Lekker Bezig

Het helpt echt, een eigen plekje hebben om te tekenen. Tenminste, dat denk ik, want -al zeg ik het zelf-: ik ben lekker bezig! 

 Misschien ligt het ook een beetje aan de nieuwe opdrachten die we op de tekencursus doen. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef: ik probeer die wat meer te volgen dan ik voorheen deed. Vorig seizoen was ik behoorlijk in de eigenwijs-modus, wat dat betreft. Onze 'tekengoeroe' had wel regelmatig opdrachtjes, maar heel vaak had ik niet zo'n zin om mee te doen. Ja, dat klinkt lekker stom hè? Als ik het zo opschrijf in elk geval wel, maar het had ook een beetje te maken met dat ik niet zo goed wist wat ik nou wilde met dat tekenen. Het leek alsof het allemaal een beetje vast zat. 

Niet zo gek, want de afgelopen tijd gebeurde er veel in mijn leven en het lijkt alsof alles een nieuw plaatsje moet gaan krijgen. Enfin, ik twijfelde of ik niet eens op zoek moest naar een andere tekencursus, want ik ben inmiddels alweer tien jaar bij onze 'goeroe'. Een frisse blik is soms goed voor je ontwikkeling. Ik heb er lang over nagedacht, maar ik was toch te erg gehecht aan ons clubje. Bovendien past zo'n leraar die precies vertelt wat je doen moet ook helemaal niet bij mij. Wat ik fijn vind aan onze leraar is dat hij het helemaal oké vindt wat je doet: hij geeft soms opdrachtjes, maar je hoeft daar niet aan mee te doen, dan werk je gewoon lekker aan je eigen project. 

Ik heb besloten dat ik op zoek ga naar losse workshops of korte cursussen om misschien gericht dingen te leren. Intussen probeerde ik dus wat meer te halen uit deze cursus... en dat helpt! Misschien was het ook de opdracht hoor, maar ik merk dat dit me heel enthousiast maakt. Waar de opdracht op neer kwam: we hadden afbeeldingen die teruggebracht waren tot de essentie, dus alleen lijntjes en alleen zwart-wit. De opdracht was: je tekent de afbeelding grofweg na en details die je niet weet, of niet kunt zien, ga je zelf invullen. Als je dingen weg wilt laten: doe dat vooral en als je dingen toe wilt voegen: ook helemaal goed. Kennelijk is dat iets dat me past, want ik verraste mezelf met tekeningetjes waar ik best blij mee was. Landschapjes, waar ik meestal niet warm of koud van word en vergezichtjes, die ik normaal gesproken niet zou tekenen. Apart wel, hè? 

 

Die zwarte rand is trouwens ook weer wat nieuws. Ik vind dingen er ineens mooier uitzien als ze gekaderd zijn of zo. Het geeft het iets stripachtigs. Dat begon allemaal bij de tekening van de huisjes, die ik eerst in zwart-wit en daarna in kleur deed. Die plaatjes deden me denken aan Snoopy, die striphond die als enige hond ter wereld op zijn rug op het puntdak van zijn hok kan liggen ;-) De tekenstijl deed me er heel erg aan denken.

Ik heb voor mezelf bedacht dat ik ga proberen om ook eens wat persoonlijke foto's zo uit te beelden. Dan maak ik een foto van iets, ik bewerk de foto tot er alleen zwart-wit en lijntjes overblijven en ik ga dan proberen te tekenen. Geen idee of het werkt, maar ik probeer het. Nog een nieuw ding: ik ben in een nieuw schetsblok begonnen. Op zich niet zo bijzonder, want ik heb er echt tientallen. Wat wel nieuw is; ik ga proberen het schetsboek 'netjes' te houden: dus niet scheuren, tekeningen netjes afmaken, al is het een oefening en geen tien dingen op een pagina proberen te proppen. Ook niet klakkeloos op een achterkant tekenen waardoor tekeningen doordrukken en je een goede tekening op de andere pagina helemaal verpest. Netter werken, want ik ben echt slordig in die dingen. 

 Over slordig gesproken: opruimen in mijn huis schiet nog steeds niet echt op. Ik heb een aantal dozen weggewerkt (waardoor nu de ruimte om te tekenen goed werkbaar is, hahaha!), maar er is nog een kamertje waar alleen dozen staan. Gelukkig zit er een deur voor: als je het niet ziet, dan is het er niet!

Tot blogs!