Op naar een nieuw jaar

Zou  ik... Of toch niet?  Een laatste logje van het jaar?   Ja,  toch wel, omdat ik het ook fijn vind om even terug te kijken en vooruit te blikken.  Noem het een moment van bezinning.

Wat voor jaar was 2018?  Ik kan er  niet één woord op plakken. Het was van alles wat: onzeker,  af en toe druk,  melancholisch, maar soms ook hartverwarmend en mooi. Ik begin dit jaar te schrijven dat ik het jaar zag als een nieuwe wandeling. Dat klopt wel een beetje, al was de wandeling niet van een constant tempo. De eerste maanden van het jaar verliepen wat rommelig, dat kwam vooral door mijn werk: veel achterstallige zaken die nog moesten worden afgehandeld. Hoogtepunt was toch wel mijn bezoekje aan het Rijksmuseum, dat vond ik echt indrukwekkend. De rest verbleekt daar toch echt wel een beetje bij.

Het tweede kwartaal van 2018 liep niet zo lekker, ik had last van  sombere  buien en daar kon ik maar moeilijk van los komen. Ik speelde mooi weer, maar ondertussen liep ik regelmatig met mijn ziel onder mijn arm. Op mijn werk werden veranderingen aangekondigd waar ik niet blij mee was en ook dat wakkerde de somberte nog eens aan. Dan was er natuurlijk ook nog dat tandartsverhaal: had ik eindelijk de moed verzameld om de tandarts te bezoeken, moest ik dat bekopen met een dikke hamsterwang! Ja, achteraf moet ik er wel om lachen.

De zomermaanden waren lang en warm. Voor mij persoonlijk nooit zo'n feestje, maar als ik er op terugkijk, kan ik wel zeggen dat ik daar fijn heb gewandeld. De veranderingen op het werk besloot ik maar te 'ondergaan'; ik kon het immers niet veranderen. Ik nam een flexjob aan 'voor erbij' en daar werd ik blij van. Het leven werd er weer vrolijk en licht door. Kansen, mogelijkheden, dromen, dat wil een mens nu eenmaal graag!

Het laatste kwartaal startte ik met de training die hoorde bij mijn nieuwe flexjob. Het werd weer druk in mijn agenda en ondanks dat, wist ik toch tijd te vinden voor mezelf. Schouderklopje! In oktober bijvoorbeeld, door er heel bewust voor te kiezen om mee te doen met Inktober, de tekenuitdaging waar ik al eerder naar had gekeken. Dat was echt heel leuk. Ik kijk er met voldoening op terug. Over de laatste twee maanden kan ik zeggen dat het weer voort kabbelde. Ik was hard toe aan de vakantie, waar we nu nog middenin zitten.

Op het moment van schrijven zie ik vaders en zoons met pakken vuurwerk (wat een geld moet dat kosten!) door de wijk trekken. Hier en daar klinkt een knal van een rotje en ik schrijf mijn jaar.

2019 alweer, wat gaat de tijd snel. Dit keer heb ik heuse voornemens, al vind ik eigenlijk ook dat je er geen jaarwisseling voor nodig hebt, om die te starten. Het zijn ook meer zaken die ik komend jaar aan wil gaan pakken. Gezonder worden, bijvoorbeeld. Ik wil weer gaan sporten en het fijne is, dat er binnenkort een nieuwe sportschool opent in het dorp. Dat is een teken, dat kan niet anders! In februari ga ik examen doen om het certificaat te halen dat bij mijn nieuwe flexjob hoort. Een nieuw papiertje, dat is echt leuk... maar dan moet ik die wel even halen, gaan we regelen dit jaar! Dan werk... die flexjob hou ik nog wel even aan, maar qua vast werk wil ik verder gaan kijken dan mijn neus lang is. Hoe en wat weet ik nu nog niet, maar na vier jaar ben ik wel tot het besef gekomen dat ik hier niet tot mijn pensioen (help, waar denk ik over?!) wil blijven. Daar moet ik dus ook mee aan de gang, dit jaar. En...:-dit is een voorzichtige- ik hoop dit jaar eindelijk eens een vakantie voor mezelf te gaan boeken!

Als ik dit allemaal teruglees, denk ik: 'Jee, je wilt wel veel hè?' Maar ach, Rome is ook niet op één dag gebouwd en de waarheid is natuurlijk ook dat je een jaar nooit kunt voorspellen. Vanavond toost ik -net als jullie waarschijnlijk- met een glas bubbels op een mooi nieuw jaar.

Ik heb lang moeten nadenken over een tekening bij dit blogje, maar ik besloot toch maar de laatste te plaatsen die ik dit jaar op de cursus maakte. We oefenden met het tekenen van lichamen en poses en daarbij koos ik voor deze meneer. Hij zit met zijn armen beschermend om een knie geslagen op een kruk. Ik fantaseerde erbij dat hij ondertussen zijn zonden aan het overdenken was, net zoals ik in dit logje deed (oké, een beetje dan).

Meneer Kruk overdenkt zijn zonden (Inkt en aquarel)

Lieve bloglezers, dank voor jullie mooie, lieve en leuke support en/of reacties van het afgelopen jaar. 
Ik wens jullie een mooi, goed, vrolijk en gezond 2019 toe!