Deze teksten en tekeningen zijn gemaakt door Lilian. Mogelijk gemaakt door Blogger.

zondag 4 oktober 2020

Ergernissen en inspiratie

 Na mij vorige -enigszins depressieve- blogje, kan ik intussen melden dat het iets beter gaat met de inspiratie. Iets beter, want ik ben nog steeds niet in mijn oude doen. Die nieuwe maatregelen rondom dat rottige virus helpen ook niet echt. Ik bespeur ergernis bij mezelf en dan gaat het me heus niet om het al dan niet dragen van een mondkapje. Soms slaan mensen gewoon door. 

Voorbeeldje: gisteren ging ik naar de supermarkt. Ik had mijn gewone boodschappen al gedaan, maar ik moest nog even iets halen bij de servicebalie. De servicebalie hè, dus ik hoefde niet in de winkel zelf te zijn. Het begon al bij de ingang: stond er een mevrouw zo ongelooflijk te treuzelen dat er niet doorgelopen kon worden. Als mensen zich ergeren, houden ze zich niet aan de anderhalve meter afstand, dus dat gebeurde ook hier niet. Dan wacht ik netjes, maar dan heb je mensen die zich er alsnog tussendoor gaan wringen. Zulke dingen doen mij al knarsetanden, maar goed. Nogmaals, ik moest alleen maar bij de servicebalie zijn, dus onnodig een winkelmandje aanraken leek mij niet slim. Wat denk je?  Een lid van de immer aanwezige 'familie bemoeiziek' vond het nodig om me toe te bijten: "U moet ook een mandje!" Nu was het niet zozeer de boodschap, maar vooral de toon waarop die boodschap werd doorgegeven. Kom op zeg, je werkt niet eens bij die winkel en dan denk je -zonder mijn redenatie te kennen- mij te moeten vertellen wat ik MOET? Ik besloot niks te 'moeten' en deze figuur te negeren. Stoïcijns de winkel in. Vervolgens werd ik -zonder mondkapje- nageschreeuwd: "Hallohooo, u MOET ook een mandje! Nou, die luistert niet, hoor!" Intussen stond ik -met mondkapje- al bij de servicebalie, waar ik toen fijntjes hebt opgemerkt dat schreeuwen zonder mondkapje niet zo sociaal was... 

Tot zover de supermarktergernissen. In de tussentijd heb ik het tekenen dus weer een beetje kunnen oppakken. Niet helemaal, dat lukt gewoon nog niet. Vorige keer vertelde ik hier over mijn experiment met tekenen in vlakjes. Daar ben ik afgelopen periode erg mee bezig geweest. Ik kocht een nieuw blok bij (je gelooft het niet) de Action met een setje (je gelooft het alweer niet!) heel fijne potloden. Daar heb ik deze mee getekend:

Man onder doek (potlood)

Ik was er redelijk tevreden over. Al moet ik eerlijk zeggen dat het niet direct helemaal goed ging allemaal. Vergelijk deze maar eens:

Oude man tweemaal (potlood)

Het verschil is best wel lachwekkend, maar je leert er wel van. 

Eén van de eerste die ik probeerde te maken, was er eentje van mannetjes die langs het stand bootjes in elkaar aan het zetten waren. Echt een ingewikkeld plaatje en dat laat zich moeilijk vangen als je alleen naar de contrasten kijkt. En toch.... is het heel gaaf om te zien wat je hiermee kunt. Ik ga ook zeker nog even door met dit experiment, want het is echt leuk om te doen.

 

Bootjes maken (potlood)


Dit jaar laat ik Inktober trouwens aan me voorbij gaan... te druk en het lukt gewoon niet, tussen alle werkdingen door. Ergens wel jammer, want ook daar leer je veel van. Aan de andere kant: er moet ook ruimte voor zijn en helaas is die ruimte er gewoon niet. Ik probeer wel te blijven bloggen en dus te blijven tekenen, want al is het moeilijk: je moet toch vooruit en dat geldt eigenlijk voor alles. Tot blogs!

10 reacties:

  1. ja ik deel je ergernis... dit is ook wat zo'n pandemie doet denk ik.. mensen worden prikkelbaar.
    maar laat het je goeie humeur niet wegnemen en blijf lekker ontspannen tekenen:-) en je door niemand wegzetten... zijn ze nou hélemaal van de pot gerukt :-) gewoon doorgaan... xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-) Jouw reactie maakt me in elk geval vrolijk! Wat je schrijft over prikkelbaar zijn, kan ik alleen maar beamen. Still going strong ;-) Thanks Dien!

      Verwijderen
  2. Iedereen raakt aan het eind van z'n latijn.
    Ik vind het steeds moeilijker om naar buiten te gaan.
    De loodzware sfeer overal is meer beangstigend zo langzamerhand dan de angst om ziek te worden.

    Je laatste tekening vind ik erg mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kennelijk... het is natuurlijk ook gewoon raar: je kunt het niet zien, dus goedbeschouwd weet je ook niet waar men voor waarschuwt. Ik heb dat ook hoor, ik ga liever niet dan wel naar een winkel, omdat ik er geen lol meer aan vind met alle mag-niet en kijk-uit.
      De laatste tekening was de eerste die ik maakte. Echt een moeilijk plaatje, ingewikkeld met die mannetjes, ik was zelf ook verbaasd dat ik 'm kon tekenen ;-)

      Verwijderen
    2. Ik kan gewoon niet tegen die mondkapjes, kom na mijn wekelijkse supermarktgang om de hoek, echt ziek thuis.
      Verder kom ik in geen enkele winkel meer.
      Je wordt er wel rijker van zo.,😉

      Verwijderen
  3. Lilian,

    Ook bij mij gaat het moeizaam, ben veel thuis en er komt weinig uit mijn handen (hoofd). Ik plaats nog maar heel af en toe iets, maar doe wel meer op facebook. Ik ben als mede bestuurslid van een VvE al een klein jaar verwikkeld in een juridische procedure en dat heeft heel veel tijd en energie gekost. Gelukkig lijkt er langzamerhand een einde aan te komen.
    Mijn hoofd heeft dus al die tijd nauwelijks naar bloggen/dichten gestaan.
    De corona toestanden drukken daarbij ook een zware stempel op het dagelijkse leven.
    Blijf gezond en volg je passie zoveel je kunt.

    Groetjes,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Juridische procedures vragen altijd veel energie, gelukkig dat dat nu op z'n eind loopt. Tja, ik schreef het verleden keer al: voor inspiratie heb je toch ook je omgeving nodig. Ik herken wat je schrijft en het helpt me ook enorm dat er nu mondjesmaat ook wat meer buiten de deur mag. We zijn er nog niet, ben ik bang en tot die tijd is het zoeken naar een modus die voor ons wel werkt. Ik hoop dat jij 'm ook weer gaat vinden, jeer! Bedankt voor je lieve berichtje en inderdaad: blijf gezond!

      Verwijderen
  4. Dank je wel voor lieve woorden van jou. Bij jou gaat ook niet zo lekker zag in de verhaal. Maar het komt ook goed. Met corona zit ik veel thuis. Angst heb ik wel. Ik durfde niet in de bus te stappen. Ik ben bijna 9 maanden echt niet weggeweest.Jij hebt het ook wel. Kan wel voorstellen. Ik laat boodschappen brengen. Je maakt prachtig tekeningen. Zit 3d erin. Prachtig gedaan.Knap! Fijne avond. Liefs Jacqueline & Ferry.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad ook slim, om je booschappen te laten brengen. Ik woon op nog geen 100 meter van maar liefst twee supermarkten, dus voor mij zou dat heel raar voelen. Dank voor je complimentjes en hou je goed!

      Verwijderen
    2. Ken het gevoel, met supermarkt om de hoek en on line bestellingen die op z'n vroegst pas 2 weken later bezorgd kunnen worden door een andere supermarkt, stap ik er toch maar weer heen elke week.

      Verwijderen

 

Archief

Volg mij via bloglovin'

Follow on Bloglovin

Big Brother ;-)

Privacy Policy

Kladblokfans tot nu toe: