Inktober dag 16 t/m 21

Elke keer een blog schrijven over wat ik had gemaakt, bleek iets teveel druk voor mij.  Vandaar nu maar even een update van wat ik heb gedaan. Even in het heel kort, want zo spannend was het nu ook
weer niet.

Ik merk dat ik de neiging heb om veelal cartoonachtig te gaan tekenen. Geen idee waarom dat zo is,  waarschijnlijk is het makkelijker om mijn soms vreemde hersenkronkels weer te geven in een stripvorm.  Het is ook omdat ik soms echt niet weet wat ik met een omschrijving aanmoet.

Neem nou die van vandaag: expensive... Hoe teken je 'duur'?  Het is een gevoelswaarde en zie dat maar eens in een beeld te vangen.  Verder teken ik weer veel 'beestjes'. In gedachten hoor ik de stem van mijn vader: "je zit weer beestjes te tekenen"...

Hij zei dat een keer,  omdat hij dacht dat ik niet genoeg vooruit ging met tekenen.  Op de middelbare school stonden mijn schriften vol met 'beestjes'.  Onder elke les stond wel iets.  Als ik er over nadenk,  heb ik dat altijd al gehad: als ik een pen of potlood in mijn hand kreeg,  moest daarmee getekend worden... Toen ik het werk van Walt Disney op waarde begon te schatten,  begon ik met beestjes. Meeko van Pocahontas was mijn favoriet, op de voet gevolgd door Figaro, de poes van Pinokkio.  Wat deze diertjes gemeen hebben,  is de ultieme schattigheid. Na Disney kwam mijn liefde voor Looney Tunes, met briljante karakters als Woody Woodpecker,  Sylvester en Tweety,  Bugs Bunny en de Roadrunner.  Gek genoeg vind ik het huidige aanbod van Pixar niet zo heel leuk.  Hier en daar zitten er leuke figuurtjes tussen (zoals in Happy Feet), maar over het algemeen vind ik ze te glad,  te opgepoetst.

Terugkomend op die beestjes: het is dus iets wat ik ken en iets waar ik me kennelijk makkelijk in uit kan drukken. Niks mis mee, toch? Ik probeerde of Meeko nog wilde lukken... en wat denk je:

Meeko

Zonder al te veel moeite kwam hij uit mijn potlood. Zeg nou zelf, hij is toch leuk?

Inktober dag 13, 14 en 15

De afgelopen paar dagen ging het niet lekker met tekenen. Soms ben ik het even kwijt, dan wordt de boel slordig en totaal niet zoals ik het zou willen. Het 'erge' van meedoen aan een tekenuitdaging als Inktober, is dat je je dat eigenlijk niet kunt permitteren. Elke dag een tekening... en dat is dus niet een dag geen tekening. Misschien ben ik daarin te streng voor mezelf, maar ik probeer het toch. Je doet mee, of niet... Ik hou niet zo van die tussenwegen.
Zo gebeurde het dus dat ik drie tekeningen plaatste waar ik niet echt blij mee was.

Op zaterdag stond guarded (bewaakt) op de rol. Ik liet een mier een spoorweg bewaken. Mijn omgeving begreep hem niet echt en dat maakt een tekening voor mij dan al meteen slecht. Ook was ik niet tevreden over het treintje: te lelijk getekend, maar ook daar kun je niet veel meer aan doen. Inkt vergeeft nu eenmaal niet.

Guarded (inkt en marker)

Zondag was er een uitdaging die iets minder moeilijk leek: clock (klok). Klokken heb je in alle soorten en maten, maar ik had al snel besloten dat ik geen uurwerk wilde gaan tekenen. Dat heb ik soms: dat ik meteen denk 'nee niet dat!'. Ik dacht daarom aan een koekoeksklok. Die dingen vind ik namelijk nogal intrigerend. Ik ken niemand die er eentje heeft, geloof ik. Vroeger waren we eens op bezoek bij iemand die zo'n ding had. Geen idee wie of waarom.  Ik zal een jaar of vijf geweest zijn... Wat ik me er vooral van herinner: ik wilde niets liever dan achter dat deurtje kijken. Even checken of het vogeltje daar echt op zijn nestje zat, zoals mijn moeder telkens zei. Ik weet ook nog, dat het ding een ongelooflijk hard geluid maakte. Nou ja, dat was -denk ik- de inspiratiebron voor deze tekening: 

