Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

zondag 13 juli 2014

Wel zelf de slingers ophangen...

"Het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen." Ooit vond ik dat wel een goede uitspraak. Nog steeds vind ik dat je er zelf altijd wat van moet proberen te maken, alleen moet ik bekennen dat het soms heel erg moeilijk is om 'slingers' te vinden die je dan ook weer op kunt hangen.
 Drie maanden na het verlies van de persoon die me het allerbeste kende vindt iedereen kennelijk dat je wel klaar bent met rouwen. Niets is minder waar. Juist nu bijna niemand meer vraagt hoe het gaat, raak ik verstrikt in een brij van slingers. Slingers die wel opgehangen willen worden, maar die dat nog niet kunnen, omdat het essentiële haakje ontbreekt. Genoeg beeldspraak, het komt er gewoon op neer dat het verdriet er niet minder om is geworden.

Merel
Ik blader door de digitale fotomappen, als ik een foto tegenkom van ruim een jaar geleden. Op de foto staat een merel. Merels zingen altijd zo mooi, vind ik, maar dat is niet de reden dat ik de foto maakte. Nee, deze merel had een bijzondere vondst gedaan. In zijn snavel had hij namelijk een slingertje meegenomen. Je weet wel, zo'n cadeaulintje dat ze soms ook aan een bos bloemen vastmaken. Het zag er zo grappig uit, dat ik er door het raam heen een foto van maakte. Nu pas kwam ik de foto weer tegen en het moment stond me weer helder voor de geest. Ik weet nog, dat ik toen dacht: "het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen" De merel zat nog een hele tijd op de schutting. Kennelijk wist hij niet waar hij zijn slingertje kwijt kon. Zelfs vogels hebben dat, soms :-)

Een duistere zijde
Ik besloot de merel te tekenen. Om het moment nooit meer te vergeten en omdat digitale fotomappen tenslotte ook maar digitale fotomappen zijn. Ik begon uiterst geconcentreerd aan de merel en toen die af was, ging het mis. Ik had mijn pen wat afgespoeld en kennelijk zat er nog water achter het pennetje. Gevolg: op mijn papier verscheen de ene vlek na de andere. Waar je soms nog wel wat vlekjes weg kunt werken met wat zwart hier of daar, was dat nu onmogelijk. Er verscheen nu wel heel veel zwart op mijn papier. Ik daagde mezelf uit toch door te blijven tekenen en zo ontstond deze tekening. Een feestje met een duistere zijde...
'Maar hee', dacht ik, 'hebben niet alle feestjes een duistere zijde? Ik bedoel maar, je kunt nog zo'n geweldig feest organiseren, er is altijd wel iemand voor wie het feest even niet zo geslaagd is. Omdat diegene zich niet lekker voelt, of omdat iemand anders een rotopmerking maakte. Zo is het voor mij nu ook: ik zit op dat feestje met armen vol slingers, maar het wil gewoon even niet. Zo werd een mislukte tekening ineens een heel geslaagde weergave van mijn werkelijkheid.
Merelfeestje (inkt en kleurpotlood)

En die merel? Die heeft natuurlijk gewoon gelijk... het is een feestje, alleen nog even de slingers ophangen!
Voor het complete plaatje, hier de betreffende foto


19 reacties:

  1. Ja Lilian zo gaat het in het leven je moet de slingers zelf op hangen
    en deze merel had een goed plan en verdiend een plaatsje op jou blog,
    en mocht ook nog eens model staan voor jou tekening
    voor de merel een feestje en staat er mooi op !!
    voor jou ligt het anders het verdriet zit diep ,er staat geen tijd voor.
    Eens komt ook voor jou ook dat feestje dat je zelf de slingers op hangt
    en denkt die merel had toch gelijk...
    Liefs een groetje Christiene.......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je mooie reactie, Christiene. Ja, de merel heeft gelijk, alleen ik zie dat nu even niet hè. Het komt wel weer, maar soms... is het gewoon lastig.

      Verwijderen
  2. ja raar is dat he. ik herinner me dat nog goed toen mijn vader overleed, na drie maanden kwamen er al opmerkingen dat het nou maar weer over moest zijn.
    terwijl voor die eerste rouwperiode toch echt wel een jaar tot drie jaar staat.
    Meestal komen dit soort opmerkingen voort uit onwetendheid en niet weten hoe er mee om te gaan.
    Gun jezelf de tijd hoor.
    Zelf opgehangen slingers vallen soms gewoon ook wel eens niet mee.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Veel mensen weten inderdaad niet goed wat te zeggen, of wat te doen... en ik moet bekennen dat ik dat zelf ook nooit zo goed wist in dergelijke situaties. Ik neem het ook niemand kwalijk, maar het voelt soms zo 'leeg'. Slingers ophangen is lastiger dan je denkt ;-) Dankjewel voor je lieve woorden.

      Verwijderen
    2. soms heb ik ook gewoon ff geen zin om slingers op te hangen.

      Verwijderen
  3. misschien vond die merel het wel fijn om zo dicht bij jou te zijn

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-) Misschien wel... Een stille boodschapper, da's een mooie gedachte.

      Verwijderen
  4. Ik doe je even een groetje, je schrijven is zo puur en echt als een parel zo mooi en weet je hoe een parel gevormd word in de schelp?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een prachtig en mooi stukje. En zeer treffende tekening!! Ik vind het alleen maar logisch dat het gemis steeds groter word. Jij gaat door, maakt steeds meer dingen mee, en dit kan je allemaal niet vertellen/delen met die persoon. Het komt en het gaat, en misschien blijft dat ook zo. Er staat geen tijd voor dit verwerkingsproces. Bij mij heb je in iedergeval al een slingertje opgehangen door je mooie tekening en foto te delen! Ik hoop dat ze snel ook weer boven jouw hoofd hangen!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Kelly! Nee, er staat geen tijd voor verwerken en misschien verwerk je het ook wel nooit helemaal. Des te geweldiger om zulke mooie reacties te krijgen op dit recht-uit-het-hart stukje. Toch 'n klein slingertje ;-)

      Verwijderen
  6. Het stukje is heel mooi geschreven, en ik vind de tekening ook heel mooi :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lilian,

    Het heeft even geduurd voordat ik hier reageer.
    Ook ik vind het vaak best wel moeilijk om iemand direct aan te spreken na het verlies van een dierbare en zeker hier op een publiekelijk podium.
    Je hebt hier een inkijkje gegeven op jouw uiteraard nog aanwezige innerlijke verdriet, dat na drie maanden echt niet voorbij zal zijn. Voor de buitenwereld gaat alles na een tijdje weer gewoon verder, zo is het leven. Neem je tijd om het te verwerken en er zal vast en zeker voor jou ook weer tijd van vrolijkheid aanbreken.
    De tekening en de foto van de merel is een fraaie combinatie.

    met meevoelende groet,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel jeer, dat je toch iets hebt willen schrijven hier. Ik kan me het ook voorstellen, dat het moeilijk is om te reageren op zoiets. Nu ervaar ik dat alsof mijn verlies ontkend wordt, terwijl het tegendeel vaak waar is. Het is waar, het leven gaat door, maar alles is anders dan het was. Ik weet nu dat woorden van troost, hoe cliché ook, je kunnen helpen. Net zoals het maken van een tekening, of het schrijven van een verhaaltje ;-)

      Verwijderen
  8. Mooi hoe iets 'mislukts' eigenlijk precies zegt hoe het is!
    De slingers ophangen is ook gewoon niet altijd zo gemakkelijk. En soms, wil je misschien helemaal geen slingers... Ik in ieder geval niet :-)
    Het verdriet blijft! Als je iemand verliest die zo dicht bij je stond gaat dat niet over... Je leert er uiteindelijk mee leven.. Maar het gemis en verdriet blijft. Rouwen houd niet ineens op.
    Maar er komen ook echt weer tijden dat je echt kan lachen en kan genieten!
    Het kan er allebei zijn. En gun jezelf dat ook. Verdriet en vreugde gaan eigenlijk hand in hand..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Lisetthe, voor je waardevolle en lieve reactie. De ene dag gaat het inderdaad beter dan de andere en soms gaat het gewoon niet. Dan vraagt de situatie van je om gewoon door te gaan... terwijl je het liefst even niks wilt en die momenten vind ik het lastigst.

      Verwijderen
  9. Mooi, diepzinnig stukje. Rouwen kan lang duren en dat mag ook. Als je iemand verliest blijft de pijn je hele leven af en toe bovendrijven. Maar ook de mooie herinneringen. Daar ben ik blij mee. Dat die er ook zijn om te koesteren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Aritha! Herinneringen zijn er inderdaad genoeg, gelukkig wel en dat is inderdaad iets om al heel dankbaar voor te zijn.

      Verwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: