Vakantiepost

Natuurlijk liep ik me tevoren weer druk te maken: zou het zus, zou het zo... maar ik heb het dus gedaan!

Voor het eerst sinds jaren weer met vakantie en dan ook nog helemaal in mijn uppie. Voor sommige mensen is dat peanuts, voor mij niet. Nu had ik wel een veilige optie gekozen hoor: iets gaan doen waarvan je weet dat je het toch wel leuk gaat vinden. Ik had namelijk een schildervakantie geboekt en het was helemaal geweldig!

De reis erheen was spannend. Ik koos voor de trein en met tig keer overstappen is dat best wel iets waar je je druk over kunt maken. Gelukkig reed alles, was alles op tijd en wist ik waar ik moest opstappen en weer uitstappen.

Op de plaats van bestemming aangekomen, was er weer een spannend iets, want: hoe zou de groep zijn? De meeste mensen waren ouder dan ik had verwacht 'een hoog geriatrisch gehalte' schreef ik die avond in mijn speciaal meegebrachte dagboekje. Best wel erg, achteraf... want inderdaad waren de meeste mensen ouder, maar ze bleken stuk voor stuk ontzettend aardig. We verbleven in een heus kasteel en elke avond kookte de kok een heerlijke maaltijd. Al gauw was er een 'klik' met verschillende mensen en maakte ik me  geen zorgen meer over de rest van de vakantie.  De omgeving was adembenemend mooi en ook die gaf me echt rust en het gevoel er helemaal uit te zijn.

Natuurlijk kwam ik daar om te tekenen en te schilderen, maar ik moet zeggen dat me dat niet echt heel goed gelukt is. Op één of andere manier kwam ik niet in de juiste stemming om echt mooie dingen te maken. Ik deed veel met aquarel en weinig met acrylverf. We begonnen met houtskool, om wat meer gevoel te krijgen met de omgeving:

Een boompje op het veld (houtskool)

Ornamenten op het bordes (houtskool)

Over die ornamenten trouwens nog iets grappigs: het moesten dus een soort van bloemstukken in pot verbeelden, maar door de tand des tijds (of door zure regen, wie zal het zeggen?) was dat niet echt zichtbaar. Ik zei dus tegen mijn medecursiste: 'die leeuwenkoppen zijn niet echt duidelijk, dat is moeilijk tekenen' Zij keek naar het ornament, naar mij, toen weer naar het ornament en zei toen heel droogjes: "Volgens mij zijn het bloemen". Toen was het mijn beurt om even stom te staren... en daarna moest ik keihard lachen. Ja, kennelijk zie ik overal beestjes...

Verder maakte ik verschillende schetsjes met aquarel, met wisselend resultaat:

Een 'monumentale' boomwortel (aquarel)

 

De weg naast het kasteel (aquarel)

Torentje achter het kasteel (aquarel)

Schelpjes (aquarel en pastel)

De laatste, die met de schelpjes, heb ik binnen gemaakt, op een ochtend dat het buiten flink regende. De combinatie van aquarel en pastel was nieuw voor mij, maar ik kan niet zeggen dat ik hem succesvol vond. Natuurlijk moest ik ook weer even rare dingen doen: in het kasteel stonden aparte spulletjes, zoals jachttrofeeën, bustes van onbekende mensen en aparte schilderijtjes. Ik heb er verschillende op de foto gezet, maar het meest intrigerend vond ik de zwijnenkop, die beneden hing.  Die moest gewoon geschilderd worden:

Jachttrofee (gouache)

Pas toen de laatste dag van de vakantie aanbrak, had ik echt mijn plek gevonden. Ik heb een hele ochtend zitten schilderen aan de rand van het natuurzwembad. Het was daar zo mooi en zo rustig, dat ik bijna vergat dat er nog een koffer moest worden ingepakt. Af en toe kwam er een grote vis (karper, denk ik?) even zijn neus laten zien, om weer met een plons te verdwijnen. Elk uur was het licht en de weerschijn op het water anders en eigenlijk vind ik het de meest 'gelukte' tekening  van de vakantie geworden.

Het natuurzwembad (aquarel)

De allerlaatste dag was er een soort tentoonstelling van alle werken, dat was een leuke afsluiter. Vooral ook omdat we de opdracht hadden gekregen om ook voor elkaar een klein werkje te maken. Alle namen werden in een hoge hoed gedaan, je trok een naam en dan moest je jouw werkje aan diegene geven. Dat was echt heel erg leuk. Ik heb er een weergave van het behang op de wc aan overgehouden (geen grap!) en dat vond ik een zeer treffende herinnering ;-)