Clock (Inkt en kleurpotlood)

Dan vandaag... daar stond weer zo'n woord waarbij ik dacht: wat moet ik er mee? Weak (zwak)... Ik heb er lang over zitten denken, maar uiteindelijk tekende ik dit:

Weak (inkt en kleurpotlood)

Sterk en zwak zijn tegengesteld en tegelijkertijd zijn ze relatief, was de gedachte. (Als je het niet ziet, neem ik je dat niet kwalijk, hahaha!)
De olifant is mislukt, maar ik kon 'm niet meer herstellen. Dat leer ik dus ook van Inktober: denken 'nou en?!'... Het valt me zwaar, maar ik heb bedacht: als ik klaar ben met deze uitdaging, ga ik een paar van die tekeningetjes rustig (en netjes!) uitwerken.

Fijne week!

Inktober dag 12

Het onderwerp van vandaag is whale (walvis). Dat is wel lekker duidelijk, al moet ik bekennen dat ik eerst even op moest zoeken hoe een walvis er nu precies uit zag. Ik had eerder een tuimelaar voor me, dan een walvis, zo ontdekte ik ;-)

Nu was het onderwerp dan wel makkelijk, maar wat doe je er dan mee. Een walvis tekenen en klaar, dat vind ik te simpel. (O ho wacht eens even, je zou het toch simpel houden!) Met simpel bedoel ik in dit geval dat ik alleen een walvis tekenen te saai vind ;-) Ik moest er dus iets mee doen.

Mijn brein had al snel weer een lijntje te pakken... Het strand! Er spoelden de afgelopen tijd regelmatig potvissen aan op de Nederlandse stranden. Een potvis is ook een soort walvis, maar veelal is het niet goed als ze op het strand terecht komen. Dat kan anders... tenminste, in een tekening kan dat wel! Ik legde mijn walvisje dus op een prettig strandlakentje. Zonnebril op zijn kop, een tasje met proviand... Zo kan het ook! Ik word er vrolijk van en ik hoop jullie ook!

Whale (inkt en kleurpotlood)

Inktober dag 11

In tegenstelling tot de vorige twee dagen, kon ik dit keer wel iets met het onderwerp. Cruel (wreed), was het. Er zijn behoorlijk veel dingen wreed in dit leven. Mensen kunnen wreed zijn, naar elkaar toe. Soms zonder het te beseffen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er in alle mensen een tikje wreedheid zit.

Het doet me denken aan dat onderzoek van die psycholoog (ben even zijn naam kwijt) waarbij deelnemers aan het onderzoek andere deelnemers door een knop in te drukken een elektrische schok toedienden nadat ze een fout antwoord op een vraag hadden gegeven. Hoewel de deelnemers die de knop bedienden geschreeuw hoorden, toch gingen ze door met het indrukken van de knop en deden ze zelfs het voltage omhoog! Erg, maar zo zitten wij dus in elkaar.

De ergste wreedheid is voor mij de wreedheid richting dieren. Een dier dat afhankelijk is van jouw zorg willens en wetens pijn doen, dat vind ik erg. Van de week nog, heb ik vol ongeloof naar het verhaal zitten luisteren van een leeuwenwelpje dat langs een weg in een dichte kooi werd achtergelaten. Hoe kun je zoiets doen? Het moeten mensen geweest zijn die het diertje gevangen hebben, misschien hebben ze het zelfs een tijdje verzorgd... en toch kom je dan op het onzalige idee om het beestje zonder eten in een kooi zomaar ergens te droppen? Ik kan me zoiets moeilijk voorstellen. Over wreed gesproken!

