Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

maandag 19 juni 2017

Kwijt

Ken je dat? Dat rottige gevoel als je iets kwijt bent...

Het kan niet weg zijn, dat weet je zeker, maar geen idee waar je het gelaten hebt. Alles trek je overhoop. Je gaat proberen logisch na te denken waar het kan zijn. Wat heb ik er het laatst mee gedaan en waar was dat... Niks helpt, het blijft weg. Ten einde raad vraag je dan maar om hulp uit je omgeving. Nee, die weten het ook niet. Ze noemen plekken op... waar jij al lang hebt gekeken. Ze doen suggesties die jou belachelijk in de oren klinken, maar jij blijft dapper kijken op de geopperde plekken. Zoeken, zoeken en het is er niet. Gewoon niet. Weg. Verdwenen.
Ik ben dus iets kwijt, mocht het je ontgaan zijn.

Het gaat om een stapel papieren. Behoorlijk belangrijke papieren. Onvervangbaar, ook nog... en ik weet even niet wat ik moet doen. Het zal zich wel weer oplossen uiteindelijk, maar intussen word ik er nogal humeurig van.

Mijn innerlijke stem (ja daar issie weer!) vertelt me dat ik dan ook 'ns moet nadenken bij wat ik doe. Tss, alsof ik dat niet weet. Dat ik minder slordig moet zijn, dat vertelt íe me ook. Ik ben helemaal niet slordig! Ik weet heus wel wat ik doe, alleen toen even niet...

Ik probeer het los te laten. Wetend dat het uiteindelijk heus wel goed komt, als je er maar even niet mee bezig bent. De innerlijke stem is maar moeilijk tot bedaren te brengen. Ten einde raad pak ik mijn tekenblok: er moet toch iets zijn waar ik rustig van word? In mijn blok vind ik een half afgemaakte tekening. Eigenlijk wilde ik 'm weggooien, maar ik had met mezelf afgesproken om dat niet meer te doen. De tekening is best leuk, al had ik me in een paar kleine dingen vergist. Even kijken of ik dat nog op kan lossen. Het lukt niet echt, maar toch ga ik door. Langzaam word het  rustiger vanbinnen. Dan pas zie ik ook wat ik aan het doen ben...

De tekening maakte ik een hele tijd geleden al. Zomaar, zonder plan. Nu, een paar maanden later, past hij precies bij mijn bui van dit moment. Die puzzelstukjes, zoeken... waan en werkelijkheid. De tekening moet nu af. Ik kleur 'm in met markers en dan is dit het resultaat:

Het ontbrekende stukje (inkt en markers)
Hoe mooi zou het zijn als ik nu kon schrijven dat ik inmiddels heb gevonden wat ik zocht, maar helaas... het is nog steeds weg. Alleen is het nu wel rustig in mijn hoofd. Die innerlijke kletskous houdt eindelijk zijn kakel dicht. Morgen is er weer een dag en dan neem ik gewoon dat lantaarntje mee ;-)

18 reacties:

  1. Als er geen deadline is: even stoppen met zoeken.
    Meestal valt dan alsnog het kwartje.

    Het heeft je tekening in elk geval goed gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad heb ik hoop dat het spontaan tevoorschijn komt... en niet zoeken helpt vaak ook, gek genoeg.

      Thnx!

      Verwijderen
    2. Dat zag je aan mijn telefoon 😉

      Verwijderen
    3. Ja, daar moest ik ook aan denken... ik hoop echt dat zoiets gebeurt. Intussen heb ik wel een soort van oplossing gevonden, dus binnenkort vind ik ze misschien wel gewoon terug op een rare plek.

