Ergernis, een nieuwe tekengroep en opdrachten

 Dat mijn blog zo ver weg was (zie de beginzin van mij laatste post) had ik nou ook weer niet gedacht. Er zijn kennelijk teveel andere dingen die mijn aandacht vragen, want zo af en toe iets 'van me af' schrijven blijft toch lekker om te doen. Oh... en ik had best veel om over te schrijven hoor; zo had ik last van de seven-years-itch op mijn werk, heb ik thuis last van opruim issues (of beter gezegd het gebrek daaraan), zijn en waren er zorgen rondom mijn moeder en deed ik vanalles om alle balletjes maar hoog te houden.

En nu dan... waarom schrijf je nu wel? Heel eerlijk: omdat er weer zoiets is, wat niemand snapt en waar ik me dan ontzettend aan zit te ergeren. Mijn tekengoeroe is ermee gestopt, dat is de kern van dit alles. Dat hij ermee stopt is niet het probleem, dat is zijn goed recht en ik begrijp het ook. Nee, het 'probleem' (als je het zo wilt noemen, want dat is het natuurlijk niet echt) zit bij mijn medecursisten. Even terug naar het begin: onze goeroe had dus de mededeling gedaan dat er geen volgend seizoen kwam... en ja, als je er eigenlijk al een beetje op gerekend had, is dat wel even een mededeling. 

Gelukkig was daar medecursiste Dorine, die sinds kort bij een kunstgenootschap zit.(Ja, super chique hoor, zo serieus neem ik mezelf nog niet!) Dorine wist iemand, een werkloze tekenleraar en kunstenaar, die misschien we interesse had om het zaakje over te nemen. We hadden nog een laatste les samen en de tekenleraar zou langskomen om kennis te maken. Dat verliep heel leuk en we zagen het wel zitten met deze meneer. We namen afscheid van onze tekengoeroe met een cadeaubon en eigengemaakte kaartjes. Best wel even emotioneel, want ik had bijna 15 jaar meegedaan met de cursus en dan heb je toch wel veel met elkaar gedeeld, om het zo maar te zeggen. Enfin, we zouden nog van de tekenleraar horen hoe of wat en hij moest het ook nog een beetje regelen met de mensen van de accommodatie. 

Helaas... een week of wat later kregen we een bericht van de nieuwe leraar dat het niet door kon gaan. Hij kon het niet regelen met het UWV (Jaja Nederland regeltjesland) en dus moest hij afzeggen. Paniek in de groepsapp... want wat nu.... en men wilde toch wel als groep doorgaan "Wat nu?" appte iemand. Ja nou, we kunnen natuurlijk een advertentie zetten... oh en Dorine zou nog even navragen bij het kunstgenootschap. Ik appte dat we een docent konden zoeken via een bekende kunstwebsite, maar dat we dan wel even goed af moesten spreken wie wat ging doen. Daarna... helemaal niets, radiostilte. Totdat iemand ineens heel blij in de appgroep zette dat ze een nieuwe groep gevonden had en dat ze daar ging starten. Nou ja en toen kon de rest niet achterblijven, de een na de ander ging ineens iets anders doen.  Die ging op maandagochtend, die op maandagmiddag... Ja als je niet werkt, is de keuze best groot. Natuurlijk, ik kan mensen dat niet kwalijk nemen....maar ik had nog in mijn hoofd: we gaan samen verder, we zoeken een nieuwe docent... Dat gaf even storing: want wilden ze nou wel of niet als groep bij elkaar blijven? Ik dus nog een keer de vraag stellen.... Weer geen reactie, alleen 'misschien' en 'als... dan'. Ja, daar heb je natuurlijk niets aan!

Afgelopen weekend ben ik dus ook maar op zoek gegaan naar alternatieve opties. Dat viel nog niet mee, want zoals gezegd: de meeste clubjes zijn overdag en dat gaat niet als je werkt. Na lang zoeken (en aarzelen, want was dit nu wel de docent van wie ik les wilde hebben?) vond ik toch een clubje hier in de buurt. "Het zal wel vol zijn" dacht ik nog. Toch maar een mail gestuurd en gelukkig: er was precies nog één plekje! Dus in september ga ik daar starten. Je kan je niet voorstellen hoe blij ik was! Ik vind het wel spannend hoor, maar het is denk ik voor mij belangrijker dat ik blijf tekenen.

Over tekenen gesproken: ik heb een opdracht gekregen om een logo te ontwerpen. Ik zei meteen dat het niet voor mij was, want ik ben slecht met letters, maar hij wilde geen letters. Hij wilde een wesp, een blije wesp met een gouden tand en een pilotenhelmpje en o ja... ook nog een seksistische (lees: te lange) angel met een kurk erop. Ik tekende een heel blad vol met wespen, die angel liet ik af en toe weg, want ik vond het niks... en je hebt natuurlijk ook nog zoiets als de vrijheid van de tekenaar.

Vorige week kreeg ik een reactie terug: het moest toch echt die met de pilotenhelm worden. (Vond ik persoonlijk de minst leuke) O, en hij wilde ook de angel, maar dan zoals die van de rastawesp rechtsonder. 'Tuurlijk, wat jij wil, joh! Het werd me weer eens duidelijk dat tekenen in opdracht niets voor mij is.

Ik heb zoiets namelijk al eens eerder meegemaakt, met iemand die een geboortekaartje wilde. Ik ben, als zeg ik het zelf, best goed in schattige beestjes. Dus ik beestjes getekend.... Vond ze het niks, want dat was zo cliché. Ik me daarna suf zitten denken en allemaal leuke opties bedacht, (een kind uit een envelopje, een luchtballon, iets met een Anne Geddes-achtig bekertje) komt zij ineens met één of ander kaartje met een lijntekening erop aanzetten: "Kijk eens, dit heeft John getekend, mooi hè?" Het was een abstract-achtig ding, iets waar je in mijn optiek een vulva in kon zien, maar het moest een baarmoeder voostellen, of zoiets. Als een boer met kiespijn heb ik toen maar gezegd dat ik het mooi vond, maar ik was echt diep beledigd: zeg dan gewoon dat je het aan iemand anders hebt gevraagd! Na dat incident heb ik ook nooit meer iets 'in opdracht' willen maken. Totdat ik deze dus kreeg. Ik vind het wel fijn dat hij duidelijk is in wat hij wil, al ben ik het er niet mee eens. 

De definitieve versie moet ik nog even afmaken en dan gaat hij het voorleggen aan het Benelux merkenbureau, zei hij. Geen idee dat dat kon, maar als het kan is het wel stoer.

Oké, genoeg tekst voor vandaag. Ik moet me nog even bezinnen op hoe ik het tekenen in de vakantie aan ga pakken. Het gaat weer een boekje worden, denk ik. Wordt sowieso vervolgd!

Tot blogs weer!!!