Mijn tekening moest dus over een dier gaan. Ik hoefde niet lang te denken: deze tekening maakte ik al eens eerder (nooit op dit blog geplaatst), maar in een andere context. Het ging toen eigenlijk over de uitdrukking 'een worstje voorgehouden krijgen', zodat je blijft rennen ;-) Dat is ook een vorm van wreedheid... en volgens mij ziet dat er zo uit:

Cruel (inkt en kleurpotlood)

Inktober dag 9 en 10

Nee, ik had het nog niet opgegeven, al vond ik het wel heel erg moeilijk om een goede tekening te maken.

Zoals ik al schreef, stond er afgelopen maandag een lange reis op de planning. Ik moest naar Den Bosch en dat is voor mij een dikke twee uur reizen. Bus, trein, nog een trein en weer een bus. De reis was op zich niet onprettig, alleen de terugreis viel me zwaar tegen. Dat heb ik altijd: dan wil je snel naar huis, maar dan lijkt het maar niet op te schieten. Een rare aansluiting en dan aankomen op een station wat je in gedachten niet zo had gepland... Ik was pas om elf uur 's avonds thuis en de volgende dag moest ik alweer vol aan de bak.

Na die dag kwam de dag van de tekencursus, alweer laat... en nu zit ik met een wattig hoofd dit te typen. Tekenen onder tijdsdruk werkt niet zo goed voor mij en al helemaal niet als je een onderwerp meekrijgt waar je niet direct een gedachte bij hebt. Dag negen had als onderwerp 'precious' (kostbaar) en dag tien 'flowing' (vloeiend, vloeibaar). Vooral met die van dag negen had ik problemen. Op één of andere manier kon ik alleen maar aan edelstenen denken, dus ik tekende dit:

Diamantroof (inkt en kleurpotlood)

Ik was er niet blij mee. Teveel kleurpotlood, te weinig inkt en daarbij vond ik de voorstelling ook niet geweldig. Maarja, moe... en eigenlijk geen tijd. Houd het simpel, dacht ik bij mezelf. Dus ik begon met het tekenen van een juwelenkistje. Ik kreeg het niet af, daarom nam ik mijn boekje mee naar mijn werk. In de pauze even prutsen, dacht ik. Wat denk je? Ging mijn leidinggevende ineens sociaal doen en vragen wat 'voor moois' ik aan het maken was. Ik hanteerde de doofmodus (net doen alsof je niks hoort) en ik stopte mijn boekje snel weg (Ja best erg, maar ze hoeven op het werk niet alles te weten!)Ik ben later in de middag alsnog even verder gegaan.

Deze plaatste ik ook op Instagram bij de uitdaging van dag negen:

Precious (inkt en marker)

Ik ken trouwens iemand die Precious van haar voornaam heet... Daarom misschien die oogjes: ze zit in dat doosje! :-)

Zelf vind ik het geen geweldige tekening, maar de kudde op Instagram vond 'm wel mooi, geloof ik. Ik had het met mijn tekengoeroe over Instagram en over dat hij het zo leuk vond dat ik daar ook postte en toen kwam hij met dat 'kudde'. Je plaatst iets, de kudde komt langs en drukt op het hartje en weg zijn ze weer ;-) Ik vond dat grappig, want het is inderdaad wel een beetje zo.

Vandaag moest ik dus iets met 'flowing'... en alweer had ik niet direct een idee. Go with the flow, dacht ik steeds. Ik besloot maar gewoon aan de slag te gaan en ik tekende een muisje in een rolschaats. (soms weet ik ook echt niet waarom ik dingen doe) Het idee was dat hij zich voort liet blazen door de wind.

Flowing (inkt en kleurpotlood)

Go with the flow... Ik merk dat dat ook wel een beetje is wat Inktober me oplevert: ik teken, wat er ook tussendoor komt. Het Inktoberboekje wordt een mooi overzicht en ik heb nu al een paar dingen geleerd: als je wilt vertalen wat er in je hoofd zit, moet je het simpel houden en: dikke lijnen werken beter!

Just flow!

Inktober dag 8

Star (ster) was het thema van vandaag. Ik heb niets met sterren. Ja, vallende sterren misschien, want dan mag je een wens doen. Het is een eeuwigheid geleden dat ik een vallende ster zag. (Terwijl ik het typ, besef ik hoe komisch deze zin is... Sterren zien wij immers altijd een eeuwigheid later!)

Het beeld van een ster klopt niet met de stipjes die wij aan de hemel zien, vind ik. Die heldere stipjes vind ik wel leuk om naar te kijken. Dan fantaseer ik wat daar is, daar ver weg aan het firmament. Het antwoord komt nooit en dat vind ik prima.

'Ster' was voor mij dus samen naar de sterren staren en dan puzzelen wat er met die ene zou gebeuren...

Star (Inkt en kleurpotlood)

Inktober dag 7

De eerste week zit erop. Dag 7 had het woord exhausted (uitgeput) als thema... Hoe wisten ze dat? Wat een week was dit, zeg! Nu ik dit zit te typen moet ik eigenlijk mijn tas pakken, want er staat een fikse treinrit voor morgen op de planning. Nee, tekenen gaat dan niet lukken, dus ik moest vooruit klussen. Nu ben ik ook wel even klaar, moet ik zeggen.

Die schildpad die een steen voorttrekt, zo voel ik me af en toe. Met aan de kant een dompteur die mijn tempo aan staat te geven. Ja, dat klinkt heerlijk dramatisch, dat weet ik...

Mocht het je ontgaan zijn: ik heb geen zin in een lange treindag, met suffe stations, vieze treinluchtjes en laat thuis. Maarja, mijn dompteur roept en u vraagt, wij draaien ;-)

Exhausted (inkt en kleurpotlood)

Dit keer heb ik trouwens maar weer eens wat kleur toegevoegd. Ik dacht dat dat niet 'mocht', maar ik zie dat anderen ook markers en zelfs aquarelverf gebruiken om de tekening op te leuken. Nou, dan mag kleurpotlood vast ook wel. Hebben jullie dat ook wel eens, dat je ergens ongelooflijk tegenop ziet (en dat het dan achteraf altijd meevalt)?

Inktober dag 6

De uitdaging van vandaag was een aparte: drooling.  Ik moet bekennen dat ik eerst moest opzoeken wat het betekende.  Ik weet het nu,  het betekent: kwijlen.  Ja,  bah!

Lang heb ik er over nagedacht, maar ik besloot vast te houden aan mijn eerste gedachte er bij.  Die gedachte was: hond.  Raar eigenlijk, wat heus niet alleen honden kwijlen.  Mensen doen het ook (Weleens 's ochtends aan je hoofdkussen gevoeld? 😁) en andere dieren, ook.  Alles met een tong kwijlt, volgens mij.  Terwijl ik het opschrijf,  bedenk ik me dat het niet waar is.  Ik heb mijn parkieten nooit zien kwijlen...  Vogels hebben ook een tong,  maar kwijlen doen ze dan weer niet.  Tja,  vreemd verschijnsel.

Een hond werd het dus en ik probeerde hem als het ware van bovenaf weer te geven. Dat mislukte een beetje, maar bij Inktober heb je eigenlijk geen tijd voor mislukte onderdelen...  Er moet getekend worden!  Scheuren in mijn boekje mag ik niet van mezelf. Dus ik had het even heel zwaar... (ja echt!) en toch maakte ik het af.  Misschien vraag je je af waarom de hond weer een kippenonderdeel boven zijn kop heeft hangen. Dat heeft een 'technische' reden: er was teveel wit bovenaan en dat heb ik op die manier opgevuld.

Drooling (inkt en (een beetje) kleurpotlood

Komende week wordt een drukke week voor mij. Hopelijk weet ik genoeg tekenmomentjes te vinden om de uitdaging vol te houden. Hoewel, het is heel gek: ik merk dat ik regelmatig tussendoor nadenk over hoe ik dingen zou kunnen tekenen. Dus: ja het is zwaar, maar het is ook heel leuk!

Inktober dag 5

Op dag drie had ik al een kip getekend, dus de uitdaging van vandaag was een lastige. Chicken, ofwel: kip!

Ik maakte deze:

Chicken (Inkt en kleurpotlood)

Ik ben nog steeds niet helemaal gewend aan dat Instagram. Ik vind het leuk dat mensen mijn werk 'liken', maar voor mij is het toch (nog) een beetje een leeg medium. Wat ik al vernomen had - en nu dus ook zelf heb kunnen zien - is dat mensen ontzettend veel werk maken van 'de perfecte foto', zelfs als het om een foto van een tekening gaat. Dus bedacht ik: ik maak een selfie van een kip, in een mooie pose. Wel een kip, maar net even anders! (en zonder duckface...)

Tja, ik blijf toch fan van 'het verhaal erbij', denk ik.

Inktober dag 4

De uitdaging van vandaag was weer zo'n woord waar ik danig van in de war raakte. Spell, ofwel: toverspreuk. Om het ingewikkeld te maken, kun je het ook vertalen met 'spellen'...

Wat doe je daar nu mee? Een toverspreuk laat zich moeilijk weergeven (behalve in letters) en om nou het alfabet te gaan tekenen, (ik ben echt niet goed in letters tekenen) vond ik niet zo'n goed idee. Dat het iets met die toverspreuk moest gaan worden was dus wel duidelijk.

Toverspreuk... dat gaat al makkelijk richting magie, maar daar weet ik eigenlijk ook niet genoeg van. Wat ik altijd wel interessant heb gevonden, is zwarte magie. Nee, niet om het uit te voeren, maar meer als verschijnsel. In films heb ik wel eens gezien dat er gebruik gemaakt werd van Voodoo met poppetjes.  Als men vond dat er iemand een lesje geleerd moest worden, dan deden ze dat op deze manier: Ze maakten een poppetje (soms naar gelijkenis met de persoon waar het over ging) en dan spraken ze daar een soort vloek over uit, zodat alles wat het poppetje overkwam, ook door de persoon in kwestie gevoeld zou gaan worden. Prik je dus met een speld in het been van het poppetje, dan voelt de persoon in het echt ook een steek in zijn been. Heel intrigerend... en zoiets prikkelt (haha prikkelt!) dan ook wel mijn verbeelding.

Ik tekende dus deze voor dag vier:

Spell (inkt en potlood)

Auwww! (De bandages verbergen vroegere steekwonden)

Inktober dag 3

Die uitdagingen zijn soms woorden, waar je een beetje wanhopig van wordt... Deze ook weer: roasted, ofwel: geroosterd of gebraden. Ik dacht meteen: kip! Maarja, om dat nou te gaan tekenen...

Toch deed ik het, met een vleugje humor (al zeg ik het zelf). Die kip had er natuurlijk geen zin in om geroosterd te worden, dus vlerkjes over elkaar ;-)

Roasted (inkt)

Uiteindelijk had ik er best lol in om deze te maken. Het kleine formaat van het boekje waar ik in werk zit me trouwens nog steeds dwars. Ik ben het gewoon niet gewend zo klein te werken! Fotograferen is ook lastiger, heb ik ontdekt. Op Instagram zie ik de meest fantastisch dingen voorbij komen en daar word ik natuurlijk weer onzeker van... Maar ik zet door. No way dat ik nu al op ga geven!

Inktober dag 2

De tweede dag alweer... Ik merk dat het elke dag iets moeten maken me een beetje benauwt, maar wie A zegt moet ook B zeggen. De tweede uitdaging was 'tranquil' ofwel: rustig. Hoe teken je dat en vooral: wat teken je dan? Lotusbloemen, meisjes in Zenhouding...?

Lange tijd had ik geen idee, totdat ik in mijn bed lag. Het ultieme 'rustig' is natuurlijk ook gewoon in je bed! Het gekwek van de dag achter je latend en dan heerlijk naar dromenland vertrekken. Ik tekende dit:

Tranquil (inkt en kleurpotlood)

De schaapjes wilden niet echt, maar dat zijn ook eigenwijze beesten, zelfs om te tekenen. Of het helemaal zo 'hoort' weet ik niet, maar ik vond het saai met alleen inkt, daarom heb ik het dromenland maar even ingekleurd. Ik kwam er achter dat veel mensen Inktober op hun eigen manier invullen. Ik gebruik de officiële lijst met uitdagingen, maar veel mensen hebben hun eigen 31 uitdagingen bedacht. Die doen dan bijvoorbeeld iets met Disney, of met Halloween.