      Verwijderen
  2. O, wat naar voor je. Natuurlijk heb ik zelf ook iets dergelijks meegemaakt. Wat kun je je daar beroerd door gaan voelen, he? Misschien is het ergens waar je het helemaal niet verwacht tussen geraakt? Hoop dat er een oplossing komt ook al kun je het niet vinden. Dat akelige stemmetje, daar weet ik ook alles van. En tekeningen die ik wil weggooien, vandaag nog bijna. Gelukkig vond je een manier om tot rust te komen. Ik vind het wel een heel mooi verhaal, moest er ook een beetje om lachen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja nou... en of ik me er ellendig door voel. Ik vind het zo suf dat ik gewoon niet weet waar ik het heb gelaten! Die innerlijke kletskous negeer ik zoveel mogelijk... en nee, ik neem je niet kwalijk dat je er ook om moest lachen. Over een week of wat doe ik dat waarschijnlijk zelf ook ;-)

      Verwijderen
  3. :-) starks breek je hem af en vind je het missende stuk tussen je zakdoeken :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lilian,

    Een grappige tekening, die mij aan de Efteling doet denken. Tja, om de puzzel af te krijgen, daar kan nog wel enige tijd in gaan zitten.
    Als je iets kwijt bent, dan krijgen de kaboutertjes vaak de schuld.
    Wanneer je iets bijzonders zoekt, dan heb je daar vaak een lantaarntje voor nodig. De twee vogels lijken mij eksters en daar moet je voor oppassen, want daar kun je ook makkelijk iets aan kwijt raken, zeker als het blinkt. Dan hebben je nog de ogen in het donker, die zijn vast en zeker van een uil en die heeft hele scherpe ogen en wijsheid, daar kun je dan nog profijt van hebben. Helaas denk ik dat deze tekst geen bruggetje zal zijn naar het slot van jouw zoektocht, maar kijk eens in een groene tas, daar zit het vast.

    groetjes,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die kaboutertjes, die weten wat hoor, als het om kwijtraken gaat... maar nu zadel je me wel met een nieuw dilemma op: waar vind ik die groene tas? ;-)

      *Wilde gok: bij de kaboutertjes?*

      Verwijderen
    2. Misschien een ander kleurtje?

      jeer

      Verwijderen
    3. Geloof me, ik heb alle tassen al omgekeerd ;-)

      Verwijderen
  5. Mooi beschreven, maar je kunt je goed ziek van voelen,en tegen die tijd dat het niet meer nodig is duikt het weer op, maar dit zijn belangrijke papieren....ik hoop dat je ze gaat vinden Lilian.Je tekening is wel weer zo mooi als of het uit een sprookjes boek komt,je schrijft zo leuk en daar past deze tekening prachtig bij.
    Liefs een groetje
    Christiene

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas, ik wilde dat 't zo was... maar ze zijn nog steeds niet boven water. Ik heb er gelukkig een soort van oplossing voor gevonden, maar ze moeten echt wel tevoorschijn komen.

      Dank voor je complimentje Christiene, daar word ik (ondanks die papieren) heel blij van!

      Verwijderen
  6. Hallo Lilian,
    Wat vervelend dat je kwijt geraakt. Gelukkig kon weer terug vinden. Maar hoe. Gewoon jezelf zijn. Je tekening ziet prachtig uit. Echt kabouter bos geworden. Leuk ook dat twee koolmeesjes erop staat.
    Fijn weekend.
    Lieve groetjes Jacqueline & Ferry.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, balen hoor... ik probeer er maar niet te veel aan te denken, des te eerder duiken ze weer op.

      Haha! Goed opgemerkt hoor, die koolmeesjes! Ik moest ook aan jullie denken bij het afmaken van de tekening. Echt, die foto's van jullie waren zo lief!

      Verwijderen
  7. Lilian,

    Ik ben ook wel benieuwd (nieuwsgierig wellicht) of je je spullen al teruggevonden hebt!

    Groetjes,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik bleek het uiteindelijk toch niet 'echt' kwijt te zijn. Schijnbaar gedachteloos (zoiets doe ik meestal pas later) had ik de desbetreffende papieren al gearchiveerd en in de dossiers gestopt, want daar kwam ik ze stukje bij beetje weer tegen ;-)
      Het duurde even voordat ik dat door had.

      Verwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: