Abstract?

Terwijl ik dit schrijf, is de kamer gevuld met zonnestraaltjes die dwarrelend stof verplaatsen. Ik moet er even aan wennen,  aan die zon. Het voelt wel vrolijk en licht, maar het is er nog niet helemaal, heb ik het idee. Misschien ligt dat ook wel een beetje aan mij. De afgelopen tijd was weer eens wat warrig. Ik kon me maar moeilijk concentreren op dingen. Hopelijk wordt dat nu wat beter.

Laat ik dus ook maar beginnen met leuk nieuws te melden: ik heb mijn certificaat gehaald! Het was echt lastig om ineens (na zoveel jaar) weer een examen te moeten doen. Ik stikte van de zenuwen en dan trof ik ook nog eens een examinator die het examineren tot een wel heel serieuze business had verheven. Stel je even voor: een streng kijkende mevrouw met een rond brilletje, die bij elk antwoord dat ik gaf de wenkbrauwen minstens anderhalve centimeter omhoog liet schieten. Nou, er zijn mensen die al om minder onzeker worden, kan ik je vertellen. Gelukkig was ik goed voorbereid en heb ik me er doorheen gebluft.

Op de cursus  geen examens, maar daar deden we weer eens wat anders dan anders. Daar werd ik op zich ook wel vrolijk van. We kregen de opdracht om een bestaand plaatje te bewerken door aan de gang te gaan met kleurvlakken. De voorbeelden die we te zien kregen varieerden van Picasso tot Mondriaan, dus dat was wel even slikken.

Sinds ik een grote tentoonstelling heb bezocht van Mondriaan, snap ik wat beter wat deze meneer nu aan het doen was. Wij kennen hem alleen maar van de grote vlakken in rood, geel en blauw, maar hij heeft zoveel meer gedaan. De man kon prachtig tekenen en op een dag bedacht hij dat hij niet meer alles wilde kopiëren, maar dat hij het terug wilde brengen naar de essentie. Bomen werden lijnen (wat het uiteindelijk natuurlijk ook zijn, als je ze op papier zet), huizen werden blokjes en... bestaan niet alle kleuren uit die drie primaire kleuren? Een beetje kort door de bocht uitgelegd misschien, maar zo zit het ongeveer in elkaar. Terug naar de opdracht op de cursus: we moesten de boel dus wat gaan abstraheren, of er dingen bij verzinnen om het wat spannender te maken.

Ik kan je vertellen dat het best wel een stap is, om ineens abstract te gaan werken. Je moet het tenslotte maar verzinnen. Daar zit 'm namelijk de kneep: verzinnen. Veel mensen (ik ook) schilderen en tekenen wat ze kennen, maar wat nou als je dat loslaat?  Toch ging het uiteindelijk nog best snel. Ik ben, al zeg ik het zelf, best wel goed in dingen verzinnen en dus verzon ik een herhaling bij mijn stilleventje. De witte tussenlijnen ontstonden vanzelf, tijdens het schilderen en ik vond het leuk om veel verschillende kleuren te gebruiken. Uiteindelijk is het dit geworden:

Abstract, maar toch ook niet (gouache)

Ik moet er een beetje aan wennen, maar toch vind ik hem wel leuk. Wat vinden jullie?