De kleuren van Van Gogh

De schilder Vincent van Gogh heeft me altijd al geïnteresseerd. Die kleuren in zijn werk, het eigenlijk diep treurige verhaal van zijn leven... Op school schreef ik een werkstuk over hem, ik las de brieven aan zijn broer Theo, ik kocht ooit een stropdas voor mijn vader met een print van één van de schilderijen erop. Die kleuren, het zijn vooral die kleuren die ik prachtig vind. In het echt zijn ze nog mooier, heb ik me laten vertellen.

Tijdens de laatste les van de cursus schilderde ik een portretje af. Het was weer een portret met vlakken, maar dit keer wilde ik meer met de kleuren gaan doen. Resultaat was een heftig gekleurd mannenhoofd.

Kleurige man (gouache)

Van Gogh vond ik er niet in terug, dus moest ik het nog maar eens opnieuw proberen, dit keer thuis, met het hoofd en de kleuren van Van Gogh. Ik gebruikte mijn mooie nieuwe kleurpotloden om de kleuren te vangen.

Als ik een nieuwe doos met potloden voor me heb, vind ik het altijd moeilijk om die te gebruiken, gek is dat hè? Die mooie, nog scherpe, punten wil ik dan niet kwijt. Ik had het ook met mijn pastelkrijtjes, al die mooie gelijke staafjes kleur. Als ik ze zou breken, kon ik er beter mee werken, zei mijn docent destijds. Het heeft bij mij heel lang geduurd, maar toen liet ik er eentje vallen en je raadt het al: gebroken... Daarna maakte het me niet meer uit. Datzelfde heb ik dus met potloden: slijpen vind ik zonde en dat terwijl ze toch echt gemaakt zijn om te gebruiken!

Maar goed, ik maakte dit Van Gogh portretje dus met kleurpotlood. Er zit echt een hoop kleurwerk in, maar dan heb je ook wat. De kleuren zijn mooi en diep. Ik ben er blij mee!

Vincent (kleurpotlood)