Inktober dag 11

In tegenstelling tot de vorige twee dagen, kon ik dit keer wel iets met het onderwerp. Cruel (wreed), was het. Er zijn behoorlijk veel dingen wreed in dit leven. Mensen kunnen wreed zijn, naar elkaar toe. Soms zonder het te beseffen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er in alle mensen een tikje wreedheid zit.

Het doet me denken aan dat onderzoek van die psycholoog (ben even zijn naam kwijt) waarbij deelnemers aan het onderzoek andere deelnemers door een knop in te drukken een elektrische schok toedienden nadat ze een fout antwoord op een vraag hadden gegeven. Hoewel de deelnemers die de knop bedienden geschreeuw hoorden, toch gingen ze door met het indrukken van de knop en deden ze zelfs het voltage omhoog! Erg, maar zo zitten wij dus in elkaar.

De ergste wreedheid is voor mij de wreedheid richting dieren. Een dier dat afhankelijk is van jouw zorg willens en wetens pijn doen, dat vind ik erg. Van de week nog, heb ik vol ongeloof naar het verhaal zitten luisteren van een leeuwenwelpje dat langs een weg in een dichte kooi werd achtergelaten. Hoe kun je zoiets doen? Het moeten mensen geweest zijn die het diertje gevangen hebben, misschien hebben ze het zelfs een tijdje verzorgd... en toch kom je dan op het onzalige idee om het beestje zonder eten in een kooi zomaar ergens te droppen? Ik kan me zoiets moeilijk voorstellen. Over wreed gesproken!

Mijn tekening moest dus over een dier gaan. Ik hoefde niet lang te denken: deze tekening maakte ik al eens eerder (nooit op dit blog geplaatst), maar in een andere context. Het ging toen eigenlijk over de uitdrukking 'een worstje voorgehouden krijgen', zodat je blijft rennen ;-) Dat is ook een vorm van wreedheid... en volgens mij ziet dat er zo uit:

Cruel (inkt en kleurpotlood)