Hoe ik dat weet? Nou, ik ben namelijk heel erg ver buiten mijn comfortzone getreden met deze uitdaging. Ik heb er namelijk speciaal een Instagram account voor aangemaakt! Eigenlijk moet ik er niks van hebben, van dat hele sociale media gedoe. Zo heb ik geen Facebook en geen Whatsapp. Teveel prikkels en daarnaast denk ik ook niet dat het iets toevoegt. Toen ik mijn tekengoeroe vertelde dat ik mee wilde doen met Inktober, was hij direct enthousiast en vertelde hij dat het dan misschien ook leuk was om het via Instagram te delen. Tekenvriendin Irina bleek ook een account te hebben en medecursiste Dorine - die ik tegenwoordig niet zo vaak meer zie - ook. "Ja joh, dat is leuk, dan kunnen we je volgen!"

Natuurlijk had ik 1001 bezwaren, maar ik heb het uiteindelijk toch gedaan. Het lijkt me leuk om te zien wie dit nog meer doet. Dus vanaf nu ben ik ook te vinden op Instagram. Als je ook een account hebt en me daar wilt volgen: in het menu rechts staat het adres. O en geen zorgen hoor: ik blijf gewoon bloggen! Ik vind schrijven veel te leuk om daar zomaar mee te stoppen. Instagram is toch meer 'plaatjes kijken' vind ik.

Inktober dag 1

De eerste dag van Inktober is een feit... en mijn eerste uitdaging is af. Hij was moeilijk! Poisonous, ofwel giftig, was het thema. Er is veel giftigs in de wereld, dus waar moet je dan beginnen, hè?
Afgelopen week trof ik een spin in de hal. Ik heb het niet zo op spinnen, geen idee waarom. Dat gefriemel met al die poten, denk ik. Schreeuwend bang - zoals vroeger - ben ik niet meer, maar ik zie ze gewoon liever niet. Meestal verdwijnen ze in de stofzuiger.

Voor mij heeft het woord giftig ook iets angstigs in zich, misschien dacht ik daarom aan die ene hele giftige spin. Zo'n spin waarvan je hoopt dat je hem nooit tegen gaat komen. De zwarte weduwe. (Dat klinkt ook al zo eng!) Van oorsprong komt deze engerd niet in onze gebiedsdelen voor, maar door alle import en export is dit diertje toch ook al enkele malen in Nederland waargenomen. Belangrijk om te weten: alleen het vrouwtje is gevaarlijk voor ons mensen. Zij heeft namelijk scherpe kaken, waarmee ze haar gift door de huid heen kan spuiten. Bij het mannetje zijn de kaken een stuk minder sterk en hij komt niet makkelijk door onze huid heen.

Als je gebeten wordt voel je vreselijke pijn en daarna verstar je, want deze dame spuit zenuwgif bij je naar binnen. Het is nu ook weer niet zo, dat je direct dood neervalt na een beet van de Zwarte Weduwe. Dat gebeurt alleen als je al een zwakke weerstand hebt. Bij gezonde mensen houd je (als je de beet niet laat behandelen) ongeveer vijf dagen last van die vreselijke pijnen. Het is wel belangrijk dat je je laat behandelen, anders kun je heel lang last blijven houden van de restverschijnselen. Tot zo ver de afdeling enge verhalen ;-)

Ik tekende dus deze spin voor de eerste uitdaging. Ik vond het wel vriendelijk om even een waarschuwingsbordje op het lijfje te tekenen. Die heeft de spin trouwens in het echt ook, al is het dan geen waarschuwingsbord met doodshoofd. In het echt heeft de spin -ik dacht vier - rode driehoekvormen op het achterlijf.

Poisonous (inkt en kleurpotlood)

Het viel me trouwens tegen om op zo'n klein formaat te moeten tekenen. Het boekje waar ik in teken heeft bladzijden van 13,5 x 13,5 cm en normaal werk ik dus veel groter. 

Om met de Zwarte Weduwe te spreken: de kop is eraf! Op naar de volgende uitdaging!