Zoveel tinten grijs

Nee, dit wordt geen blogje over dat boek... Of 'die boeken', na twee delen was ik er eerlijk gezegd wel klaar mee. Leuke woordspeling in dit geval :-) 

Dit blog gaat over tekenen en mijn worsteling om de zaken in het -in mijn ogen- juiste perspectief te zetten. Geworsteld heb ik, de afgelopen dagen...

Drama
Zoals ik al schreef, is de cursus inmiddels weer begonnen en daar gingen we aan de slag met het maken van studies in zwart en wit. Geen details tekenen of schilderen, maar een afbeelding terugbrengen tot vlakken zwart en wit. Moeilijk, want je hoofd (lees: mijn hoofd) wil overal een betekenis aan geven, bang als je bent dat anders niemand het meer snapt. Die oefening was duidelijk niet aan mij besteed. Vervolgens mochten we aan de gang met het toevoegen van grijstinten en nee, natuurlijk niet zomaar... Je mocht vijf tinten mengen van zwart tot grijs en met die moest je het doen. Dus bij elk vlakje de keuze maken: wordt het die of die? Een waar drama voltrok zich op mijn tekenvel. Ik kon het gewoon niet! Paniek in mijn hoofd: ik kon gewoon niet meer tekenen of schilderen, ik had het te lang niet gedaan... en zie je wel: nu val ik door de mand! (Ja, af en toe wordt er ook in mij een kleine drama-Queen wakker) Hoe moest dit nu verder? Uiteindelijk pakte ik mijn potloden en  ik begon ouderwets te schetsen. Zo. Dat leek er meer op.

Schets 'eenzaam huisje' (potlood)

Meer tekenaar?
Mijn docent moet de wanhoop van mijn gezicht gelezen hebben, want hij kwam bezorgd vragen wat ik nu toch allemaal aan het doen was. Ik legde uit dat ik niet echt met de opdracht  uit de voeten kon. Hij keek me eens peinzend aan en zei toen dat het er misschien aan lag dat ik meer een tekenaar dan een schilder was. Hmm... ja, eigenlijk denk ik dat ook! "Dan doe je het toch op jouw manier, met inkt?" Ik keek hem aan en knikte langzaam. Ja, dan maar met inkt. En zo geschiedde... Ik tekende de opdrachtjes in inkt. Eerst het weggetje met het eenzame huisje:

Eenzaam huisje (inkt en acrylverf)

Smokkelen met heel veel tinten grijs
Ook dat wilde niet helemaal lukken, dus 'smokkelde' ik wat met witte acrylverf op de weg. Toch beviel me dit een stuk beter dan wat ik hiervoor had gemaakt. Poging nummer twee deed ik zonder smokkelen, dus alleen in inkt. Een straatje met op de achtergrond een soort kasteeltoren. Ik had een veel te klein stuk papier gepakt, waardoor het allemaal maar net paste. Huisjes tekenen vind ik lastig. Ik heb altijd wat moeite met het perspectief. Misschien hielp het dat dit straatje wat scheef was...

Scheef straatje (inkt)

Als laatste voegde ik wat grijstinten toe. Licht en donker, maar bij de schoorsteen begon mijn pen te lekken. Ook dat nog! Gelukkig was het nog wel een beetje te redden. Zoveel tinten grijs en wat is het dan nog lastig kiezen. Bijna een beetje zoals het leven zelf: het is het makkelijkst om een zwart of wit standpunt te kiezen, maar in de nuance zit de 'waarheid' nog het meest verstopt.

Lastig, maar ook interessant... zoveel tinten grijs ;-)