzij dat gekke virus - even de tijd om wat rustiger aan te doen.

De afgelopen periode hebben we weer veel getekend.  Portretten en dieren, vooral. Zelf was ik nogal tevreden over deze:

Meneer Aart (potlood)

Ik heb het er maar bij gezet, maar ik hoop dat jullie hem er ook in herkenden: meneer Aart (Aart Staartjes), dus. Hij overleed op 12 januari van dit jaar. De knorrige oom uit Sesamstraat. Hele generaties zijn met hem opgegroeid. Ik ken hem ook van J.J. De Bom, waar ik me van herinner dat ik zijn karakter nogal onaangenaam vond. Ik was denk ik te jong om het sarcasme te snappen.

Tijdens het tekenen ontdekte ik dat dat sarcasme ook een beetje op zijn gezicht geschreven stond. Let maar eens op dat mondje...  en daarna de combinatie met ogen en lachgroeven, zie je het ook?

Soms kun je de wereld ook maar beter bekijken met een spottende glimlach, dat maakt het allemaal wat lichter, en wat makkelijker. In die zin denk ik dat we allemaal wat kunnen leren van Meneer Aart, terwijl we wachten op het moment dat Corona weer gewoon een biertje wordt.

Interpretatie

Als het gaat om productiviteit ben ik dit jaar niet goed begonnen. Ik tekende wel, maar het ging niet van harte. Gelukkig is er dan de cursus, die ervoor zorgt dat er toch weer regelmatig iets op papier komt.

We begonnen dit jaar met het onderwerp 'interpretatie'. Je kunt een afbeelding natekenen, maar er toch voor zorgen dat het geen kopie wordt. Dit doe je dan door er je eigen 'handtekening' aan toe te voegen. Niet letterlijk natuurlijk (al zijn er dus hele volksstammen die dat wel doen), maar door je eigen manier van tekenen er op los te laten. Het doel wordt dan niet een kopie van wat je ziet, maar meer een weergave van hoe jij het ziet. Volg je me nog? Nou ben ik toch al niet zo van het letterlijk kopiëren, dus deze opdracht vond ik wel heel leuk.

Als uitgangspunt namen we een afbeelding van Anton Pieck (jammer genoeg heb ik het origineel niet bewaard, dat was voor het totaalplaatje wel leuk geweest) en we kregen de opdracht die als eerste zo precies mogelijk na te tekenen. Dat was haast geen doen, dus daar ontstonden al snel de eerste interpretaties. Ik begon in potlood, maar ik maarte het in inkt af. De mijne kwam er zo uit te zien:

Gezellige huisjes (inkt)

Vervolgens kregen we een foto te zien, waarop de tekening van de grote meester was geïnspireerd en dat zag er al heel anders uit dan wat hij ervan gemaakt had. Wat hij ervan maakte was veel leuker, veel gezelliger en mooier dan de werkelijkheid. Kortom: helemaal Anton Pieck! 

De opdracht die wij vervolgens kregen, was om (met het plaatje van Anton Pieck in het achterhoofd) de foto te interpreteren. Dat was best lastig, maar ook heel leuk om te doen. Mijn eindresultaat zag er zo uit:

Andere gezelligheid met gans en eend (inkt)

Die beestjes erbij waren niet mijn idee hoor... een zeker persoon vond dat ik die erbij moest doen en eerlijk is eerlijk: dat past ook wel weer bij mij.
Hopelijk lukt het me de komende periode weer om het tekenen op te pakken.

Schaatsen, cadeautjes en nieuw jaar

Ook dit jaar moet ik het van mezelf... een terugblikpost. Ik vind het moeilijker dan ooit, denk ik. 2019 was een vreemd jaar. Ik heb veel leuke dingen gedaan: een powerfan jump op de personeelsdag, de vakantie natuurlijk, inktober, veel gewerkt, gepraat, nagedacht. Het was een goed jaar. Een jaar vol beweging.

Over beweging gesproken: weer niet kunnen schaatsen dit jaar... misschien maakte ik daarom dit laatste schilderijtje tijdens de cursus. Ik zou best wel weer eens willen schaatsen! Weet je nog, hoe je dan aan de walkant stond, met je tasje en de schaatsen... en dat dan die veters zo moeilijk gingen? Ik ging nooit met een stoel, maar je zag ze bijna altijd: ouderwetse keukenstoelen op het ijs. Vaders die dan uiteindelijk maar achter die stoel gingen schaatsen, omdat hun kleine spruit toch echt niet vooruit kwam op die Friese doorlopertjes... Zo'n beeld wilde ik vastleggen, matig gelukt, maar toch een herkenbaar plaatje. Het is gemaakt met eigenlijk maar drie kleuren: groen geel en blauw.
Wat je aan andere kleuren ziet is gemengd.

Schaatsen... (gouache)

 Er was één ding waar ik in dit blog niet over schreef. Of eigenlijk, ik schreef er wel over, maar zette het niet op algemeen zichtbaar. Het was -denk ik- ergens in mei dat ik onderstaand stukje schreef en eigenlijk zijn het gewoon de juiste woorden. Ik deel ze hier toch maar. Omdat ik weet dat ik niet de enige ben en omdat oud en nieuw ook iets in zich heeft van afsluiten en opnieuw beginnen.

Rustig

De eekhoorn is af...! Zoals ik al schreef bij de reacties onder mijn vorige blogbericht, is het een tweede versie geworden. Ik deed iets met een dennenappel, maar dat leek dus meer op iets anders ;-)
Toch was het goed, die tweede versie, want op één of andere manier is die schattiger dan de eerste. Ik weet ook niet hoe dat komt. Iets met dat kopje, net iets zoeter. Ik weet niet of het me gaat lukken om er een kerstkaartenversie van te maken, want daarvoor was ik er toch net iets te lang mee bezig.

Baby Eekhoorn (inkt)

Gisteren was de laatste les van de cursus van dit jaar. Dat klinkt altijd zo definitief, maar volgend jaar gaan we natuurlijk gewoon weer verder. We zijn de laatste weken erg bezig met kleur. Een vervolg op de lessen over warme en koude kleuren, was werken met laagjes. Het ging erover dat je heel snel een balans in je werk kon maken door vanuit de grote kleurvlakken uit een afbeelding te werken. Ik deed een saai (Nee niet saai, sommige mensen vinden dit saai, ik vind het mooi!) Hollands landschapje met een molen. Eerlijk gezegd was ik verrast door het resultaat. Ik ben niet zo van de landschappen, maar deze is toch wel leuk geworden.

Denkend aan Holland... (Gouache)

Ik maakte er nog eentje... Ook Hollands, maar geen landschap, maar die is nog niet helemaal af.

Bijna vakantie... ik kijk er naar uit. Niet dat ik veel ga doen, maar ik moet nog het nodige opruimen. Ik schrijf dit bijvoorbeeld, terwijl ik omringd ben door een woud van papieren. Ja, eigenlijk werk ik, maar dat moet je maar niet verder vertellen. Overal zijn stapels. Sommige dingen zijn eigenlijk al lang onnodig, maar ik weet dat als ik nu weg ga gooien, er vast iets tussenzit wat niet weg mocht. Ken je dat? Dat vraagt om een rustig momentje.
Ik kijk even naar mijn landschapje... rustig, dat is soms ook wel even fijn.

Over kleuren en strepen

De afgelopen tijd was een beetje chaotisch: veel veranderingen, veel onrust en dat werkt nooit zo best bij mij. Ik merk dat ook direct aan mijn productiviteit. Gelukkig merk ik het ook als het iets beter gaat, wat dat betreft is de kunst een mooie graadmeter.

De afgelopen periode was ik op de cursus veel bezig met schilderen met gouache. Ik maakte nog een paar van die 'koud' en 'warm' portretjes. Nog steeds ben ik er nog niet helemaal uit hoe het nu werkt met kleurgebruik. Ja, regels hè... daar schijn ik nu eenmaal wat allergisch op te reageren. Toch probeer ik er wel iets mee te doen. Het was dan ook erg leuk dat ik via iemand van de cursus een heel mooi boek kreeg over kleurenleer. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er nog niet veel in heb gelezen, maar de vele plaatjes met paletten vond ik wel interessant.

Hier mijn laatste 'warme' portret. Naar mijn idee klopt het hier wel... en geen idee waarom. Dat blijft nog even zoeken, denk ik.

Warm (gouache)

Ondertussen heb ik weer regelmatig mijn pennetjes binnen handbereik en teken ik weer met inkt, omdat dat zo lekker rustgevend is. Ik had nog een enorme stapel tekenpapier liggen, waarvan ik het formaat eigenlijk veel te groot vond. Speciaal voor Inktober had ik het papier in vieren verdeeld en dat was een heel fijn formaat om op te werken. Nu pak ik af en toe zo'n velletje om er iets op te krabbelen. Ik raakte geïnspireerd door Geri (klik!), die elk jaar zulke leuke kerstkaarten maakt. Elke keer neem ik me voor om dat ook te doen, maar ik ben denk ik niet zo van de kerstige plaatjes of zo, ik weet het ook niet. In elk geval: het wordt vaak wel leuk, maar niet typisch voor Kerst. Nu bedacht ik me laatst, dat de boodschap bij het plaatje misschien ook wel genoeg is. Of niet? Kortom, ik weet nog niet wat ik ga doen... anders koop ik wel weer een paar saaie kaarten, want zoveel verstuur ik er nu ook weer niet. Afgelopen maandag begon ik aan deze:

Baby eekhoorn -work in progress- (inkt)

Het is een mini-eekhoorn, omdat ik die zo schattig vind. Zoals je misschien wel ziet, bestaat ie uit heel veel kleine streepjes, dus ik ben daar nog wel even mee zoet. Hij gaat ook al de hele week met me mee: op het werk, in de metro, voor de tv en nu ook weer: naast mijn computer. Ik heb zelfs geprobeerd in de bus verder te strepen, maar dat hobbelde te erg. De richting van de streepjes kan echt het verschil maken en die techniek wil ik nog wat verbeteren. Misschien wordt dit 'm, de kerstkaart. Ach, ik heb nog even ;-)
Zo, jullie zijn weer op de hoogte... ik ga weer strepen. Tot blogs!