Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

woensdag 11 april 2018

Scherpe kantjes

Tijd om weer eens een stukje te schrijven. Het ging niet zo lekker, de laatste tijd. Niet dat er grootse moeilijke dingen waren, dat niet hoor. Nee, ik voelde me gewoon niet fijn.

April is de maand dat ik weer veel moet denken aan mijn vader die er nu vier jaar al niet meer is. Vier jaar! Dat klinkt als best wel lang -en de buitenwereld kijkt er misschien ook zo naar-, maar voor mijn gevoel is het alsof het gisteren was. De scherpe kantjes gaan eraf, dat is waar, maar het machteloze en radeloze gevoel kan me op sommige momenten echt overvallen. Spijt ook, dat ik geen afscheid kon nemen en spijt dat ik hem bepaalde dingen niet gezegd of gevraagd heb.
Hij zou niet gewild hebben dat ik er zo mee bezig was, dat weet ik zeker. Toch helpt die gedachte me niet altijd. Ik praat daar eigenlijk bijna nooit over. Veel meer dan 'ik voel me niet zo fijn' zeg ik niet  en dan laat ik meestal in het midden waar dat door komt. Dit keer speelden er op mijn werk ook wat dingen, veranderingen waar ik het nog steeds niet zo mee eens ben. Ik werd daar onrustig van. Zo werd het begin van april ineens extra moeilijk. Een soort moeras van gevoelens: vreemd, lastig, verdrietig, onzeker. Meestal vind ik dat ik niet moet zeuren, omdat zeuren je niet helpt. Anderzijds, als je niet uitlegt waarom je je down en vervelend voelt, kun je ook niet verwachten dat anderen daar begrip voor hebben.

Intussen heb ik alles wel weer een beetje op orde in mijn hoofd. Ik bedacht me dat het bijna is als het eten van een paprika: als je een hapje neemt is het zoetig, maar de nasmaak kan soms scherp zijn en hij kan ook nog eens lange tijd scherp in je mond blijven hangen. Het was dus vast geen toeval, dat ik deze paprika tekende...

Paprika (Aquarelpotlood)


Op de cursus stippelde ik vrolijk verder. De buitenwereld ziet mijn worsteling niet. Een fiets tegen een boom was vast ook al geen toeval: even pauze om uit te blazen. Fietsen zijn overigens vreselijk om te tekenen, tot die conclusie kwamen Irina en ik ook tijdens de cursus. Het frame krijgen we bijna nooit in verhouding met de wielen... en dan al die buisjes die op vaste punten uit moeten komen! Op mijn tekening lijkt het nu ook alsof er geen één fiets, maar twee fietsen achter de boom staan. Als je het weet is dat ook wel weer humoristisch.

Pauze (Aquarel)


Gisteren rondde ik mijn landschapje af. Het doel van de opdracht die we kregen, was dat we eerst het landschap terug zouden brengen tot een paar grove basisvormen (met scherpe kantjes) en dat we daarna pas alle vormen in gingen vullen met detail. Alweer vast geen toeval dat het me dit keer wonderlijk goed lukte... tekenen is echt als het leven: als je alles terugbrengt tot de essentie, valt het eigenlijk best mee. De warrige graspollen en klaprozen terugbrengen tot kleurvlakjes en klaar ben je. Een wijze les: haal de scherpe kantjes eraf en breng alles terug tot de kern.
Kijk, het lijkt wel lente!

Lente zonder scherpe kantjes (Aquarel en inkt)



Lieve lezers die mij een hart onder de riem wilden steken.... Dank jullie wel!

15 reacties:

  1. Van rauwe paprika ga ik altijd geweldig boeren.
    En rouwen kent geen vaste tijd.
    Dat komt zoals het komt en gaat zoals het gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-) Marlien toch!

      Mooi gezegd: het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat, zo is het inderdaad precies.

      Verwijderen
    2. Daarom eet ik dus geen rauwe paprika

      Verwijderen
  2. lieve Lilian,

    Wat erg van je vader. Gemis blijft altijd in je hart. Vergeten kun je niet doen lieve Lilian. Ik weet wat er is. Dan voel je niet in je vel.Onze vader gaat ook niet goed. Maar ik hou het stil.Want het is moeilijk erover te praten. Dank je wel voor leuke reacties bij ons.

    Je paprika heb jij heel mooi gedaan. Hoe krijg je voor elkaar. Zo mooi!!Wat kun jij goed tekenen. IK vind gele paprika lekkerste. Want ik neem regelmatig gele paprika. MMm...Onderste tekening heb je schitterend gedaan.Landschap heb je mooie klaprozen erbij gedaan. Wat mooi Lilian. Landschapen is altijd mooi om te wandelen.Lente is zeker. Dan zie je overal bloeien. Prachtig!! Lilian toch wil jou evengoed sterkte wensen.

    Liefs Jacqueline & Ferry.❤️❤️❤️

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Missen is moeilijk, dat is gewoon zo.

      Dank voor de lieve complimentjes! Paprika's zijn supergezond, maar ik weet eigenlijk niet of er verschil is tussen smaak en kleur. Gek hè?
      Het wordt gelukkig weer tijd om lekker buiten te kunnen wandelen.
      Dank jullie wel voor de steun, het gaat alweer beter met mij hoor.

      Verwijderen
  3. ik begrijp je zó goed,
    en ja de scherpe kantjes gaan er af maar de pijn gaat nooit helemaal weg..

    dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jouw naam hier lezen was nog nooit zo toepasselijk: ik hou van klaprozen... en na zo'n lieve reactie nog veel meer!
      Je verwoordt het inderdaad treffend, die pijn blijft. Dank je wel!!!!

      Verwijderen
  4. Lilian,

    Mooie tekeningen en het is ook niet voor niets dat de paprika met "Pap" begint denk ik dan.
    Alle goeds!

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Lilian,
    wat gaat de tijd snel hé, maar veel van ons kennen het gevoel
    het gemis dat blijft,en dan voor jou de maand april,de herinnering
    doet altijd een beetje pijn,wens je sterkte.
    Je paprika,is om in te bijten,ik lust hem rauw
    en de laatste aquarel,echt het lente gevoel.
    Liefs dikke knuffel
    een groetje
    Christiene.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tijd gaat inderdaad bizar snel... Alweer april, denk ik dan en daarna denk ik 'bah', terwijl ik Pasen en lente juist altijd zo mooi vind. Mensen zijn soms rare wezens☺ Dank voor je lieve woorden!

      Verwijderen
  6. Wijze les! Heel herkenbaar trouwens; dat van je vader. Rouwen is de achterkant van liefde, las ik pas ergens. Het wordt dit jaar "twee jaar" van mijn moeder en ik heb gekozen om in therapie gegaan om te leren hoe je stil kunt staan bij je rouwgevoelens. En ze niet weg te duwen. Van wegduwen krijg je last. Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die uitspraak heb ik ook weleens gelezen en ik vind het mooi gezegd. Knap van je, dat je de keuze hebt gemaakt om therapie te gaan volgen. Dit is mijn therapie... meer dan schrijven of praten, gek genoeg. Er zijn altijd wel momenten die je herinneren, soms mooi en zacht, soms schurend. Als het teveel schuurt, is verzorgen de beste optie, dat denk ik ook. Dank voor je mooie reactie, Aritha!😚

      Verwijderen
  7. Allemaal onderdeel van de 'wandeling' inderdaad... Ik ben geloof ik even uitgestippeld (qua tekeningen dan hè), maar dank voor je complimentjes!

    BeantwoordenVerwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: