Hoofdjes en andere tekendingen

Ongelooflijk waar de tijd soms blijft. Het gevoel in een rollercoaster te zitten is wel voorbij, maar de tijd -of beter gezegd misschien - de rust vinden om de dingen op te pakken blijft toch wat ver weg. Zomaar ineens is het twee manden geleden dat ik hier iets postte. Zelfs dat ik weer meedeed aan Inktober heb ik hier niet eens gedeeld. Jammer, want soms is het teruglezen van mijn eens geschreven woorden een soort reflectie en kan ik het gevoel van toen bijna weer uit de regels terughalen. 

Het gaat beter, dat kan ik wel zeggen. Het gedoe rondom mijn moeder kan ik nog steeds geen plaatsje geven, maar langzaam aan lukken dingen weer. Omdat ze weer kunnen en mogen, misschien? In dat geval moet ik niet te vroeg juichen, want een nieuwe set van maatregelen rondom dat ellendige virus ligt alweer op de loer. Tja... ik ga er niet zoveel over zeggen. Laat ik het weer eens hebben over de reden waarom ik dit blog begon: mijn tekeningen!

Zoals ik al schreef, heb ik de laatste periode niet echt stilgezeten, qua 'tekendingen.' Ik deed vorige maand dus mee aan Inktober en dan moet je wel ;-) Ik vond het dit keer wel moeilijk hoor, maar dat kwam misschien ook omdat er een vakantie naar Spanje tussendoor zat. Op de dagen van reizen kon ik niet tekenen, dus dan moesten er twee of soms zelfs drie tekeningen op een dag. (Net zoals met mijn werk kan ik er ook bij zo'n tekenuitdaging niet tegen als ik 'achterloop') De tekencursus was in de tussentijd ook alweer begonnen, dus er begon weer wat beweging in die tekenvingers te komen. Overigens was ik ook daar de eerste paar weken een beetje uit mijn doen. Ik wist het gewoon niet meer, niet waar ik moest beginnen, met wat en om nog maar te zwijgen over hoe.... De eerste paar lessen deed onze goeroe een paar oefeningetjes met lijnen en curves. Ik probeerde het, ik begreep ook wel wat hij ons probeerde te leren, maar toch raakte ik er geïrriteerd door en besloot ik al snel dat ik iets anders wilde doen.

Ik greep weer terug op waar ik eerder mee bezig was: tekenen in vlakjes, om het licht en donker beter te snappen. Om één of andere reden heb ik iets met hoofdjes, de laatste tijd. Dus ik tekende vooral portretjes. Ik heb dat altijd al fascinerend gevonden, de manier waarop iemand juist die ene persoon wordt; het specifieke in een gezicht. Misschien ook wel omdat het zo moeilijk is: ik wil het graag kunnen. De wil is sterk, want hoewel ik er nog lang niet ben, zit er wel progressie in mijn hoofdjes. Het is heel moeilijk, maar ik vind het ook superleuk om te doen. Dus zo ben ik al een paar weken aan het prutsen. Ik weet nog niet waar het heen gaat -de laatste ontwikkelingen zijn iets met kleur- maar ik heb er nog steeds lol in. Aangezien ik vind dat we lol vooral moeten blijven delen in deze idiote tijd, zet ik deze vandaag maar even bij mijn verhaaltje.

Portretjes (potlood)

 

Ik ga niet beloven dat ik snel weer ga schrijven (de angst dat ik me er niet aan ga houden is te groot, hahaha!), maar ik ga zeker proberen dit blog minder te verwaarlozen, al was het maar voor mezelf...

Tot blogs!