vakantie irritatietekening

 De tijd van radiostilte heeft wel weer lang genoeg geduurd; tijd voor weer eens een blogje! Op het moment van schrijven ben ik  net vier dagen terug van een lange vakantie... Ja, echt waar! Volgens mij verkondigde ik hier een jaar geleden nog dat ik stiekem toch het liefst in mijn eigen bedje sliep. Dat heb ik ergens nog steeds hoor, maar ik ben er nu achter dat  lekker alles achter je laten ook heel fijn is. Een mens kan veranderen... en veel is ook veranderd in de afgelopen periode. 

Ik schreef jullie al over het gedoe rondom mijn moeder. Die zorgen zijn er nog steeds. Ze heeft nu een permanente plek op de PG afdeling van een verpleeghuis en hoewel dat het fysieke zorgen wegneemt, maak ik me nog steeds wel zorgen. Het feit dat ze niet snapt waarom ze daar zit (waarom stop je me weg, ik ben toch niet ziek?) maakt het lastig. Ik voel me er schuldig over en er zijn momenten dat ik ook echt denk dat ik haar heb 'weggestopt'. Ook als ik lees dat ze op een andere manier achteruit gaat, maak ik me zorgen. Onterecht, want het is een goed huis en de verpleging is ook meer dan prima, maar toch... Dit wil je niet en dit wil je voor niemand. Schuldgevoel kan loodzwaar wegen... zo zwaar dat op bezoek gaan bijna weerstand oproept... en daar voel je je dan ook weer schuldig over. Het is iets waar ik nog niet echt een weg in heb gevonden.

Vakantie was dit jaar dus letterlijk een 'alles achter je laten'. Vier weken lang heb ik door Nederland gezworven. Eerst in Groningen, toen in Zwolle, daarna Limburg en eventjes in Noord-Brabant en vervolgens weer naar Limburg. Mijn hoofd heeft weer een gezond kleurtje en nu moet ik weer een beetje acclimatiseren thuis. Ineens vind ik mijn eigen douchekop te zacht sproeien, omdat ik tijdens de vakantie heb ontdekt hoe fijn een echt harde straal uit je douche is ;-) Erger is het misschien, dat ik mijn eigen koffie niet zo lekker meer vind... In de vakantie dronk ik straffe bakkies Nespresso, die nu maken dat ik mijn nep-Senseo ineens slappe bakken vind. Aan weer aan het werk gaan, wilde ik nog even niet denken... Helaas, ook dat lukte niet echt. Ik heb me alweer in een extra klus laten frauderen. Gelukkig heb ik nog een weekje om me daar geestelijk op voor te bereiden en dan hoop ik dat het allemaal weer goed komt.

Dat gevoel heb ik ook nog een beetje bij tekenen. Het is me -ook tijdens de vakantie- niet echt gelukt om dat weer op te pakken. Ik heb welgeteld één keer, oh nee niet waar: twee keer, iets zitten prutsen buiten. De eerste keer een landschapje uit Limburg, de tweede keer een soort irritatietekening. Ha, nieuw woord! Ik zat me namelijk nogal te ergeren aan de vele vliegen. Het was me een raadsel waar die beesten allemaal ineens vandaan of op af kwamen. Je hebt vliegen met- en zonder brom en deze waren zwart en met brom. Heel irritant! Nu moet ik er misschien bij vertellen dat ik er thuis ook al het nodige mee te stellen heb gehad. Daar waren het soms zwarte-, maar soms ook groene vliegen met brom. Die kwamen bij de buurman vandaan, die het maar niet kon laten om zijn kliko vlak naast mijn raam te parkeren. Ik elke keer aan de sjouw met zijn kliko, toen maar eens vriendelijk gevraagd of dat ding niet ergens anders kon staan. Dat ging een paar weken goed, totdat hij of  één van zijn medewerkers (het is een winkel) het weer eens vergat en ik weer van die dingen in mijn huis had. Dus ja, die vliegen tijdens de vakantie waren net effe teveel. Dan maak je dus een irritatietekening ;-)

De vogel erbij is trouwens een mus, die waren er ook veel, maar die irriteren me niet. Sterker nog, ik vond het erg leuk om te zien hoe ze in grote groepen door het gras aan het hippen waren (om er waarschijnlijk ook honderden insectjes uit te vissen)

Vliegen en mus (potlood)

Binnenkort start de cursus weer (zo fijn dat dingen nu weer 'mogen'!) en dan hoop ik ook weer wat meer tekeningen te kunnen laten zien. Die tekenvingers moeten natuurlijk wel een beetje in training blijven en ik merk toch wel dat ze die wat gemist hebben! Tot blogs!